29/03/2024

H Γεωπολιτική των Γαλλικών Εκλογών

photo: https://www.aljazeera.com/news/2021/10/13/frances-2022-presidential-race-kickstarts-as-far-right-surges

Γράφει ο Αναστασόπουλος Φώτιος-Νεκτάριος* 

 

 

 Το ξεκίνημα του νέου έτους αναμφισβήτητα σημαδεύτηκε από την Ρώσο-ουκρανική κρίση. Και παρά το γεγονός, ότι προς στιγμήν, φαίνεται να αποκλιμακώθηκε, το επόμενο μεγάλο γεγονός του 2022 είναι οι Γαλλικές  προεδρικές εκλογές.

 Λιγότερο από δύο μήνες απομένουν πλέον από τις εκλογές της 10ης Απριλίου και οι πολίτες, τόσο εντός των γαλλικών όσο και των ευρωπαϊκών συνόρων περιμένουν τα αποτελέσματα που θα κρίνουν την τύχη της Ε.Ε μετά τις γερμανικές εκλογές του προηγούμενου έτους.

 

Μια εσωστρεφής Γερμανία

 Η ανάληψη της εξουσίας από το SPD, καθώς και ο τερματισμός μια μακροχρόνιας διακυβέρνησης υπό την Μέρκελ, οδηγεί την νέα γερμανική κυβέρνηση να ασχοληθεί με τα προβλήματα που κληρονόμησε. Η συνολική εξάρτηση από το Ρωσικό φυσικό αέριο και η αύξηση των εμπορικών σχέσεων με την Κίνα, ήταν δουλειά της Μέρκελ. Ο νέος καγκελάριος έχει να ενισχύσει τους δεσμούς με την Αμερική και να αναμορφώσει την Γερμανική επιρροή στην Ε.Ε (που επλήγη από την ηγετική στάση του Βερολίνου και την επικράτηση των γερμανικών συμφερόντων σε βάρος της ένωσης), αλλά και να αναδιατάξει την οικονομία.

 

Η Γαλλική προεδρία και ηγεσία

Αντίθετα με τις πολιτικές της Γερμανίας, το Παρίσι έχει εκφράσει πολλές φορές διαφορετική στάση σε θέματα εξωτερικής πολιτικής όσο και χρηματοδότησης. Το εξάμηνο προεδρίας της Ε.Ε αποτελεί στοίχημα για την Γαλλία, αλλά και τον Μακρόν προσωπικά να αυξήσει επιρροή εντός της ένωσης. Στην πρόσφατη κλιμάκωση στην Ουκρανία ο Μακρόν ‘’πήρε στο χέρια του’’ την ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση, ενώ ο Σολτς στάθηκε αδύναμος να ακολουθήσει τις εξελίξεις, μένοντας ο τελευταίος ευρωπαίος ηγέτης που συναντήθηκε με τους εμπλεκόμενους ξένους ηγέτες.

 

Η μάχη για το Ελιζέ

Δεδομένου ότι οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν  ότι ο Μακρόν προβιβάζεται με άνεση στον β γύρο, ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει ποια/ον θα αντιμετωπίσει για την  επανεκλογή του.

Ξεκινώντας την ανάλυση από τα αριστερά του Μακρόν φαίνεται πως κανένας από τους υποψηφίους  δεν συγκεντρώνει ποσοστό άνω του 10%. Σε πρόσφατη ηλεκτρονική δημοσκόπηση στις 30 Ιανουαρίου, 329.000 πολίτες θεώρησαν ότι η πρώην υπουργός δικαιοσύνης της κυβέρνησης Ολάντ, Christiane Taubira πρέπει να ηγηθεί της γαλλικής αριστεράς δίνοντας της έτσι ένα ποσοστό 67%. Παρόλα αυτά, η αριστερά παραμένει αναποφάσιστη να κατέβει στις εκλογές υπό κοινό αρχηγό  και συνεπώς έχει μικρές πιθανότητές να πετύχει κάποιο αξιόλογο ποσοστό.

