Τέσσερα σημεία προσοχής για τον όποιο Ελληνοτουρκικό διάλογο

Γράφει ο Δημήτριος Τσαϊλάς* 

Τέσσερα σημεία προσοχής για τον όποιο Ελληνοτουρκικό διάλογο

Πρώτον, σε μια εποχή που ο Ελληνισμός απειλείται καθημερινά από το σύνολο των Τούρκων αξιωματούχων  η κυβέρνηση εστίασε στην ανάκαμψη και στη συνέχεια εκτιμάται ότι ασχολείται από θέση ισχύος. Ο μετασχηματισμός της Ελληνικής οικονομίας δεν είναι καθόλου ανώδυνος. Ωστόσο, ο Ελληνισμός απολαμβάνει μια περίοδο ανάπτυξης ενώ η τουρκική οικονομία σκοντάφτει.

Δεύτερον, η Ελληνική κυβέρνηση δεν χρειάζεται να συμμετέχει σε διάλογο για χάρη του διαλόγου. Αυτός είναι ο λόγος για να απορρίψει τις προσπάθειες των Τούρκων αξιωματούχων να συναντηθούν επειδή δεν πιστεύουμε ότι θα προκύψει κάτι που θα ωφελήσει τον Ελληνισμό. Εκτός κι’ αν  η Αθήνα έχει κάποιο δυνατό στρατιωτικο-διπλωματικό χαρτί και μια συνάντηση θα δημιουργήσει ένα πολιτικό κεφάλαιο υπέρ της.

Τρίτον, η Ελληνική κυβέρνηση κάνει βήματα που επικεντρώνονται άμεσα στην τουρκική αδυναμία με σκοπό να αυξήσει την ελληνική μόχλευση, ειδικά στο πλαίσιο της στρατιωτικής ενίσχυσης, ανατρέποντας την ισορροπία ισχύος. Η αεροναυτική στρατηγική του Ελληνισμού, για παράδειγμα, βελτιώνει τις γεωστρατηγικές δυνατότητες προβολής ισχύος της Αθήνας και δίνει στην Ελληνική κυβέρνηση σημαντική διαπραγματευτική δύναμη. Η πρόσφατη Στρατηγική Αμυντική Πρωτοβουλία στρατηγικών συμφωνιών, ασκεί πίεση στην Άγκυρα ακριβώς στον τομέα των οπλικών συστημάτων υψηλής τεχνολογίας που οι Τούρκοι γνωρίζουν ότι είναι η περιοχή της οξείας αδυναμίας τους.

Τέταρτον, η Ελληνική κυβέρνηση δεν πρέπει να μπερδεύει τη σκοπιμότητα με την ειλικρίνεια. Η ιστορία έχει αποδείξει, επανειλημμένα, ότι οι δεσμεύσεις των τουρκικών ηγεσιών στις υψηλές αρχές είναι φθαρτές. Η πολιτική ηγεσία τους τιμά μόνο όσο τους χρειάζεται και τους απορρίπτει όταν δεν τους έχει ανάγκη. Αυτό το μήνυμα πρέπει να περάσουμε προς όλες τις κατευθύνσεις. Ωστόσο μια συνάντηση μπορεί να υποβαθμίσει τις σκληρές τουρκικές επικρίσεις εφόσον υποσχεθεί να δείξει ενδιαφέρον για τη βελτίωση των διμερών σχέσεων, οι οποίες θα είναι προς το συμφέρον όχι μόνο των δύο χωρών μας, αλλά στην πραγματικότητα ολοκλήρου του γεωπολιτικού περιβάλλοντος της νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Η Ελληνική κυβέρνηση, πράγματι αναγνώρισε ότι οι στόχοι της εξωτερικής πολιτικής του Ελληνισμού εξυπηρετούνται όχι μόνο με την οικοδόμηση στρατιωτικής ισχύος, αλλά και με τη δημιουργία διπλωματικών ευκαιριών για να μετατραπεί αυτή η ισχύς σε συγκεκριμένα κέρδη, οπότε η ειρήνη μέσω ισχύος και η ήρεμη διπλωματία χαρακτηρίζουν την προσέγγισή της.

Πέραν των παραπάνω, δεν πρέπει επ΄ουδενί να ξεχνάμε ότι οι Τούρκοι αξιωματούχοι μπορεί να υιοθετήσουν έναν Κώδικα Δεοντολογίας, μόνο ως θέμα σκοπιμότητας. Μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να τους δώσει κάλυψη για μια προσωρινή τακτική υποχώρηση, εάν αισθανθούν ότι η ναυτική συνεργασία των κρατών της Μεσογείου, ιδιαίτερα η ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία και οι τριμερείς συμφωνίες με Αίγυπτο και Ισραήλ, καθώς και η αμερικανική παρέμβαση έχουν τη δυνατότητα να απωθήσουν αποτελεσματικά την αρπαγή που επιθυμούν να τελέσουν. Έτσι οι σύγχρονοι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα έκαναν καλά να θυμούνται ότι χρειάζεται και καρότο και μαστίγιο για να διαχειριστούν αυτή τη διαδικασία.

*Ο Δημήτριος Τσαϊλάς είναι απόστρατος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Είναι επιστημονικός συνεργάτης και ερευνητής του Institute for National and International Security (INIS). Δίδαξε επί σειρά ετών στις έδρες Επιχειρησιακής Σχεδιάσεως καθώς και της Στρατηγικής και Ασφάλειας, σε ανώτερους Αξιωματικούς στην Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου.