Stratfor: Πώς αλλάζει τις ισορροπίες του πολέμου η ρωσική επιστράτευση
Στις 20 Σεπτεμβρίου, οι ηγέτες των τεσσάρων αυτοαποκαλούμενων φιλορωσικών κατοχικών αρχών στις περιφέρειες Λουγκάνσκ, Ντόνετσκ, Ζαπορίζια και Χερσώνα της Ουκρανίας δήλωσαν την πρόθεσή τους να διεξαγάγουν «δημοψηφίσματα» για τις περιοχές τους που εντάσσονται στη Ρωσική Ομοσπονδία από τις 23 έως τις 27 Σεπτεμβρίου. Την ίδια ημέρα, νομοθέτες στην Κρατική Δούμα της Ρωσίας ενέκριναν προσαρμογές στον ποινικό κώδικα που ορίζει αυστηρότερες κυρώσεις αν αρνηθούν τη συμμετοχή στον πόλεμο.
* Το διάταγμα του Πούτιν είναι εσκεμμένα ασαφές. Η παράγραφος σχετικά με τον αριθμό των επιστρατευόμενων δυνάμεων είναι έτσι διατυπωμένη ώστε να παρέχει στο Κρεμλίνο ευρεία εξουσία να επεκτείνει και να προσαρμόσει την κινητοποίηση στις ανάγκες της Ρωσίας -με ή χωρίς άμεση ειδοποίηση του ρωσικού κοινού. Το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας θα είναι υπεύθυνο για τη δημιουργία συγκεκριμένων ποσοστώσεων επιστράτευσης για κάθε περιοχή της Ρωσίας, τις οποίες θα είναι υπεύθυνες να επιτύχουν οι τοπικές αρχές. Οι αλλαγές στον ποινικό κώδικα της Ρωσίας είναι αλληλένδετες με την επιστράτευση, καθώς όσοι υπέγραψαν συμβάσεις τριών έως έξι μηνών την άνοιξη και το καλοκαίρι θα δουν τη θητεία τους να παρατείνεται επ’ αόριστον, διακινδυνεύοντας πολλά χρόνια φυλακή σε περίπτωση που επιχειρήσουν να εγκαταλείψουν τη στρατιωτική τους θητεία.
* Οι στρατεύσιμοι της Ρωσίας απαγορεύεται νομικά να τοποθετούνται σε μάχιμες θέσεις, παρά τις ευρέως διαδεδομένες ενδείξεις ότι αυτό έγινε κατά την εναρκτήρια φάση του πολέμου. Οι στρατεύσιμοι που θα πρέπει να αποστρατευτούν το φθινόπωρο του 2022 μετά τη συμπλήρωση του ενός έτους υποχρεωτικής θητείας θα μπορούσαν εύκολα να εξαναγκαστούν να συνεχίσουν απευθείας τη στρατιωτική τους θητεία, καθώς εμπίπτουν και στις τρεις βασικές κατηγορίες για την επιστράτευση, πληρώντας τα κριτήρια του να είναι κάτω των 35 ετών ετών, να έχουν εμπειρία σε στρατιωτική ειδικότητα και να έχουν λάβει εκπαίδευση.
Οι πρόσφατες αποτυχίες στο πεδίο της μάχης στην Ουκρανία, σε συνδυασμό με τα αυξανόμενα μηνύματα από τους συμμάχους της Ρωσίας ότι επιθυμούν τον τερματισμό του πολέμου, βρίσκονται πιθανότατα πίσω από την απόφαση της Μόσχας να λάβει την απόφαση για την επιστράτευση. Το γεγονός ότι η Ρωσία ήταν αναγκασμένη να κηρύξει μερική επιστράτευση για τη συνέχιση του πολέμου ήταν ξεκάθαρο ήδη από τον Μάιο. Ωστόσο, το Κρεμλίνο είχε αναβάλει την απόφαση, ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να «απελευθερώσει» επιτυχώς την περιοχή του Ντονμπάς -τον πρωταρχικό δεδηλωμένο στόχο της λεγόμενης «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» της Μόσχας-, χωρίς να χρειαστεί να καταφύγει σε τέτοιο μέτρο.
