Κίνα η κερδισμένη;
Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
Τελικά οι καλύτεροι μαθητές είναι οι Κινέζοι.
Το λέω αυτό ενθυμούμενος ό,τι έχω διαβάσει για την στρατηγική της “τριγωνικής διπλωματίας” του H. Kissinger εν καιρώ Nixon, όπου για να μπορέσει να υπάρξει διαχείριση της πολεμικής σύγκρουσης στο Βιετνάμ, αποφάσισαν να εκμεταλλευθούν κάθε ευκαιρία για την ανάπτυξη και ανάδειξη της κόντρας της Κίνας και της ΕΣΣΔ.
Οι Κινέζοι λοιπόν φαίνεται πώς αντίστοιχα επιδιώκουν την επιτυχία ενός “αντίστροφου Detente” (αν μου επιτρέπεται ο όρος), όπου η Κίνα ήδη φαίνεται να εκμαιεύει μια τύποις “συγχώρεση” και πρόσκληση για να λάβει θέση προς την λήξη του πολέμου στην Ουκρανία, έχοντας υποτιθέμενα καλύτερη σχέση με την σημερινή Ρωσία.
Τι κάνει λοιπόν η Κίνα;
Παίρνει προφανώς θέση, καθώς ο πόλεμος δεν ευνοεί ούτε την ίδια. Όμως η θέση που παίρνει είναι προς την μείωση ισχύος και των δύο πλευρών, βάζοντας το ίδιο κομμάτι “επιθετικής διάστασης” λέγοντας πώς μπορεί να γίνει ατύχημα όσο ο πόλεμος διαιωνίζεται. Πετώντας έτσι και την μπάλα ευθύνης στις δύο πλευρές για την λήξη του, δηλώνοντας όμως παράλληλα πώς είναι ενάντια στον πόλεμο ( σ.σ. οι Αμερικανοί λένε εδώ πώς τα λόγια είναι φτηνά σε σχέση με τις πράξεις).
Η Κίνα όσο αυτή η κόντρα μεταξύ ΗΠΑ/ΔΥΣΗΣ και Ρωσίας διαρκεί, χωρίς όμως να κλιμακώσει παραπάνω, έχει να κερδίσει πάρα πολλά. Τόσο από την απόσπαση προσοχής των ΗΠΑ από πάνω της όσο και από οικονομικές συμφωνίες ενέργειας. Φυσικά επιτυγχάνει και μια κανονικότατη αποδυνάμωση των αντιπάλων της στο παιχνίδι ισχύος καθώς ένας πόλεμος πάντα εξασθενεί και δημιουργεί κενά. Και πάντα τα κενά ισχύος τα καταλαμβάνει ο ισχυρότερος και μάλιστα χωρίς να βασανιστεί πολύ, ειδικά αν οι υπόλοιποι έχουν “εξασθενήσει” οικονομικά και ψυχολογικά μετά από μια σύγκρουση.
Άλλωστε η Ζώνη του Μεταξιού δεν χρειάζεται να περνάει μέσα από “θηλιές” ισχύος σε Δύση και Βορρά. Όταν οι άμυνες θα είναι πιο χαλαρές θα είναι ευκολότερο να “δέσει” γύρω από τις περιοχές ενδιαφέροντος.
Αυτά τα ολίγα για σήμερα ως προσωπικές σκέψεις για την παγκόσμια αρένα ισχύος. Κάτι που έχει πάντα δύο κανόνες. Ένα είναι πώς η ισχύς επιβάλλει (είτε στρατιωτική είτε οικονομική), το δεύτερο πώς είναι καλύτερο να κερδίζεις το μεγαλύτερο ποσοστό που μπορείς, δαπανώντας ό,τι λιγότερο μπορείς για αυτό.
