Τι περιμένω να ακούσω στην ομιλία του Έλληνα Πρωθυπουργού στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ
Γράφει ο Δημήτριος Τσαϊλάς*
Η σύγχρονη Ελλάς, εξοχότατοι γερουσιαστές και εντιμότατοι βουλευτές της αμερικανικής διοίκησης, όπως καλώς γνωρίζετε, είναι κράτος ειρηνικό, σεβόμενο απολύτως τις διεθνείς υποχρεώσεις του με άριστα λειτουργούν δημοκρατικό πολίτευμα, με αναπτυσσόμενη οικονομία, μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και πολλών άλλων διεθνών οργανισμών, σημαντικός παράγων σταθερότητας στην περιοχή των Βαλκανίων. Δεν αγαπούμε τον πόλεμο, ούτε τον προβάλλομε ως μέσον επιλύσεως διαφορών, αποδεχόμαστε και στηρίζομε τις αποφάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, σεβόμαστε και επικαλούμαστε το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες και διατηρούμε φιλικές σχέσεις με όλους τους γείτονές μας, μη έχοντας άλλα προβλήματα πέραν αυτών που η σύμμαχος Τουρκία προβάλλει.
Επωφελούμενος από το μεγάλο προσωπικό ενδιαφέρον σας για την επίλυση του χρονίζοντος Κυπριακού προβλήματος, επιτρέψτε μου να υπενθυμίσω προς όλους τους παρευρισκόμενους ότι το πρόβλημα αυτό προκλήθηκε από την στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας στη νήσο, προς αποκατάσταση, όπως τότε ισχυρίσθηκε, του διαταραχθέντος από την απόπειρα κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου νόμιμου πολιτεύματος. Έκτοτε και παρά την αποκατάσταση της νομιμότητας συνεχίζουν την κατοχή του 38% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας και αρνούνται να συμμορφωθούν προς τις αποφάσεις και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών.
Αλλά υπάρχουν και οι λεγόμενες διαφορές στο Αιγαίο. Ο προσδιορισμός των ορίων της υφαλοκρηπίδας, του μόνου δηλαδή υπαρκτού προβλήματος, θα είχε επιτευχθεί εάν η σύμμαχος στο ΝΑΤΟ Τουρκία δεχόταν ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα όπως προβλέπουν οι διατάξεις του δικαίου της θαλάσσης, επίσης οι διεκδικήσεις επί διαφόρων νήσων και νησίδων του Αιγαίου δεν θα έπρεπε ούτε ως σκέψεις να διατυπωθούν, αν ενθυμηθείτε τις υποχρεώσεις τις προκύπτουσες από τη Συνθήκη της Λοζάνης συμφώνως προς τα άρθρα 12 και 16 της οποίας παραιτηθήκανε παντός δικαιώματος και οποιουδήποτε τίτλου επί νήσων κειμένων πέραν των τριών μιλίων από τις ακτές τους, με εξαίρεση την Ίμβρο, Τένεδο και τη νήσο των Λαγωών, η απειλή πολέμου δεν επιτρέπεται να διατυπώνεται σε καμιά περίπτωση από τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών, πολύ περισσότερο όταν διατυπώνεται σε σχέση με την άσκηση δικαιώματος αναγνωριζομένου από το Δίκαιο της Θαλάσσης, όπως είναι η επέκταση των χωρικών υδάτων.
Κανείς περισσότερο της Ελλάδος δεν επιθυμεί τη φιλία και συνεργασία με τη γείτονα Τουρκία η οποία θα αποβεί ευεργετική για την περαιτέρω οικονομική ανάπτυξη των δύο χωρών με την αποφυγή των πολυδάπανων εξοπλισμών. Η Ελλάς έχει προτείνει προς κάθε κατεύθυνση και βεβαίως προς την Τουρκία τη διαδικασία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, η οποία έχει τις εγγυήσεις αλλά και την δεσμευτικότητα των αποφάσεων του Δικαστηρίου αυτού και επικουρείται η πρόταση αυτή από την διεθνή κοινότητα.
Η διεθνής κοινότης γνωρίζει πολύ καλά τΙς διατάξεις του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συνθηκών. Γνωρίζει το Δίκαιον της Θαλάσσης, γνωρίζει τις ρυθμίσεις της Συνθήκης της Λοζάνης, όπως γνωρίζει και τα άρθρα των πρωτοκόλλων που υπεγράφησαν μεταξύ Τουρκίας και Ιταλίας για τα Δωδεκάνησα. Η διεθνής κοινότητα γνωρίζουσα όλα αυτά και μη λαμβάνουσα θέση, ενίοτε και ως «Πόντιοι Πιλάτοι» φοβούμαι ότι άθελά της ενισχύει τις αβάσιμες διεκδικήσεις και τις επιθετικές διαθέσεις της Τουρκίας. Η Ελλάς δεν ζητεί από κανένα να μεσολαβήσει υπέρ αυτής, επικαλείται απλώς το δίκαιο και τη νομιμότητα, διότι πιστεύει ότι βασικό στοιχείο του πολιτισμού μας δεν είναι τόσον η στήριξη των πάσης φύσεως συμφερόντων μας, όσον η στήριξη της νομιμότητας. Ορθότερο θα ήτο αν έλεγα ότι πρωταρχικό συμφέρον όλων είναι η υπεράσπιση της νομιμότητας. Έτσι το μόνο που απομένει από τις δυτικές κυβερνήσεις είναι να ασχοληθούν με όλα τα διλήμματα στα πλαίσια ενός ιστορικού συνδυασμού κατανομής ισχύος και παγκόσμιας αλληλεξάρτησης, επιβάλλοντας κυρώσεις προς την Τουρκία, αντί να την ενισχύουν στρατιωτικά.
*Ο Δημήτριος Τσαϊλάς είναι απόστρατος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Είναι επιστημονικός συνεργάτης και ερευνητής του Institute for National and International Security (INIS). Δίδαξε επί σειρά ετών στις έδρες Επιχειρησιακής Σχεδιάσεως καθώς και της Στρατηγικής και Ασφάλειας, σε ανώτερους Αξιωματικούς στην Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου.