Ενώ τον Ιούνιο, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο πηγές του Κρεμλίνου άφηναν να εννοηθεί ότι η Ρωσία σκόπευε να διεξαγάγει δημοψηφίσματα προσάρτησης στα ουκρανικά εδάφη στα μέσα Σεπτεμβρίου, αναφορές από τις αρχές Σεπτεμβρίου υπονοούσαν ότι το Κρεμλίνο αποφάσισε να καθυστερήσει τα δημοψηφίσματα μέχρι τον Νοέμβριο ή τον Δεκέμβριο, με την ελπίδα να καταλάβει περισσότερα εδάφη στο Ντονμπάς μέχρι τότε. Αλλά το σχέδιο του Κρεμλίνου άλλαξε ξαφνικά, μετά την επιτυχημένη αντεπίθεση της Ουκρανίας στην περιοχή του Χαρκόβου την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου, που κατέστησε σαφές στους ηγέτες στη Μόσχα ότι οι ρωσικές δυνάμεις όχι μόνο ήταν εξαιρετικά απίθανο να καταλάβουν σημαντικά περισσότερα εδάφη στο Ντονμπάς μέχρι το τέλος του έτους, αλλά κινδύνευαν επίσης να χάσουν εδάφη που είχαν ήδη καταλάβει.
Επιπλέον, υπάρχουν αναφορές ότι κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης στο Ουζμπεκιστάν, αρκετοί από τους ηγέτες έδωσαν σήμα στον Πούτιν ότι ήθελαν ο πόλεμος να τελειώσει το συντομότερο δυνατό, λόγω των επιζήμιων επιπτώσεων που είχε στις δικές τους οικονομίες και στις παγκόσμιες αγορές. Έχοντας λάβει μια τόσο αρνητική απάντηση από ξένους συμμάχους που είναι απολύτως αναγκαίοι για τη βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη οικονομική επιβίωση της Ρωσίας, ο Πούτιν πιθανότατα ένιωσε πρόσθετη πίεση για να προσπαθήσει να επιταχύνει την ολοκλήρωση του πολέμου, «κλιμακώνοντας για να αποκλιμακώσει» με δημοψηφίσματα, επιστρατεύσεις και πυρηνικές απειλές. Η Μόσχα πιθανότατα ελπίζει ότι αυτό θα τη βοηθήσει τόσο να χαρακτηρίσει τον πόλεμο ως αμυντικό όσο και να κατηγορήσει τη Δύση για τη συνέχισή του στη διεθνή σκηνή.
Στις 16 Σεπτεμβρίου, ο Ινδός πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι δήλωσε στον Πούτιν ότι «η σημερινή εποχή δεν είναι εποχή για πόλεμο», ενώ ο Πούτιν αναγνώρισε τις «ανησυχίες» της Κίνας για τον πόλεμο πριν από τις συνομιλίες με τον πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ την προηγούμενη μέρα. Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είπε σε συνέντευξή του στις 19 Σεπτεμβρίου ότι είχε προτρέψει τον Πούτιν να τερματίσει τον πόλεμο και επέμεινε ότι «τα εδάφη στα οποία έγινε εισβολή θα επιστραφούν στην Ουκρανία».
Στις 19 Σεπτεμβρίου, οι ουκρανικές δυνάμεις ανακατέλαβαν τον οικισμό Μπιλοχορίβκα στην περιοχή Λουγκάνσκ στο Ντονμπάς -αρνούμενοι στη Ρωσία τον πλήρη έλεγχο των διοικητικών συνόρων αυτής της περιοχής για πρώτη φορά από τις 3 Ιουλίου, όταν ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Σοϊγκού ενημέρωσε τον Πούτιν ότι οι ρωσικές δυνάμεις έλεγχαν ολόκληρη την περιοχή.
