Μπάιντεν: Ο χαμένος της ουκρανικής κρίσης

της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου*
Ιστορικός- Διεθνολόγος

Ο Πούτιν στο Ναγκόρνο Καραμπάχ το Δεκέμβριο του 2020, απέδειξε ότι μπορεί να κινεί τα νήματα στην περιοχή που θεωρεί για τη χώρα του ζωτικό χώρο.Τώρα στην Ουκρανία εκθέτει τους Αγγλοσάξωνες. Και μόνο τους Αγγλοσάξωνες εκθέτει, και γιατί όχι, αλλά η ΕΕ μπορεί να το βλέπει ότι παίρνει και το αίμα της πίσω όσον αφορά την AUKUS.

Πριν από δύο ημέρες αναρτήσαμε ένα άρθρο για το «Αν τα Κράτη ενεργούν με βάση τη Γεωπολιτική ή το Διεθνές Δίκαιο», γράφοντας ότι:

“τα πρώην ανατολικά Κράτη που μπήκαν στην ΕΕ δεν μπόρεσαν να εναρμονιστούν πλήρως και πάντοτε θα βρίσκονται τόσο μετέωρα που θα βολιδοσκοπούν ή δεν θα αργήσουν να βολιδοσκοπήσουν την πρώην “μαμά” Ρωσία. Αυτό που φοβάται η Ρωσία είναι τον εαυτό της, ότι δηλαδή αυτήν την στιγμή αναμετράται με την ίδια κατά πόσο είναι ικανή να προστατεύσει το lebensraum της, δηλαδή το ζωτικό της χώρο, μαζεύοντας ή τουλάχιστον ελέγχοντας ποικιλοτροπως τα πρώην ομοσπονδιακά της μορφώματα “.

Ο Όρμπαν, όπως διαβάζουμε στο hellasjournal, απειλεί με έξοδο της Ουγγαρίας από την ΕΕ. Δεν είναι κάτι που δεν γνωρίζαμε, ότι οι διαθέσεις του Ούγγρου κάθε άλλο παρά είναι εναρμονισμένες με τα ενωσιακά «πρέπει», όμως είναι το χρονικό timing που μιλάει για έξοδο, όπως επίσης χρησιμοποιεί τον όρο Τζιχαντ, δηλαδή ότι θα αποχωρήσει από το ενωσιακό οικοδόμημα «αν συνεχιστεί η Τζιχαντ εναντίον του». Πρέπει να ενσκηψουμε στη λέξη που χρησιμοποιεί, που εκ των πραγμάτων, είναι σημειολογικά και συνειρμικά «δύσκολη» για την Ευρώπη με το χρονικό σημείο, όπως είπαμε, που τη λέει. Επίσης και το πιο σημαντικό, ο Όρμπαν με αυτό που λέει στο χρόνο που το λέει ουσιαστικά χτυπάει τη δυτική Διπλωματία ως σύνολο, και δεν στοχεύει να ταρακουνήσει τα ύδατα της ευρωπαϊκης, κάτι που κάνει όλα αυτά τα δύο χρόνια αδιαλείπτως.

Και επίσης, ο Ζελένσκι για άλλη μία φορά μέσα σε δύο ημέρες διέψευσε την αμερικανική πλευρά που διατείνεται ότι τα πράγματα είναι στο απροχώρητο όσον αφορά το ουκρανικό μέτωπο.

Θεωρώ, ότι πρέπει να πούμε κάτι, που μπορεί να ειπώθηκε στο δημόσιο διάλογο, ωστόσο προσωπικά εγώ δεν το είδα, γι’αυτό και το αναφέρω. Αν η Ρωσία δεν επέμβει στην Ουκρανία, όπως είπαμε στην αρχή της ανάρτησης, οι ΗΠΑ θα εκτεθούν ανεπανόρθωτα. Αυτό που ωστόσο θα γίνει με το ουκρανικό για να έρθει στο «ίσα βάρκα ίσα νερά» είναι φυσικά ότι τα μικρά ψάρια θα μαλώσουν για την τροφή των μεγάλων ψαριών. Και εννοώ ότι αυτό που θα δούμε, θα είναι μία συγκρουσιακή συνθήκη που θα έχει στοιχεία Ναγκόρνο Καραμπάχ και Καζακστάν.

Πάντως, ο χαμένος κάθε άλλο παρά θα είναι η Ρωσία, αλλά δυστυχώς ο Μπάιντεν που ως πολιτική προσωπικότητα για το ίδιο το αμερικανικό Κράτος θα βγει λαβωμένη. Η AUKUS ήταν ο πρώτος λανθασμένος χειρισμός, έξι σχεδόν μήνες από την ανάληψη της Προεδρίας, στο ένα έτος και ένα μήνα, το ουκρανικό. Δηλαδή στα 4 χρόνια τι θα πράξει; Ίσως, οι Αμερικανοί θα τον κρίνουν ακόμα αυστηρότερα από το George Bush (Jr)

*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός – Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα ΑΠΘ (Νομικής Σχολής και Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ), Εξωτερική Συνεργάτιδα της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και της Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)