Και όμως η Ρωσία αποτυγχάνει στην Ουκρανία
Γράφει ο ιστορικός Παναγιώτης Γέροντας
Όταν ξεκίνησε η ρωσική εισβολή, οι Ουκρανοί αιφνιδιάστηκαν. Ήταν κεραυνοβόλα και πολυμετωπική. Η Ουκρανία «θα πέσει» είναι βέβαιο, αυτό όμως αποτελεί νίκη για την ρωσική πλευρά; Οι Ουκρανοί δείχνουν να αντιστέκονται με τον Ζελένσκι να αποτελεί φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση αρνούμενος την φυγάδευση. Με αυτά τα δεδομένα, η Ουκρανία ίσως αντέξει 4-5 ΗΘΕ (Ημέρες Θεάτρου Επιχειρήσεων) και αυτό θα πλήξει την οικονομία της Ρωσίας αλλά και την πολιτική της απήχηση.
Η αντίσταση των Ουκρανών θα οδηγήσει σε χρήση πιο ακραίων όπλων και μεθόδων από τον Πούτιν. Οι εικόνες της μεταφοράς θερμοβαρικών βλημάτων δημιουργούν μια νέα παγκόσμια κατακραυγή εναντίον του Ρώσου ηγέτη. Οι εικόνες, αντίθετα, των Ουκρανών να μάχονται μέχρις εσχάτων καθώς και η εικόνα της καταστροφής πόλεων, της φυγής προσφύγων και των νεκρών και τραυματισμένων δημιουργούν μια εικόνα αποκρουστική στην κοινή γνώμη.
Ο Καρλ Φον Κλαούζεβιτς είχε πει: «ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα». Για αυτό, πρέπει ένας ηγέτης να προσέξει μήπως τελικά ξεπεράσει το σημείο, πέρα από το οποίο, ο πόλεμος αρχίζει και θίγει τους αντικειμενικούς σκοπούς της πολιτικής. Είναι μια πικρή ικανοποίηση για μένα που προέβλεψα ότι η Ρωσία θα αντιδρούσε άκρως υπαρξιακά. Παρατηρώντας την όλη κατάσταση δεν μπορώ να κατανοήσω ποιοί είναι οι πολιτικοστρατιωτικοί ΑΝΣΚ της Ρωσίας, γιατί αυτοί – πολιτικοί και στρατιωτικοί- οφείλουν να διακρίνονται από ενότητα. Ποιοί είναι οι ΑΝΣΚ; η ολοκληρωτική εξάλειψη ενός έθνους; η κατάλυση του ουκρανικού κράτους; δεν θα ήταν προτιμώτερο η Ρωσία να περιοριστεί στις επαρχίες Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ παρουσιάζοντας ο Πούτιν τον εαυτό του ως υπερασπιστή πληθυσμών που κινδυνεύουν από τις απόπειρες «γενοκτονίας» τους (κατά Ρωσία πάντα);
Η Ιστορία έχρι διδάξει ότι η κρίση που δεν λήγει ωφελεί τον αδύναμο. Η επιτυχία της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 έγκειται στο γεγονός ότι μετά από 7 χρόνια μαχών και λόγω του διογκούμενου φιλελληνικού ρεύματος στην Ευρώπη, ανάγκασε τις Μ. Δυνάμεις να επέμβουν. Ήδη στο συλλογικό φαντασιακό των Ευρωπαίων και του κόσμου ο Πούτιν άρχισε να θυμίζει έναν άλλον ηγέτη από μια άλλη χώρα που προσπάθησε να επιβληθεί με τέτοιου είδους εισβολές.
«Εάν μη οι βασιλείς φιλοσοφήσουν, ουκ έστιν των δεινών παύλα»- Πλάτων
About Post Author
