Πώς ασκείται η παραπληροφόρηση σε ζητήματα εγκληματικότητας

Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας

Δεν είναι απαραίτητο πάντα να υπάρχει κάποιο ψεύδος ή κάποια διαφορετική περιγραφή γεγονότων. Αρκεί απλά να δοθεί έμφαση σε μια πλευρά μόνο ενός γεγονότος και φυσικά να μείνει χωρίς καμία άλλη σημασία στις υπόλοιπες λεπτομέρειες του ή ακόμα και στην παράλειψη αναφοράς τους.

Δηλαδή, ας δούμε ένα παράδειγμα:  Εισβολή/διάρρηξη/ληστεία έγινε με ειδεχθή τρόπο από 3 άτομα κατά ανήλικου/ηλικιωμένου/γυναίκας/άνδρα. Δεν αναφέρεται συνήθως η ταυτότητα των δραστών πέρα ίσως από το χαρακτηριστικό «ημεδαπός». Ο προσδιορισμός «αλλοδαπό»ς σπάνια θα χρησιμοποιηθεί. Αντίστοιχα φυσικά αν είναι από την κοινωνική ομάδα των Αθίγγανων τα ΜΜΕ περιορίζονται στη χρήση του επιθετικού προσδιορισμού ημεδαπός, χωρίς περισσότερες λεπτομέρειες. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Διότι τότε θα σχηματιστεί αυτόματα ένα προφίλ δράστη το οποίο θα επαναλαμβάνεται σχεδόν σε καθημερινή βάση όταν κατά τη διάρκεια του αστυνομικού δελτίου αναφέρονται παρόμοια περιστατικά.

Το ίδιο ισχύει και για τις επιθέσεις σε γυναίκες. Εφτά με οκτώ στις δέκα φορές επικρατεί η τακτική της επιλεκτικής ή και μηδενικής αναφοράς στη φυλή και καταγωγή του δράστη. Παρατηρώντας με προσοχή τις επιθέσεις που συμβαίνουν εις βάρος γυναικών και αναφέρονται από το αστυνομικό δελτίο, θα διαπιστώσει πως το μεγαλύτερο ποσοστό είναι επιθέσεις από αλλοδαπούς και μικρότερο των Ελλήνων. Το γεγονός αυτό δε δίνει ούτε άλλοθι ούτε συγχωροχάρτι στους Έλληνες που επιτίθενται σε γυναίκες – θα ήταν ανόητο και άτοπο να ισχυριστούμε ότι όλα βαίνουν καλώς στην ελληνική κοινωνία. Όμως ο σκοπός του συγκεκριμένου κειμένου είναι να δείξει πως το προφίλ που διαμορφώνεται δείχνει συγκεκριμένα ΟΜΟΙΑ χαρακτηριστικά καταγωγής και προέλευσης εκτός της  χώρας μας, γεγονός που μπορεί να διευκολύνει στην αναγνώριση αιτιών και προφανώς και στα μέτρα τα οποία πρέπει να ληφθούν.

Η ζημιά που γίνεται από τα ΜΜΕ που προβάλλουν ως κοινή συνισταμένη ένα έγκλημα σαν πράξη που βγαίνει αυτόματα στο σύνολο πληθυσμού της χώρας, είναι απλά μια παραπληροφόρηση τεραστίου μεγέθους. Κάτι που είναι εξαιρετικά εμφανές όταν πάρει κάποιος και αναλύσει τα στατιστικά στοιχεία εγκλημάτων της ΕΛΑΣ που δείχνουν πώς τα εγκλήματα έχουν κύριους δράστες αλλοδαπούς και αθίγγανους λαμβάνοντας υπόψη πώς κάνουν τα μισά και παραπάνω εγκλήματα ετησίως,  ενώ αποτελούν μόνο το 10-20% του γενικού πληθυσμού της χώρας. Η αναλογική αντιστοιχία δηλαδή δείχνει μια σειρά αιτιών που θέλουν στοχευμένα μέτρα και όχι οριζόντια.

Προκειμένου να μην υπάρχουν αμφιβολίες για όσα γράφονται, παραπέμπω στη γενική αναφορά της ελληνικής αστυνομίας του 2019 από τον αρχηγό της ΕΛΑΣ, η οποία δείχνει με εξαιρετικά εμφατικό τρόπο ποιοι είναι οι δράστες, πώς πράττουν αυτά τα εγκλήματα και πώς ακριβώς μετέχουν των οργανωμένων δικτύων εγκλήματος.

Με απλά λόγια και όπως έχω αναφέρει παλαιότερα σε αρκετές αστυνομικές υπηρεσίες του κόσμου κάνουν χρήση του racial profiling ως ένα εργαλείο που μπορεί να δώσει πολύ καλά αποτελέσματα διότι δύναται πραγματικά να βοηθήσει στην εστίαση πάνω στις αιτίες δημιουργίας των εγκλημάτων. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, το συγκεκριμένο εργαλείο το απαξιώνουν ΜΜΕ και πολιτικοί καθώς τους χαλάει την εικόνα της πολιτικής ορθότητας. Εκεί ακριβώς όμως είναι που έρχεται ο πραγματικός κόσμος με τα δεδομένα και τους ρίχνει σκαμπίλι στα μούτρα.

Διαβάστε επίσης: Ανήλικη παραβατικότητα στην Ελλάδα