Από την άλλη, στα δεξιά του Μακρόν, αν και οι υποψήφιοι  πρεσβεύουν, σε γενικές γραμμές, τις ίδιες πολιτικές τα ποσοστά είναι σημαντικά για τον κάθε υποψήφιο. Η Λε Πέν γνωστή στο κοινό την τελευταία δεκαετία ήταν υποψήφια για την προεδρία σε κάθε εκλογική αναμέτρηση από το 2012 και έπειτα, με σημαντικά ποσοστά. Σε δημοσκόπηση της Poll of Polls συγκεντρώνει 17%. Η Λε Πέν διαδέχθηκε στην ηγεσία του κόμματος τον πατέρα της Ζαν-Μαρί Λε Πέν, ωστόσο δεν δίστασε να το διαγράψει(όπως και μια μερίδα των κομματικών της μελών που δεν δέχθηκαν  τις μεταρρυθμίσεις της) για τις ακραίες θέσεις του και τις αναφορές του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε μια προσπάθεια φιλελευθεροποίησης του κόμματος. Είχε ασκήσει κριτική στις φιλελεύθερες πολιτικές της Ε.Ε, θεωρώντας ότι  λειτουργούν σε βάρος των δημοσίων επιχειρήσεων. Παρότι ήταν επικριτική προς την Ένωση, το 2019 τάχθηκε υπέρ της, ωστόσο προτείνει την αναμόρφωση της. Τάσσεται υπέρ των γάμων των ομοφυλοφίλων και των εκτρώσεων, της απόσυρσης της θανατικής ποινής ενώ προτάσσει φιλελεύθερες πολιτικές στα κοινωνικό-οικονομικά ζητήματα. Απευθύνεται στα θύματα της παγκοσμιοποίησης, τους φτωχούς, τους ανέργους και τους μικροϊδιοκτήτες.

Πιο δεξιά της Λε Πέν, ο πρώην δημοσιογράφος Ερίκ Ζεμούρ, αποσπά το 16%. Ο Ζεμούρ χαρακτηρίζεται Γάλλος εβραίος από Αλγερινή οικογένεια. Θεωρεί τον εαυτό του αντιφιλελεύθερο-δεξιό, Γκωλικό, ενώ παράλληλα επικρίνει τον καπιταλισμό και το ελεύθερο εμπόριο. Αντιτίθεται στον ευρωπαϊκό φεντεραλισμό και πιστεύει ότι λόγω της Ε.Ε η δεξιά δεν διαφέρει ουσιαστικά από την αριστερά. Αντιστέκεται στην μετανάστευση και επικρίνει το ‘’χαλαρό’’ μοντέλο αντιμετώπισης των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, ενώ ασπάζεται τον φυλετικό διαχωρισμό λευκών-μαύρων. Θεωρεί ότι οι έννοιες του αντιρατσισμού και αντιφεμινισμού επιβλήθηκαν από τις ευρωπαϊκές ελίτ, ενώ υιοθετεί την άποψη του Φρόιντ, ότι η ανδρικότητα ταυτίζεται με την σεξουαλική επιθετικότητα. Για τις ρατσιστικές του δηλώσεις του επιβλήθηκε πρόστιμο το 2010 και ένα χρόνο μετά αθωώθηκε.

Και παρά το γεγονός ότι μέχρι πρόσφατα όλα έδειχναν ότι ένας από τους δύο  προαναφερθέν  υποψηφίους θα περνούσε στον β γύρο, η εμφάνιση της Βαλερί Πεκρές, προκαλεί ‘’αναταράξεις στην δεξιά και ακροδεξιά πολυκατοικία’’. Προέρχεται από το συντηρητικό κόμμα και χαρακτηρίζεται μετριοπαθής. Δηλώνει ¾ Μερκελική και ¼ Θατσερική. Στις προεκλογικές της δεσμεύσεις είναι η μείωση των μεταναστευτικών ροών, η μείωση 200.000 θέσεων εργασίας και η θεσμοθέτηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 65. Πάντως σε γενικές γραμμές οι πολιτικές της δεν διαφέρουν πολύ από της Λε Πέν.

