19/03/2024

Το τρίγωνο Ελλάδας, Ευρώπης και ΗΠΑ

της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου*
Ιστορικός- Διεθνολόγος

Ο κ.Σολτς επικοινώνησε χθες με τον Ουκρανό Πρόεδρο και συζήτησαν για θέματα συνεργασίας σε αμυντικό και ενεργειακό επίπεδο. Αν και λίγο δύσκολο η συζήτηση αυτή να αφορά τη συνεργασία των δύο χωρών μετά τη λήξη του πολέμου, προφανώς η Γερμανία συζήτησε για το τώρα, καθώς μετά τις απειλές του κ.Ζελένσκι να κλείσει την κάνουλα του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, το γερμανικό κράτος το πλέον επισφαλές ενεργειακά στην ΕΕ ήταν επόμενο προκειμένου να περιορίσει μία πιθανότητα να μείνει χωρίς ενεργειακά καύσιμα το χειμώνα, να ενδώσει (αν και λίγο σκληρή η λέξη για μια φαινομενικά,ως αποδεικνύεται, υπερδύναμη του Διεθνούς Συστήματος) σε αποστολή επιπλέον στρατιωτικού υλικού στο ουκρανικό κράτος.

Και φυσικά για άλλη μία φορά η Γερμανία κοιτάζει το δικό της συμφέρον, όπως αντίστοιχα πράττει στα θέματα πώλησης αμυντικού εξοπλισμού στη γειτονική μας χώρα (ή πιο σωστά για την Τουρκία ειδικά η λέξη άμυνα και τα παράγωγά της, θα πρέπει να αντικατασταθεί με τη λέξη επίθεση και τα παράγωγά της).

Φυσικά, ο Ντράγκι, πραγματικά για την Ελλάδα ένας «σούπερ Μάριο» –  καθώς αν δεν ήταν αυτός επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας το 2015 και με τα ντέφια και τους ζουρνάδες που διακυβερνούσαμε εμείς, ήταν σίγουρο ότι η Ελλάδα θα είχε βγει από τη νομισματική ένωση – προέβη χθες σε μία δήλωση που πραγματικά αποδεικνύει ότι είναι ένας σοβαρός πολιτικός, ένας πραγματικός τεχνοκράτης και φυσικά λόγω των νευραλγικών θέσεων που κατείχε στο ενωσιακό οικοδόμημα, γνωρίζει πολύ καλά ότι το εθνικό συμφέρον της ίδιας της χώρας του συμπλέκεται με το ενωσιακό συμφέρον.

Και να πούμε παρενθετικά για άλλη μία φορά ότι η λέξη πατριώτης κάθε άλλο παρά αντιβαίνει και αντιστρέφεται την ιδιότητα του ευρωπαϊστή, καθώς η Ιταλία ανήκει γεωγραφικά στο χώρο που ονομάζεται Ευρώπη και είναι μέλος του θεσμικού οικοδομήματος της ίδιας της Ευρώπης. Γιατί η χώρα μας είναι το σπίτι μας και η Ευρώπη το εξοχικό μας.

Ο σοβαρός αυτός πολιτικός άνδρας, που η Ιταλία σημειωτέον είναι ένα από τα κράτη με ικανοποιητικότερη ενεργειακή ασφάλεια σε σχέση με άλλες χώρες, εντούτοις μίλησε ως Ευρωπαίος και είπε κάτι πολύ σωστό, ότι η Ένωση δεν μπορεί να διακόψει τα ενεργειακά συμβόλαια με τη ρωσική Gazprom, κάποια κράτη ήδη άνοιξαν λογαριασμούς, προκειμένου η ενεργειακή εταιρεία να πληρώνεται στο εθνικό νόμισμά της και φυσικά η ιδιότητα του Ευρωπαϊστή φάνηκε ότι ως άλλος Ρουσσώ και Μοντεσκιέ μίλησε κατ’ ουσίαν για μία λέξη που οι υπόλοιποι πολιτικοί της Δύσης, μεγάλοι «ειρηνιστές» και υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του Διεθνούς Δικαίου ούτε καν έχουν ψελλίσει δυόμιση μήνες τώρα από την αρχή του Πολέμου στην Ουκρανία.Τη λέξη διαπραγμάτευση μεταξύ όλων των εμπλεκομένων πλευρών, ήτοι ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία, Ουκρανία, κι όχι μόνο ανάμεσα στις δύο χώρες που «πλήρωσαν τη νύφη» αυτού του Πολέμου.

Και πολλοί θα πούνε, μα καλά ο θύτης (βλ.Ρωσία) είναι θύμα; Πολλοί θα το θεωρήσουν ακόμα ως «βλασφημία» απέναντι στο Διεθνές και κυρίως το Ανθρωπιστικό Δίκαιο!!! Όμως από την στιγμή, που και ο ίδιος ο Πούτιν δεν στάθμισε, ως όφειλε, ότι η πολιτική της Ένωσης και των ΗΠΑ είχε αλλάξει, και κυρίως ότι η Αμερική ήθελε να βγει από τον «απομονωτισμό» που είχε διαμορφώσει ο Τραμπ, ήταν επόμενο καθώς έπεσε στην παγίδα με έρεισμα τα ενεργειακά, να θεωρείται η χώρα του θύμα αυτού του Πολέμου. Και φυσικά δεν υφίσταται συμπόνοια για έναν αναθεωρητικό ηγέτη, αλλά συμπόνοια για το ίδιο το Κράτος του. Γιατί στον Πόλεμο αυτό, οι Ρώσοι στρατιώτες είναι παιδιά μίας μάνας, όπως είναι και οι Ουκρανοί στρατιώτες.

