Ο Μπάιντεν, ο Πούτιν και η Ευρώπη

President of Russia Vladimir Putin meeting with US President Joseph Biden (via videoconference).7 December 2021
της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου*
Ιστορικός- Διεθνολόγος
Κερδισμένος από την κρίση στην Ουκρανία, ο Τζο Μπάιντεν. Κατάφερε να εκθέσει ως αναθεωρητικό ένα ολόκληρο κράτος, κι όχι μόνο τον Πούτιν, όπως διατείνονται πολλοί.
Η Ρωσία εκτέθηκε ωσάν να είχε ηγέτη τον Γκορμπατσώφ και τον Γιέλτσιν, καθώς ο Ρώσος Πρόεδρος διαχειρίστηκε από τον Ιούνιο του 2021 στη συνάντηση με τον Αμερικανό ομόλογό του τη σχέση του με τις ΗΠΑ, όπως ο Γκορμπατσώφ έπραξε το 1985, δείχνοντας μία «εμπιστοσύνη», κι από εκεί και πέρα με την επίθεση στην Ουκρανία εκτέθηκε, όπως ο Γιέλτσιν, φυσικά ωστόσο για διαφορετικούς λόγους και σε διαφορετικά πλαίσια ερμηνευμένη η προσωπικότητά του. Όμως αφού στη Ρωσία υφίσταται εκλογική διαδικασία, οπότε αποφασίζει ο λαός για τον ηγέτη του (ανεξαρτήτως από το πώς διεξάγεται αυτή η διαδικασία) εκτεθειμένη βγαίνει η χώρα, καθώς ο ηγέτης εκπροσωπεί το Κράτος.
Τον Ιούνιο του 2021, ο Πούτιν δεν έπρεπε να θέσει στο τραπέζι και την περιοχή του Ντονμπάς και τα ενεργειακά. Φυσικά, το Ντονμπάς και γενικά η Ουκρανία, όπως είναι γνωστό, αποτελεί μία buffer zone, και εκτός των άλλων Κράτος χρήσιμο για τη Δύση κάτω από συγκεκριμένα πλαίσια.
Η Ρωσία όφειλε να διαπραγματευτεί βάζοντας στο τραπέζι ή φέρνοντας στη συζήτηση μόνο τη Συμφωνία Μινσκ ΙΙ και την Κριμαία. Εκ των πραγμάτων, αν είχε μόνο στη διαπραγμάτευση αυτά τα δύο χαρτιά, το Ντόνετσκ και το Λουγκάνσκ και γενικότερα η ανατολική περιοχή της Ουκρανίας θα προσαρτιζόταν από το ρωσικό κράτος σε δεύτερο χρόνο και μάλιστα με νομιμότητα απόλυτη, μέσω δημοψηφισματος.
Όλος ο Πόλεμος έγινε για τον Nord Stream 2 και το αμερικανικό LNG. Και φυσικά βγήκε κερδισμένο το αμερικανικό κράτος, καθώς κατάφερε να χειραγωγήσει για άλλη μία φορά την ΕΕ, που όχι μόνο δεν έθεσε κατά την έκτακτη Σύνοδο του ΝΑΤΟ το ζήτημα των δικών της πηγών ενέργειας, αλλά αντίθετα σύναψε τη μεγαλύτερη Συμφωνία για προμήθεια υγροποιημένου φυσικού αερίου από τις ΗΠΑ.
Και φυσικά, οι ΗΠΑ κάτω από το πλαίσιο αυτό κυριαρχούν στα ενεργειακά της ΝΑ Μεσογείου. Καθώς, όπως αποδεικνύεται, και με ένα Κατάρ σε αναβαθμισμένο εταίρο τους, θα δημιουργήσουν τις συνθήκες ήρεμης γεώτρησης στην κυπριακή ΑΟΖ, επαναφέροντας και, όπως άλλωστε έγινε γνωστό, τον EastMed με συμμετοχή σε αυτόν της ίδιας της Τουρκίας. Φυσικά, στο Ισραήλ υφίσταται μια «άνευρη» και «άγευστη» κυβέρνηση, ίσως η χειρότερη από την στιγμή συγκρότησης του Εβραϊκού Κράτους, που εκ των πραγμάτων θα κάνει όπως της ζητηθεί.
Εμείς, ως γνωστόν, είμαστε με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας, οπότε οι αποφάσεις μας εξαρτώνται από τις συμμαχίες μας. Και ο νοών νοείτω.
Σίγουρα, και είναι δεδομένο, ότι ο Πούτιν παρά την προσωπική ήττα που υπέστη στη φήμη του, γιατί ανεξάρτητα από το οτιδήποτε, ήταν ο ηγέτης που αποκατέστησε τη φήμη της Ρωσίας ως δύναμη, είναι γεγονός ότι δεν θα αφήσει τα πράγματα στη μοίρα που ορίζει η Αμερική. Εννοείται ότι δεν είναι πολύ ευχαριστημένος που ως «κουτσό άλογο» θα διαπραγματευτεί με την Κίνα (άσπονδη φίλη), όμως ας μην ξεχνάμε τη θέση της Ρωσίας στον Αραβικό Κόσμο. Έχει πολύ ισχυρό αποτύπωμα στον κόσμο αυτό.
*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Μέλος και Εξωτερική Συνεργάτιδα του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ), Εξωτερική Συνεργάτιδα Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)