Ενώ ο δισταγμός στη Δύση (και ιδιαίτερα στην Ευρώπη) να στηρίξει περαιτέρω την Ουκρανία μπορεί να αυξηθεί μετά τα δημοψηφίσματα για την προσάρτηση, είναι απίθανο να αλλάξει αποφασιστικά τη δυτική στήριξη προς την Ουκρανία ή να μειώσει την πίεση στη Ρωσία. Η Μόσχα πιθανότατα σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τις προσαρτήσεις για να δικαιολογήσει τόσο την επιστράτευση όσο και τις επακόλουθες απειλές για πυρηνικά αντίποινα για να σταματήσουν οι επιθέσεις στις περιοχές που ελέγχει, ενώ ελπίζει ότι θα αναγκάσει τη Δύση να μη στείλει περαιτέρω προμήθειες όπλων στην Ουκρανία ή/και να επιτρέψει στην Ουκρανία να χτυπήσει με αυτά τα προσαρτημένα εδάφη.
Ωστόσο, κορυφαίοι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν δηλώσει σθεναρά ότι δεν θα αναγνωρίσουν τα δημοψηφίσματα και θα διατηρήσουν τη στήριξη προς την Ουκρανία. Τα κράτη-μέλη της ΕΕ είναι πιθανό να πιέσουν για τη διατήρηση της τρέχουσας στρατηγικής τους για τη στήριξη των ουκρανικών στρατευμάτων και την οικονομική πίεση στη Ρωσία. Αυτό πιθανότατα θα οδηγήσει την Ευρώπη να διατηρήσει κάποια στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία, επιβάλλοντας πρόσθετες κυρώσεις στη Ρωσία για τις προσαρτήσεις που πιθανότατα θα είναι σε μεγάλο βαθμό συμβολικές -πλαισιώνοντας αυτές τις ενέργειες ως απλή συνέχεια (και όχι κλιμάκωση) της προσέγγισής τους στη συνεχιζόμενη σύγκρουση.
Εκτός από τη στρατιωτική υποστήριξη και τις πρόσθετες κυρώσεις, οι ανακοινώσεις του Πούτιν για τα δημοψηφίσματα και την επιστράτευση πιθανότατα θα αναγκάσουν τα κράτη-μέλη της ΕΕ να λάβουν πρόσθετες αποφάσεις σχετικά με το εάν θα διευκολύνουν τους νέους Ρώσους να αναζητήσουν καταφύγιο στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή θα ενισχύσουν περαιτέρω τους περιορισμούς για την είσοδο Ρώσων σε χώρες της ΕΕ (για παράδειγμα, περιορίζοντας τις τουριστικές βίζες όπως έχουν κάνει ορισμένα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης), κάτι που θα οδηγούσε ουσιαστικά περισσότερους Ρώσους στον στρατό του Πούτιν, αν και με χαμηλό ηθικό.
Στις 21 Σεπτεμβρίου, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ δήλωσε ότι η στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την Ουκρανία «θα παραμείνει σταθερή». Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα αναγνωρίσει τα «ψεύτικα» δημοψηφίσματα της Ρωσίας στην Ουκρανία. Ωστόσο, ο πρωθυπουργός του Βελγίου Αλεξάντερ ντε Κρου προειδοποίησε ότι η Ευρώπη δεν πρέπει να «ρίξει λάδι στη φωτιά», γεγονός που υποδηλώνει ότι ορισμένα κράτη-μέλη της ΕΕ είναι πιθανό να ζητήσουν τη συνέχιση της τρέχουσας στρατηγικής του μπλοκ αντί για κλιμάκωση των κυρώσεων ή της στρατιωτικής στήριξης στην Ουκρανία.
Το ΝΑΤΟ και τα πυρηνικά
Παρά την απειλητική ρητορική της, η Ρωσία είναι απίθανο να εισέλθει σε άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση με το ΝΑΤΟ ή να χρησιμοποιήσει τακτικά πυρηνικά όπλα στην Ουκρανία, επειδή η Μόσχα διατηρεί άλλους τρόπους να κλιμακώσει τον πόλεμο και να προβεί σε αντίποινα. Παρά το γεγονός ότι η Μόσχα επιταχύνει κάπως το χρονοδιάγραμμά της, η στρατηγική της να κερδίσει τον πόλεμο παραμένει σε μεγάλο βαθμό η ίδια.
