Η βλάβη που προέκυψε στο αεροσκάφος C-130 και η σημασία των logistics
Η βλάβη που προέκυψε στο αεροσκάφος C-130 ανέδειξε ένα πρόβλημα που πρέπει οπωσδήποτε να δει η ηγεσία των ΕΔ και η ελληνική κυβέρνηση
Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
Όπως έγινε χθες γνωστό η βλάβη στο αεροσκάφος C-130, το οποίο θα μετέφερε από τη Θεσσαλονίκη στα Άδανα της Τουρκίας τη δεύτερη ελληνική αποστολή διασωστών, καθυστέρηση την αναχώρηση του δεύτερου κλιμακίου της ΕΜΑΚ μαζί με τους 3 διασώστες του ΕΚΑΒ και έναν διασωστικό σκύλο, το οποίο αναχώρησε τελικά το απόγευμα. Η βλάβη του αεροσκάφους στον αέρα, ανέδειξε ένα πρόβλημα που πρέπει οπωσδήποτε να δει η ηγεσία των ΕΔ και η ελληνική κυβέρνηση.
Η έλλειψη διαθεσιμότητας μεταγωγικών αεροσκαφών είναι ένα πολύ σοβαρό αγκάθι για την επιχειρησιακή δυνατότητα οποιουδήποτε στρατού, πόσο μάλλον του δικού μας που έχει να διαχειριστεί μια γεωμορφία πολύ ιδιαίτερη και η αερομεταφορά είναι σοβαρή πτυχή δράσης.
Δεν γνωρίζω τον αριθμό άρτιων επιχειρησιακά αεροσκαφών μεταγωγής/διακομιδής, όμως αν κρίνουμε αποκλειστικά από το γεγονός ότι για αρκετές ώρες δεν υπήρξε εναλλακτική λύση για την μεταφορά της 2ης ΕΜΑΚ και αναγκαστικά έφυγαν τελικά από Θεσσαλονική με Spartan, προφανώς υπάρχει ζήτημα.
Να θυμίσω εδώ πως ο τομέας logistics πλέον είναι τόσο σοβαρός που θα έπρεπε να μας προβληματίζει πάρα πολύ στο πώς ακριβώς θα είχαμε δυνατότητα εφοδιασμού/ανεφοδιασμού/μεταγωγής/αερομεταφορά αλεξιπτωτιστών (κτλ κτλ…) συν φυσικά την οδική δυνατότητα μεταφοράς εφοδίων με οχήματα ικανότητας (βλ. φορτηγά/τραίνα ακόμα και καΐκια ιδιωτικά αν χρειαστεί- ναι, αναφέρομαι στα παραδοσιακά ελληνικά καΐκια) σε σημεία και τοποθεσίες ανά την χώρα σε μια κατάσταση εμπλοκής.
Ένα πολύ ζωντανό παράδειγμα είναι το πέρασμα στην Συρία που στον πρόσφατο σεισμό στην Τουρκία , καταστράφηκε με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καμία οδική δυνατότητα για παροχή υλικοτεχνικού εξοπλισμού για μέρες.
Δεύτερο παράδειγμα είναι η διάλυση της ρωσικής προέλασης κατά τη διάρκεια της ρωσικής εισβολής λόγω της αδυναμίας να ανεφοδιαστούν σωστά και όταν πρέπει.
Τρίτο παράδειγμα είναι η δημιουργία ειδικού τμήματος logistics από τις ΗΠΑ για την MAGTF έτσι ώστε να έχει δυνατότητα όχι μόνο να φτάσει όλη η δύναμη ταχείας κρούσης που διαθέτει (5000 άνδρες , 20 τεθωρακισμένα και ο σχετικός εξοπλισμός) αλλά και να μπορεί να διατηρήσει την γραμμή εφοδιασμού της για 15 μέρες.
Έχοντας, λοιπόν, τα παραπάνω στο μυαλό, συν περιπτώσεις όπου και στην χώρα μας μετά από μεγάλη καταστροφή (βλ. σεισμούς σε νησιά λ.χ. ) χρειάζεται υποστήριξη και ο καιρός δεν επιτρέπει πλωτά μέσα, να μπορεί τότε να γίνει με εναέρια, έστω και αν αυτό σημαίνει ρίψη με αλεξίπτωτο.
Αυτό που θα ήθελα να τονίσω με την δική μου φτωχή σκέψη είναι το ακόλουθο: η εικόνα ενός στρατεύματος που δεν έχει επάρκεια μέσων τροφοδότησης και μεταγωγής όταν και όποτε τα χρειάζεται, δείχνει να υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Μπορεί να μην φανεί ως εντυπωσιακό κατόρθωμα η προμήθεια τέτοιων μέσων ως αγορά εξοπλισμού γιατί δεν φέρουν οπλισμό, όμως είναι ζήτημα σοβαρό και πρέπει να επιληφθεί η ηγεσία της χώρας.
Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να θυμίσω πως τα STEYER πλέον αποσύρονται σταδιακά όσον αφορά την οδική μεταφορά υλικών και προσωπικού, γεγονός που έχει κι αυτό τη σημασία του.
