29/03/2024

Περί Ιταλικών Εκλογών και αναλύσεων για το φαίνεσθαι κι όχι για την ουσία

Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα* 

Μετά και τα αποτέλεσματα των ιταλικών εκλογών της 25ης Σεπτεμβρίου ξεκίνησε στην Ευρώπη μια μάλλον άγαρμπη και άχαρη συζήτηση για το πώς οι Ευρωπαίοι σταδιακά απευθύνονται σε ακραία δεξιά κόμματα και η αριστερά δεν κερδίζει ποσοστά. Μάλιστα, αρκετοί δημοσιολογούντες δεν διστάζουν να ρίξουν την ευθύνη στους πολίτες της Ευρώπης λέγοντας πως πρόκειται για φασίστες και ακραίους. Διότι η τακτική της ταμπέλας είναι η πιο ανέξοδη επιλογή. Αλλά με ταμπέλες δεν μπορεί ουδείς να διαπιστώσει την πραγματική εικόνα,

Δεν έγιναν ξαφνικά οι ψηφοφόροι των Ευρωπαϊκών χωρών στο μεγαλύτερο τους ποσοστό φασίστες και ακραίοι. Ας μην αναζητούν πολιτικοί και αναλυτές στα χαρακτηριστικά που με ευκολία προσδίδουν.

Γιατί άραγε δεν αναζητούν την αιτία στον τρόπο που η Αριστερά στην Ευρώπη «αδειάζει» τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, τα οποία μέχρι πρότινος εκπροσωπούσε και φαίνεται πλέον να εκπροσωπεί με πάθος τους μετανάστες;

Διότι πολύ απλά θα έρθουν αντιμέτωποι με την πραγματικότητα και θα χρειαστεί να πράξουν αυτοκριτική. Και, δυστυχώς, η αυτοκριτική είναι δύσκολη γιατί τα λάθη στην ευρωπαϊκή πολιτική βαραίνουν συλλήβδην τον ευρωπαϊκό πολιτικό χώρο.

Καλό, λοιπόν, θα είναι πριν αρχίσουν τους χαρακτηρισμούς και τις ταμπέλες να πράξουν ένα απλό πείραμα, το οποίο γίνεται εύκολα με ένα σωληνάριο οδοντόκρεμας.

Κρατάμε το σωληνάριο και αρχίζουμε να το πιέζουμε στη μέση. Καθώς το πιέζουμε, παρατηρούμε ότι το υλικό συγκεντρώνεται στις δυο άκρες του. Όσο πιο πολύ πιέζουμε, τόσο το υλικό τείνει να απομακρύνεται από το κέντρο και να συσσωρεύεται στα άκρα. Αν η πίεση αυξηθεί και αντικαταστήσουμε τα δάχτυλά μας με τανάλια, τότε ενδεχομένως οι άκρες του σωληναρίου να σκάσουν, κάνοντας το υλικό να εξέλθει.

Ας φανταστούμε τώρα ότι το σωληνάριο είναι η κοινωνία μας, η ευρωπαϊκή κοινωνία. Ο μέσος Ευρωπαίος πολίτης έχει πιεστεί με όσα συμβαίνουν στη γηραιά Ήπειρο τα τελευταία χρόνια και βλέπει πως κινδυνεύει με φτωχοποίηση. Διαπιστώνει, μάλιστα με λύπη του πως ουδείς πολιτικός φορέας νοιάζεται για αυτόν και η Αριστερά που παραδοσιακά τον στήριζε, πλέον έχει καταντήσει εκπρόσωπος Τύπου των μεταναστών που εισέρχονται στις ευρωπαϊκές κοινωνίες ανεξέλεγκτα – ειδικά στις χώρες του Νότου- και εισπράττουν επιδόματα την ώρα που ο ίδιος αναρωτιέται πως θα βγάλει το χειμώνα.

Καθώς λοιπόν η Αριστερά στην Ευρώπη έχει λησμονήσει τη ρήση του Μαρξ ότι «Σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών είναι η διατήρηση της δουλείας και η ακύρωση όλων των διεκδικήσεων των ντόπιων εργατών για μισθούς και συνθήκες εργασίας», ο Ευρωπαίος θα στραφεί σε όποιο κόμμα καταδικάζει αυτή την τακτική.

Eίτε αρέσει, είτε όχι, αυτή είναι η αλήθεια και δεν χρειάζεται να αναλωθούμε σε αναλύσεις επί αναλύσεων.

 

*Διεύθυνση Σύνταξης Geopolitics 

 

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Geopolitics & Daily News Copyrights Reserved 2024