Η Ρωσία θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί τον χρόνο ως σύμμαχό της για να υποβαθμίσει την Ουκρανία και την ικανότητα της Δύσης να συνεχίσει τον πόλεμο, επενδύοντας στην κούραση του πολέμου και στον οικονομικό πόνο που προκαλείται στη Δύση. Εάν όμως η Μόσχα πιστέψει ότι η δυνατότητα άσκησης πίεσης μειώνεται ή ότι οι απειλές της για περαιτέρω κλιμάκωση δεν λαμβάνονται αρκετά σοβαρά υπόψη, η Ρωσία είναι πιθανό να αυξήσει τις επιθέσεις σε ουκρανικές μη στρατιωτικές υποδομές -συμπεριλαμβανομένου του Κιέβου και άλλων κατοικημένων περιοχών-, προκειμένου να καταστήσει τη χώρα ολοένα και πιο δύσκολο να κατοικηθεί και να αυξήσει τις ροές Ουκρανών προσφύγων προς τις γειτονικές χώρες της ΕΕ.
Δεν μπορεί να αποκλειστεί η χρήση χημικών ή πυρηνικών όπλων ή άλλα αντίποινα σε χώρες του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, προς το παρόν, η Ρωσία είναι απίθανο να καταφύγει σε τέτοια δραστικά μέτρα, καθώς θα ήταν απίθανο να εξασφαλίσουν τη νίκη στην Ουκρανία και θα οδηγούσαν σε πρόσθετο οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό κόστος για τη Μόσχα.
Οι κινήσεις της Ρωσίας για την αντιμετώπιση της έλλειψης ανθρώπινου δυναμικού δεν θα αλλάξουν σημαντικά την κατάσταση στην πρώτη γραμμή τις επόμενες εβδομάδες, αλλά θα βοηθήσουν την ικανότητά της να διασφαλίσει το έδαφος που κατέχει στην Ουκρανία μεσοπρόθεσμα έως μακροπρόθεσμα. Η Ρωσία θα χρειαστεί πολλές εβδομάδες για να οργανώσει, να εκπαιδεύσει και να μεταφέρει νέες μονάδες στην πρώτη γραμμή στην Ουκρανία, πιθανότατα μεταξύ τριών έως έξι μηνών.
Οι 300.000 έφεδροι είναι μια ανεπαρκής αύξηση του ανθρώπινου δυναμικού για να αλλάξει σημαντικά τις ισορροπίες στο πεδίο της μάχης, επειδή η Ουκρανία έχει κινητοποιήσει περίπου 600.000 άτομα προσωπικό, με τη δυνατότητα να επιστρατεύσει πολλές χιλιάδες ακόμη. Η τελευταία ανακοίνωση της Ρωσίας θα αυξήσει τα επίπεδα των στρατευμάτων της από περίπου 200.000 σε 500.000 -χωρίς καν να διασφαλίσει την ισαριθμία με τις ουκρανικές δυνάμεις.
Αυτό υποδηλώνει ότι τα μέτρα της Ρωσίας αντ’ αυτού έχουν σκοπό να κρατήσει το έδαφος που κατέχει αυτή τη στιγμή αντί να καταλάβει σημαντικά περισσότερα. Ως εκ τούτου, ο αριθμός δεν θα δώσει στη Ρωσία πλεονέκτημα ανθρώπινου δυναμικού, αλλά πιθανότατα θα είναι αρκετό για να αρνηθεί στην Ουκρανία το πλεονέκτημα που χρειάζεται για να διεξάγει επιτυχώς γρήγορες και μεγάλες αντεπιθέσεις παρόμοιες με αυτές στο Χάρκοβο. Ενώ η Ρωσία μπορεί να επεκτείνει την κινητοποίησή της πέραν των 300.000 εφέδρων, είναι απίθανο να το κάνει βραχυπρόθεσμα, επειδή θα ήταν αντιδημοφιλές στο εσωτερικό και θα έβλαπτε περαιτέρω την προβληματική οικονομία της Ρωσίας. Δεδομένου ότι η Ρωσία δεν διαθέτει τον εξοπλισμό για να αναπτύξει περισσότερους στρατιώτες, η επιστράτευση περισσότερων εφέδρων δεν είναι επίσης εγγυημένο ότι θα οδηγήσει στην κατάληψη σημαντικών ουκρανικών εδαφών.
