Το 2023 θα είναι από τα πιο απρόβλεπτα χρόνια όσον αφορά τις εξελίξεις κατά της διεθνούς τρομοκρατίας.
Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
Αυτό οφείλεται στον κατακερματισμένο χαρακτήρα της απειλής, αλλά και ως αποτελέσμα μιας μακρόχρονης και συμπαγής δυτικής αντιτρομοκρατικής στρατηγικής που στόχευε κατά της διοίκησης και του ελέγχου του Ισλαμικού Κράτους και στην ανακατάληψη της περιοχής που η ομάδα είχε κάποτε ονομάσει Χαλιφάτο της.
Το τοπίο της απειλής δείχνει τώρα να φαίνεται πολύ πιο ασυνήθιστο, γεγονός που καθιστά δύσκολη την καταπολέμηση των ανερχόμενων ομάδων της Αλ Κάιντα, ενώ μπορεί επίσης να είναι λιγότερο ισχυρό και το αποτέλεσμα των πρακτικών και τακτικών της συγκεκριμένης ομάδος.
Ας υποθέσουμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους μπορούν να διακρίνουν μια αποτελεσματική προσέγγιση για την εξισορρόπηση της αντιτρομοκρατίας παραβλέποντας τον ανταγωνισμό μεγάλων δυνάμεων. Σε αυτή την περίπτωση, μπορεί να δούμε μια συνεχή τάση πτωτικής πίεσης στα τρομοκρατικά δίκτυα, μετριάζοντας έτσι την πρόκληση των μοναχικών λύκων και μικρών πυρήνων καθώς και έναν περιορισμό προς τις τρομοκρατικές επιθέσεις κυρίως σε ζώνες ενεργών συγκρούσεων.
Παρόλα αυτά παραμένει το γεγονός πώς οι ροπές και οι κινητικές δυνάμεις των φανατικών Ισλαμιστών, ειδικά μετά την αποχώρηση των Δυτικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν , Ιράκ και Συρία, δείχνουν περισσότερο ενεργές παρά σε φθίνουσα πορεία.
Στην αντίθετη περίπτωση, λοιπόν, όπου το ιδεατό σενάριο της συνεργασίας των μεγάλων δυνάμεων κατά της διεθνούς τρομοκρατίας δεν υλοποιηθεί, είναι αρκετά πιθανό να δούμε επανάληψη χτυπημάτων σε ταξιδιωτικούς προορισμούς καθώς και κατά πρεσβειών και διπλωματικών αποστολών, ειδικά στην γεωγραφική περιοχή της Αφρικής.
