Η ενεργειακή ασφάλεια στο επίκεντρο
Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
Στην Αφρική έχω αναφερθεί αρκετά ως μια ήπειρο ευκαιριών. Αποδειξη αυτού είναι και η πρόσφατη ανακοίνωση της Νιγηρίας για αύξηση παραγωγής Φυσικού Αερίου, ξεπερνώντας το 2,5% που κατείχε σε παγκόσμιο μερίδιο προμηθειών και φτάνοντας κοντά στο 3,5%!!
Επίσης, για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης κάποιος θα πρέπει να δει πώς η Αφρική γενικά πλησιάζει πάρα πολύ κοντά στο 10% παροχής παγκοσμιώς σε φυσικό αέριο.
Σε όλα αυτά λοιπόν ποιο είναι το επίπεδο συνεργασιών για την Ελλάδα με αυτές τις χώρες; Από καθόλου ως και ελάχιστο. Αντίθετα, η Τουρκία έχει συνάψει πολλαπλές συμφωνίες σε επίπεδα εμπορικά και αμυντικά. Επρόκειτο ουσιαστικά για μια σειρά συνεργασιών που οδηγείται από την μεγάλη ανάγκη για φτηνή ενέργεια στη γειτονική χώρα.
Τί γίνεται όμως με την Ευρώπη; Σύμφωνα με την DW έχει γίνει μια επέκταση συμφωνιών για να πάρουν ακόμα μεγαλύτερες ποσότητες.
Τί συμβαίνει όμως και με τα δικά μας κοιτάσματα στο Αιγαίο και σε άλλες περιοχές της χώρας; Σύμφωνα με δεύτερη έκθεση εμπειρογνωμόνων φαίνεται πώς οι εκτιμήσεις για τα κοιτάσματα ήταν λάθος, καθώς φαίνεται πώς αυτά πλέον φαίνονται αρκετά μεγαλύτερα και πιο ικανά να δώσουν περισσότερες ποσότητες. (Πρώιμα συμπεράσματα έκθεσης Μαρτίου 2022: https://greekcitytimes.com/2022/03/09/greece-surveys-ionian-natural-gas/)
Με βάση τα παραπάνω και αφήνοντας στην άκρη το θέμα της ενεργειακής ασφάλειας και διαθεσιμότητας που είναι ένα κομμάτι άλλων ανθρώπων με διαφορετικές ειδικότητες, ακολουθούν μια σειρά ερωτήσεων καθαρά από θέμα ασφαλείας:
1) Η Ελλάδα έχει προνόησει να διαθέτει στρατηγικά αποθέματα διάρκειας συγκεκριμένου χρονικού ορίζοντα για να καλύψει όχι μόνο απαιτήσεις του οικονομικού και κοινωνικού τομέα, αλλά κυρίως μια στρατιωτικής ικανότητας που θα λειτουργήσει ακόμα και αμυντικά αν χρειαστεί; Υπόψη πώς δεν είναι μόνο στρατιωτικά οχήματα και αεροσκάφη/πλοία. Είναι θέματα εφοδιαστικης αλυσίδας επίσης όπως και θέματα νοσοκομειακής περίθαλψης που βασίζονται σε τέτοια αποθέματα.
2) Έχουν διασφαλιστεί μέτρα προστασίας, άμυνας και συνεχών συμμαχιών αν τυχόν χρειαστεί να μπουν υπό έλεγχο και προστασία αγωγοί και κοιτάσματα που ενδεχομένως θα βρεθούν σε διαδικασία εξόρυξης;
3) Εφόσον η Ελλάδα όντως προχωρήσει σε εξόρυξη κοιτασμάτων σε συνεργασία με τρίτα μέρη (χώρες και εταιρίες), έχει διασφαλίσει πώς οι συμβάσεις δεν θα κρύβουν δυσάρεστες εκπλήξεις που ενδεχομένως να γίνουν μοχλοί πίεσης σε άλλα θέματα; Όπως λ.χ. η σύμβαση μιας συμφωνίας να προβλέπει εξορισμού εγκρίσεις για άλλα θέματα εκτός του αντικειμένου της συνεργασίας σε διαχείριση κοιτασμάτων.
Τελευταίο αφήνω το λογικό ερώτημα που προκύπτει, αν η Τουρκία αποφασίσει να πιέσει ως τελικού σημείου σύγκρουσης, θα υπάρξει η κατάλληλη απάντηση και επί πεδίου και οχι μόνο με «χαρτοπόλεμο»;
Υ.Γ. Όσον αφορά ειδικότερα τον EastMed καλό είναι να αναγνωστεί πάρα πολύ προσεκτικά σε όλα τα επίπεδα, η δήλωση της Ισραηλινής πλευράς στο συνέδριο των Δελφών, πώς οι συνεργασίες με την Ελλάδα πρέπει να εκτελούνται γρηγορότερα και όχι να τραβάνε σε διάρκεια 10+ ετών χάνοντας έτσι και το ικανό χρονικό σημείο αναφοράς για την αξία τους.