 

Ο Μακρόν ακλόνητος;

Περιγράψαμε τι συμβαίνει αριστερά και δεξιά του Μακρόν. Πάμε τώρα να δούμε πρεσβεύει ο ίδιος. Εξελέγη πρώτη φορά με το Σοσιαλιστικό κόμμα και διετέλεσε υπουργός οικονομικών στην κυβέρνηση Ολάντ. Ίδρυσε το δικό του κόμμα En Marche, ασπαζόμενος την φιλελεύθερη ιδεολογία. Αποδέχεται την ελεύθερη αγορά  και την μείωση των ελλειμμάτων, ενώ πρότεινε την επανεξισορρόποιηση του γερμανικού πλεονάσματος γιατί η Γερμανία κέρδιζε από τις ανισορροπίες εντός της Ε.Ε, ερχόμενος έτσι σε ευθεία αντιπαράθεση με το Βερολίνο. Στην εξωτερική πολιτική έχει διαφοροποιηθεί με την Γαλλική κατοχή στην Αλγερία και υιοθετεί φιλοαμερικανική πολιτική, ενώ διεκδικεί και  έναν πιο ηγετικό ρόλο για την Γαλλία στην Ε.Ε και άνοιγμα στην Μεσόγειο και την Β. Αφρική. Στο μεταναστευτικό υιοθέτησε τις γερμανικές θέσεις περί ανοιχτών συνόρων και αναμόρφωσης της Frontex, δεν αποκλείεται όμως να σκληρύνει την θέση του για να απορροφήσει ψηφοφόρους της ακροδεξιάς. Στο ζήτημα της ασφάλειας ασπάζεται την περαιτέρω  χρηματική ενίσχυση των υπηρεσιών πληροφορίας και της αύξηση της αστυνόμευσης.

 

Νίκη στον β’ γύρο

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Μακρόν κερδίζει κάθε αντίπαλο στον β’ γύρο, σπάζοντας έτσι και το ρεκόρ, καθώς κανένας Γάλλος πρόεδρος δεν έχει επανεκλεγεί την τελευταία εικοσαετία. Πιο συγκεκριμένα, ο Μακρόν κερδίζει  την Πεκρές με 54% και την Λε Πέν με 58%, ενώ σε περίπτωση που έχει να αντιμετωπίσει τον Ζεμούρ καταγράφει συντριπτική νίκη με 67%.

 

Συμπέρασμα

Όλα δείχνουν ότι ο η επανεκλογή Μακρόν είναι δεδομένη. Το άνοιγμα προς το κέντρο του εξασφαλίζει την πλειοψηφία, και η διάσπαση αριστερά και δεξιά του, του επιτρέπει να απορροφήσει τους κεντρώους και αναποφάσιστους ψηφοφόρους. Όπως αναφέρθηκε η αριστερά παραμένει διασπασμένη και συρρικνωμένη, ενώ οι ακροδεξιές απόψεις των αντιπάλων του δεν έχουν ιδιαίτερη απήχηση στην πλειοψηφία. Σε περίπτωση που επικρατήσει η Πεκρές ή η Λε Πέν, δεν θα διαφοροποιηθεί πολύ η στάση της Γαλλίας στην εξωτερική πολιτική(θα ακολουθήσει τα ‘’χνάρια’’ του Μακρόν), η διαφορά θα επικεντρωθεί σε οικονομικά και μεταναστευτικά θέματα, χωρίς αυτό να υποσκελίζει την σημασία τους.

Ο πρόεδρος Μακρόν έχει διαφοροποιηθεί με την γερμανική κυριαρχία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και παρά το γεγονός ότι η Γαλλία βρίσκεται πίσω σε επίπεδο ΑΕΠ, ο ίδιο ποντάρει περισσότερο στους συντελεστές ισχύος(πυρηνική δύναμη, στρατιωτική ισχύς, μόνιμη θέση στο συμβούλιο ασφαλείας, παρουσία σε Μεσόγειο και Αφρική) προκειμένου να την καταστήσει αναμφισβήτητη ηγέτιδα δύναμη στην Ευρώπη. Φυσικά το όραμα αυτό, περνά μέσα από την επανεκλογή του.

 

*φοιτητής στο τμήμα πολιτικής επιστήμης και διεθνών σχέσεων του πανεπιστημίου Πελοποννήσου

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Geopolitics & Daily News Copyrights Reserved 2024