29/03/2024

Ποια η σχέση του δογματικού Ισλάμ με την τρομοκρατία και τον δογματικό φανατισμό

Αλέξανδρος Νίκλαν

Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας

 

Δεδομένο: Ο κύριος πυρήνας της τρομοκρατίας είναι το δογματικό Ισλάμ (εικόνα 1)

Ποια η σχέση του δογματικού Ισλάμ με την τρομοκρατία και τον δογματικό φανατισμό που έχει προκαλέσει τόσες απώλειες και καταστροφές στον πλανήτη;

Τα ακόλουθα στοιχεία απο επίσημη βάση δεδομένων σχετικά με τρομοκρατία (Maryland START GTD) απεικονίζουν τρία βασικά σημεία.

Αρχικά τον αριθμό επιθέσεων που αυξάνει από τα τέλη του 1980 μέχρι και τις τελευταίες υπάρχουσες καταγραφές, όπου ξαφνικά υπάρχει μια μέγιστη αύξηση χτυπημάτων(άρα ελάχιστα έχει να κάνει και με διάφορες παρεμβάσεις στρατού από την Δύση αφού οι ημερομηνίες δεν συμπίπτουν), τις χώρες που πλήττονται από τρομοκρατία μέσα από χτυπήματα των Ισλαμιστικών οργανώσεων.

Μια παρατήρηση που δείχνει πώς μάλλον το θέμα δεν είναι τι κάνουν οι κυβερνήσεις της Δύσης ως ανάμιξη, αλλά η κατάσταση που επικρατεί στην συγκεκριμένη περιοχή του πλανήτη διαρκώς. Είτε υπάρχει παρουσία δυτικών δυνάμεων ή όχι.

Εικόνα 2 —-  Χώρες που έχουν δεχτεί επιθέσεις από Ισλαμιστικές οργανώσεις. Κύριος στόχος η Μέση Ανατολή και η Βόρειος Αφρική. —–

Τελευταίο στοιχείο είναι η φύση των στόχων που εμφανίζονται να είναι πολίτες στο μεγαλύτερο ποσοστό , με τους στρατιωτικούς στόχους να ακολουθούν και μετά υποδομές και άλλα σημεία επιθέσεων.

Εικόνα 3 — Στατιστικά για την φύση των στόχων για Ισλαμικές οργανώσεις τρομοκρατίας —–

Εντυπωσιακή επίσης είναι και η διαδικασία σύγκρισης για το ποιες είναι οι πιο θανατηφόρες οργανώσεις.

Πρώτη και με διαφορά μάλιστα έρχεται η Μπόκο Χαράμ , μετά έρχεται η ομάδα του DAESH και τρίτη οργάνωση είναι η Αλ Κάιντα. Πρώτη Ευρωπαϊκή οργάνωση είναι ο IRA αλλά είναι κάπου στην 8 ή 9η θέση μεταξύ πολλών φανατικών Ισλαμιστικών οργανώσεων.

Την τελευταία 40ετια , η Ισλαμική τρομοκρατία παραμένει μία από τις κύριες απειλές για την ασφάλεια του πλανήτη, ειδικότερα στοχεύοντας σε αμάχους (soft targets) και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία.

Ξεκινώντας από αυτό ως πρώτο δείγμα στατιστικής θα πρέπει πρώτα λοιπόν να ληφθεί υπόψιν ο κοινός παράγοντας που δεν είναι άλλος από τον θρησκευτικό παράγοντα των οργανώσεων αυτών.

Κάτι που μανιωδώς και σχεδόν μετά βδελυγμίας απορρίπτουν διπλωματικοί και πολιτικοί κύκλοι με επίσημη δικαιολογία το political correct. Το ενδιαφέρον εκεί είναι πώς στην συνέχεια οι κύκλοι αυτοί εμφανίζονται με συνδεόμενα συμφέροντα. Αποδείξεις για αυτό έχουν υπάρξει ανά καιρούς με την ανάδειξη στοιχείων μέσα από οργανώσεις βιτρίνα (ΜΚΟ), είτε με συνεχείς συναλλαγές σε αγαθά ή και πολιτικές επιδιώξεις. Θυμίζω εδώ την περίπτωση του DAESH και το πώς εμφανίστηκαν στοιχεία για σύνδεση του με πολιτικούς των ΗΠΑ, αλλά και με χώρες όπως είναι η Τουρκία.

Το πρόβλημα τώρα είναι πώς αποφεύγοντας να χτυπήσεις την ακραία ιδεολογία μιας τέτοιας τρομοκρατικής έξαρσης, είναι σχεδόν απόλυτα σίγουρο πώς οδηγείται σε αποτυχία κάθε προσπάθεια αντιστροφής κλίματος. Ίσως μάλιστα με χειρότερο τρόπο να οδηγεί σε στιγματισμό όλων των μουσουλμάνων. Μια πράξη με χειρότερη κατάληξη από το να γίνει αποδεκτό ότι η δογματική ιδεολογία της θρησκείας είναι το κίνητρο των “στρατιωτών” των οργανώσεων. Όχι κάποια αόριστη πρόταση ενός Ιμάμη με συμφέροντα, πώς οι κακοί δυτικοί είναι η ρίζα του κακού.

Ακόμα πιο μεγάλο ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός πώς οι συγκεκριμένες οργανώσεις αν και στρέφονται πολύ συχνά κατά της Δύσης, ως αιτία του κακού, εντούτοις πάντα ο πρωταρχικός στόχος τους είναι η απόλυτη επικράτηση εντός της περιοχής που έχουν δημιουργηθεί.

Παράδειγμα σε αυτό μπορεί να είναι η πρώτη τρομοκρατική οργάνωση της PLO που μπορεί να είχε στοχεύσει κατά του Ισραήλ, όμως στην πραγματικότητα οι πρώτοι αντίπαλοι της ήταν εσωτερικοί στην Παλαιστίνη που είτε υποτάχθηκαν , είτε διαλύθηκαν με διάφορους τρόπους.

Δεύτερο παράδειγμα είναι η Αλ Κάιντα που επικράτησε των Ταλιμπάν μεν στο Αφγανιστάν όμως η κύρια βάση της ήταν πάντα η Αραβική χερσόνησος από όπου αντλεί και την επίσημη επιβράβευση της μέσω πνευματικών κύκλων Σαλαφιστών όπως και την χρηματοδότηση της.

Η συνεχής προσπάθεια να αναπτύξουν κυριαρχία εντός των περιοχών τους (βλ. DAESH και χαλιφάτο) έτσι ώστε να αποκτήσουν την πολιτική δυναμική που θα συνδυαστεί με την πολεμική ισχύ τους για την καθολική επικράτηση τους. Αυτό πάντα έχει ως κίνητρο και αίτιο κάποια φετφά ή σούρα στο Κοράνι, αντί κάποια πράξη ή οργάνωση από την περιοχή πολέμου (Dar al Harb).

πηγή στοιχείων: GTD Maryland START

 

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Geopolitics & Daily News Copyrights Reserved 2024