Το Λικούντ και οι πολιτικές εξελίξεις στο Ισραήλ

της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου*
Ιστορικός- Διεθνολόγος

Αν την επόμενη εβδομάδα, περάσει από την Κνεσέτ (Ισραηλινή Βουλή) η πρόταση που θα υποβάλλει το κόμμα Λικούντ για διάλυση της Βουλής και προκήρυξη πρόωρων εκλογών, στις 25 Οκτωβρίου οι πολίτες του Κράτους του Ισραήλ θα οδηγηθούν στις κάλπες (βάσει Ισραηλινού Συντάγματος μέσα σε 90 μέρες από τη διάλυση της Βουλής πρέπει να διεξαχθούν εκλογές).

Το Λικούντ είναι το κόμμα του Νετανιάχου, φέρει την πολιτική σφραγίδα και το πολιτικό αποτύπωμα του Ισραηλινού ηγέτη που κανένας, ακόμη και εσωκομματικός αντίπαλός του, δεν μπόρεσε να τον επισκιάσει. Και η πολιτική φυσιογνωμία του Ισραηλινού άνδρα φαίνεται από το γεγονός, που παρά την παραπομπή του σε ειδικό δικαστήριο καθώς κατηγορείται για οικονομικές ατασθαλίες, κινεί τα νήματα στο Λικούντ, αλλά και ευρύτερα στην πολιτική ζωή του Κράτους του Ισραήλ.

Το Λικούντ δεν μπορεί να ξεχάσει ότι ο σημερινός πρωθυπουργός Ναφτάλι Μπένετ, έφυγε ως αποστάτης ιδρύοντας δικό του κόμμα, ωστόσο αναζητώντας όταν προέκυψε το ζήτημα κυβερνητικής αυτοδυναμίας την ψήφο εμπιστοσύνης του κόμματος μέσα από το οποίο αναδείχτηκε πολιτικά. Φυσικά τώρα, το Λικούντ σηκώνει το γάντι και αν οι πολιτικοί παράγοντές του παραβλέψουν το ιδεολογικό δίλημμα που έχουν, ότι για 90 μέρες θα ζούνε στους «πολιτικούς ρυθμούς» του Λάπιντ, είναι βέβαιο ότι το Ισραήλ θα πάει σε πρόωρες εκλογές, καθώς το σημερινό κυβερνητικό σχήμα δεν αντιπροσωπεύει κανέναν σε ιδεολογικό επίπεδο στο ισραηλινό κατεστημένο.

Εμείς ως Ελλάδα πρέπει να ευχόμαστε στο προεκλογικό διάστημα των 90 ημερών να λήξει η δικαστική περιπέτεια του απερχόμενου προέδρου, Μπέντζαμιν Νετανιάχου και να διεκδικήσει εκ νέου την πρωθυπουργία του Κράτους του.

Από εκεί και πέρα, και ίσως μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ότι το Λικούντ είναι πολύ πιθανό να αποτελέσει ξανά το κόμμα που θα σχηματίσει τη νέα ισραηλινή Κυβέρνηση, ο Μπάιντεν θα πραγματοποιήσει, ως φαίνεται, το ταξίδι στη Μέση Ανατολή. Γιατί φυσικά, ένας Νετανιάχου ή έστω μια πολιτική φυσιογνωμία που πρόσκειται στον Νετανιάχου, όπως ο Όρμπαχ κάθε άλλο παρά θα είναι εύκολος συνομιλητής για τον Αμερικανό πρόεδρο.

Όμως αξία σε όλο αυτό που εκτός των άλλων, καθώς αποδεικνύει ότι οι κύριοι διεκδικητές της ανατολικής περιφέρειας είναι ΗΠΑ και Γαλλία που ανταγωνίζονται μεταξύ τους, βάζοντας μπροστά τα «μικρά ψάρια» είναι ότι η Αμερική και με το ταξίδι αυτό του Μπάιντεν στη Μέση Ανατολή, αλλά και την πρόθεση να εξισορροπήσει τη διαμάχη ανάμεσα σε Ισραήλ και Λίβανο, δείχνει ότι θέλει να μπει στα γαλλικά «χωράφια». Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε το διαχρονικό γαλλικό αποτύπωμα στον Λίβανο (και ίσως κυρίως περισσότερο μετά την τρομοκρατική επίθεση στο λιμάνι της Βηρυτού τον Αύγουστο του 2020).

*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Μέλος και Εξωτερική Συνεργάτιδα του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ), Εξωτερική Συνεργάτιδα Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)