Η απόφαση του Πούτιν να κάνει μια τόσο επικίνδυνη κίνηση υποδηλώνει ότι είναι απίθανο να εγκαταλείψει τα εδαφικά κέρδη της Ρωσίας στην Ουκρανία, μειώνοντας την προοπτική αποκλιμάκωσης της συνεχιζόμενης σύγκρουσης. Τα ποσοστά αποδοχής μεταξύ των Ρώσων τόσο για τον Πούτιν όσο και για την «ειδική στρατιωτική του επιχείρηση» στην Ουκρανία παρέμειναν υψηλά από την έναρξη του πολέμου τον Φεβρουάριο, παρά την πτωτική τάση τους τελευταίους μήνες. Όμως, τα κοινωνιολογικά δεδομένα δείχνουν ότι η πλειοψηφία των Ρώσων δεν υποστηρίζει την επιστράτευση. Οι ζωές πολλών Ρώσων, οι οποίοι προηγουμένως μπορεί να ήταν απαθείς για την εισβολή στην Ουκρανία, θα επηρεαστούν τώρα άμεσα από τον πόλεμο για πρώτη φορά, καθώς οι γιοι, οι αδελφοί και οι σύζυγοί τους καλούνται να υπηρετήσουν στον στρατό.
Εν τω μεταξύ, υπερεθνικιστικά στοιχεία θα επικρίνουν τα μέτρα ως απόδειξη ότι η ειδική επιχείρηση της Ρωσίας απέτυχε, αλλά ότι το Κρεμλίνο εξακολουθεί μη διαθέτει την αποφασιστικότητα να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να καταγάγει μια αποφασιστική νίκη, η οποία θα μπορούσε να επιτευχθεί με την κήρυξη πολέμου και μια πλήρη επιστράτευση.
Αν και η υποστήριξη για την επιστράτευση μπορεί να αυξηθεί ελαφρώς μετά την έγκριση του μέτρου από τον Πούτιν, είναι απίθανο να παραμείνει σε υψηλά επίπεδα κατά τη διάρκεια αυτού του χειμώνα. Πράγματι, οι αναφορές δείχνουν ότι πολλοί Ρώσοι επιχειρούν ήδη να εγκαταλείψουν τη χώρα, με μεγάλες ουρές να σχηματίζονται στα αεροδρόμια και στα συνοριακά σημεία ελέγχου με σχεδόν κάθε χώρα που γειτνιάζει με τη Ρωσία. Αυτό υπογραμμίζει την αντιδημοφιλία της επιστράτευσης, η οποία θα αυξάνεται όσο συνεχίζονται οι εχθροπραξίες -πιθανότατα ωθώντας τη Μόσχα να εξετάσει το ενδεχόμενο περαιτέρω αυστηρότερων περιορισμών για την έξοδο από τη χώρα ή ακόμα και το κλείσιμο των συνόρων της σε στρατεύσιμους άνδρες.
Η ανακοίνωση ενός τόσο αμφιλεγόμενου και κοινωνικά ανατρεπτικού μέτρου είναι επίσης μια ισχυρή ένδειξη ότι δεν έχει πρόθεση να αποσυρθεί από τις κατασχεμένες περιοχές της Ουκρανίας, επειδή το Κρεμλίνο είναι απίθανο να πληρώσει το υψηλό πολιτικό τίμημα μιας τέτοιας επιστράτευσης μόνο για να παραχωρήσει επιπλέον ουκρανικό έδαφος.
