Η Τουρκία, το ΝΑΤΟ και τα παιχνίδια ισχύος

Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα*

Tην Παρασκευή, στην Κωνσταντινούπολη, είχαμε συνάντηση του Τούρκου προέδρου Ρ.Τ.Ερντογάν με τον γενικό γραμματέα της Συμμαχίας, Γενς Στόλτενμπεργκ.

Η συνάντηση η οποία είχε ως βασικό θέμα σθζήτησης την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟέγινε κεκλεισμένων των θυρών για τους δημοσιογράφους αλλά σύμφωνα με ανακοίνωση της τουρκικής πλευράς «Ο πρόεδρος Ερντογάν υπογράμμισε ότι ο ρυθμός και η στιγμή της διαδικασίας επικύρωσης (…) θα καθοριστούν από τα μέτρα που έχουν ακόμη να λάβουν οι χώρες αυτές». Είναι ηλίου φαεινότερο πως ο Ερντογάν, γνωρίζοντας ότι το ΝΑΤΟ επιθυμεί διακαώς να ολοκληρωθεί η ένταξη των δυο χωρών, θα χρησιμοποιήσει το χαρτί των καθυστερήσεων (όπως είχαμε γράψει και σε άρθρο της συνδρομητικής πλατφόρμας με τίτλο: «Οι κινήσεις του Ερντογάν απέναντι σε Σουηδία και Φινλανδία» και ημερομηνία 12/7/22.

Παράλληλα, προκειμένου να προχωρήσει στην επικύρωση της ένταξης Σουηδίας και Φινλανδίας χωρίς καθυστερήσεις, θα ζητήσει ανταλλάγματα, πολλά από τα οποία δεν αφορούν μόνο τους Κούρδους που ζουν σ΄αυτές τις χώρες αλλά και την Ελλάδα. Η χώρα μας θα φανεί ως ο κακός γείτονας που εξαναγκάζει την Τουρκία σε επιθετική ρητορική καθώς απειλείται η ασφάλειά της. Κάτι ανάλογο με την ρητορική του Ρώσου προέδρου Βλάντιμιρ Πούτιν όλο το προηγουμένο διάστημα εναντίον της Ουκρανίας.

Το modus operandi της ρωσικής πλευράς που οδήγησε στη ρωσική εισβολή της 24 Φεβρουαρίου 2022, έχει προσαρμοστεί στα ελληνοτουρκικά δεδομένα, όπου η Ελλάδα είναι απειλή για την Τουρκία καθώς εξοπλίζεται κοντά στα σύνορά της, η Ελλάδα επίσης φέρεται ρατσιστικά στους μουσουλμάνους μετανάστες που ζητούν μια καλύτερη τύχη στη γηραιά ήπειρο, η Ελλάδα παρανομεί πνίγοντας παιδιά στο Αιγαίο και άλλα τέτοια που εξυπηρετούν το τουρκικό αφήγημα και, δυστυχώς, έχουν υιοθετηθεί από διάφορους δήθεν αλληλέγγυους και προοδευτικούς στο εσωτερικό της χώρας μας.

Καθώς λοιπόν ο Στόλτενμπεργκ ήταν πάντοτε επιρρεπής στον οθωμανικό τρόπο των πραγμάτων κρατώντας μια στάση υπέρ του τουρκικού αναθεωρητισμού, σε μια εποχή που τόσο η Ευρώπη όσο και η βορειο-ατλαντική συμμαχία πάσχουν από τον ρωσικό αναθεωρητισμό, είναι το τέλειο θύμα για να πιστέψει το τουρκικό αφήγημα.

Δυστυχώς όπως είχαμε αναφέρει και τον Ιούλιο στο Geopolitics & Daily News o Ερντογάν, το κακομαθημένο παιδί του ΝΑΤΟ, όπως τον αποκαλούν ειδικοί και αναλυτές πέριξ της βορειοατλαντικής συμμαχίας, συνεχίζει να κρατά άσσους στο μανίκι σε ό,τι αφορά την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας και θα προσπαθήσει να τραβήξει με διάφορα τεχνάσματα χρονικά την κατάσταση, ώστε να εξασφαλίσει τα περισσότερα κέρδη.

Κέρδη που αφορούν τον ίδιο και την πολιτική του επιβίωση. Καθώς το 2023 είναι χρονιά εκλογών για την Τουρκία και με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν απογοηητευτικές για τον Τούρκο πρόεδρο, οι εξελίξεις ενδέχεται να αποβούν ραγδαίες για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και για την θέση/στάση της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ. Σαφώς και ο Ερντογάν δεν είναι τόσο ανόητος να προχωρήσει σε μια εισβολή προς τη χώρα μας, με αβέβαιο αποτέλεσμα – η Ελλάδα δεν είναι Ουκρανία και αυτό το γνωρίζει καλά. Όπως δεν είναι τόσο ανόητος να πάει σε εκλογές χωρίς να έχει εξασφαλίσει τη σίγουρη νίκη του. Παράλληλα, είναι πολύ πιθανό οι αντίπαλοι του στο εσωτερικό της τουρκικής πολιτικής σκηνής να φανούν ιδιαίτερα πρόθυμοι να συνεργαστούν με τη Δύση. Άρα το σχέδιο του είναι να ροκανίσει χρόνο τόσο για το πράσινο φως της ένταξης, όσο και για την εκλογική αναμέτρηση ακολουθώντας μια γκεμπελική τακτική απέναντι στη χώρα μας.

Όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενες αναλύσεις/αρθρογραφία ανάμεσα στον πόλεμο και την ειρήνη υπάρχει μια γκρίζα γραμμή που μπορεί να προκαλέσει περισσότερη φθορά και διαρκή προβλήματα. Εκεί όπου οι δράσεις καλύπτονται από το πέπλο των Ψυχολογικών Επιχειρήσεων εναντίον του αντιπάλου. Αυτή τη στιγμή βιώνουμε μια τέτοια κατάσταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τα παιχνίδια ισχύος ισορροπούν σε μια επικίνδυνη διπλωματική κλωστή. Καθώς λοιπόν το ΝΑΤΟ έχει πέσει στην ανάγκη της Τουρκίας για την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας, η Ελλάδα οφείλει με κάθε τρόπο να θυμίζει τις ομοιότητες Ερντογάν με τον Χίτλερ και τις ομοιότητες του τουρκικού αναθεωρητισμού με τον ρωσικό. Οφείλει σε κάθε τόνο να διαμηνύει ότι με αρωγούς τρομοκρατών και λαθρεμπόρων δεν μπορεί να έχει καμία συζήτηση και να αναδεικνύει παράλληλα, τον πραγματικό της ρόλο, αυτόν της ισορροπίας και σταθερότητας στην περιοχή και του φυσικού συνόρου όλης της Ευρώπης από τον ισλαμικό φανατισμό.

*Διεύθυνση Σύνταξης Geopolitics

Σημείωση: Το παραπάνω κείμενο αποτελεί το editorial του newsletter του Geopolitics με ημερομηνία 5/11/22