Ο σούπερ Μάριο μίλησε ως Ευρωπαίος και είπε πολύ απλά εμμέσως πλην σαφώς μια μαγική φράση «καθόμαστε όλοι σε διαπραγματευτικό τραπέζι». Και είναι μαγική η φράση αυτή, γιατί υποδηλώνει την Ειρήνη. Και φυσικά πάντοτε ένα διαπραγματευτικό τραπέζι δεν σημαίνει και ένα συγκεκριμένο (θετικό) αποτέλεσμα. Όμως δεν παύει να αποτελεί την αρχή και κυρίως οφείλουμε να βλέπουμε ποια είναι τα μέλη αυτού του τραπεζιού.

Και επιπρόσθετα να πούμε κι αυτό που αποδεικνύει, ότι εμείς ως Έλληνες πρέπει να σκεφτόμαστε πρώτα ως ιδιοκτήτες του σπιτιού μας που ονομάζεται Ελλάδα και επίσης ως ιδιοκτήτες του σπιτιού που ονομάζεται Ένωση.

Η πρόσκληση του Αμερικανικού Κογκρέσου να μιλήσει σε αυτό ο Έλληνας πρωθυπουργός φθίνει πραγματικά σε αξία, υποδηλώνοντας πλήρως τη ρήση «να σε κάψω Γιάννη, να σε αλείψω λάδι». Γιατί η ίδια η Κυβέρνηση Τζο Μπάιντεν δεν μπορεί από τη μια να μιλάει για σχέσεις ισχυρές με την Ελλάδα και ταυτόχρονα να ζητά από το Κογκρέσο να κάνει δεκτή την πώληση 40 F16 και την αναβάθμιση άλλων τόσων του τουρκικού οπλοστασίου!!!!

Και μπορεί σε όλο το παραπάνω να αντιτείνει κάποιος, μα η Κυβέρνηση είναι τελείως διαφορετικό θεσμικό όργανο από το Κογκρέσο και ουσιαστικά το Κογκρέσο αποφασίζει. Και η απλούστατη απάντηση είναι, και φυσικά αυτό το είδαμε επί διακυβέρνησης Τραμπ που η πλειοψηφία των εκπροσώπων του Αμερικανικού Κοινοβουλίου προερχόταν από το κόμμα των Δημοκρατικών, όπως επίσης και η επικεφαλής, η κυρία Πελόζι, ότι η ρεπουμπλικανική κυβέρνηση δεν μπορούσε να περάσει εύκολα νομοθετήματα.

Ως γνωστόν οι ενδιάμεσες εκλογές στην Αμερική θα γίνουν τον προσεχή Νοέμβριο. Αυτήν την στιγμή η πλειοψηφία των εκπροσώπων στο Αμερικανικό Κοινοβούλιο συνεχίζει να ανήκει στην παράταξη των Δημοκρατικών, και φυσικά με έναν Μενέντεζ δεν έρχεται η Άνοιξη, οπότε γίνεται αντιληπτό το αποτέλεσμα, και πόσω δε μάλλον όταν σε νευραλγικά πόστα των Θεσμών των ΗΠΑ υπάρχουν Αμερικανοί πολίτες από την τουρκική Διασπορά.

Δηλαδή η κυρία Πελόζι θεωρεί ιθαγενείς του 15ου αι. εμάς τους Έλληνες που δίνοντάς μας ένα καθρεφτάκι, δηλαδή της πρόσκλησης του Έλληνα πρωθυπουργού στο Αμερικανικό Κοινοβούλιο, θα μπορεί ταυτόχρονα να παραβιάζει τον ίδιο τον αμερικανικό νόμο CAATSA που είναι ακριβέστατος ως προς το περιεχόμενο για τα συμμαχικά κράτη που παραβαίνουν τα αμερικανικά συμφέροντα;

Και ας αφήσουμε στην άκρη περί γεωπολιτικής σημασίας της Τουρκίας που είναι ένα χάπι νιρβάνας αφενός της κατ’εξοχήν ελληνικής πολιτικής των τελευταίων 25 χρόνων, αφετέρου μία απαράδεκτη στάση που δυστυχώς έχουν ακόμη και άνθρωποι των Επιστημών και των ελληνικών αμφιθεάτρων για την Τουρκία.

Η Τουρκία έχει μία συγκεκριμένη γεωγραφική θέση, αλλά υπόσταση η θέση αυτή παίρνει από τον τρόπο που η ίδια η Ελλάδα στέκεται απέναντι σε αυτό το κράτος. Όταν οι ξένοι ακούνε αυτά τα κατάπτυστα περί γεωπολιτικής σημασίας της Τουρκίας από τους ίδιους τους Έλληνες, είναι δυνατόν και αυτοί με τη σειρά τους να μη δίνουν σημασία σε ένα κράτος που κατ’ ουσίαν, θα μου επιτρέψετε να πω, είναι μια επί πληρωμή οντότητα του Διεθνούς Συστήματος;

*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Μέλος και Εξωτερική Συνεργάτιδα του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ), Εξωτερική Συνεργάτιδα Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Geopolitics & Daily News Copyrights Reserved 2023