29/03/2024

Το ρωσικό δόγμα maskirovka (δηλαδή η ρωσική στρατιωτική εξαπάτηση)

source: https://www.thecipherbrief.com/maskirova-russias-gray-zone-peace-war

Γράφει ο George Friedman 

 

Αμέσως μετά την υπογραφή ενός αμοιβαίου αμυντικού συμφώνου ανάμεσα στον Αδόλφο Χίτλερ και το Γιόζεφ Στάλιν, ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ είπε ότι η Ρωσία ήταν ένα μυστήριο τυλιγμένο σε ένα αίνιγμα. Οι Ρώσοι στρατιωτικοί σχεδιαστές ήταν αναμφίβολα ευχαριστημένοι με αυτό που θα μπορούσαν να θεωρήσουν ως έπαινο. Ένα από τα θεμέλια του στρατιωτικού τους δόγματος είναι η αρχή του δόγματος maskirovka, ή η χρήση διαφόρων εξαπατήσεων και αρνήσεων για να κρύψουν τις αληθινές τους προθέσεις. Η Maskirovka δεν λειτουργεί πάντα, αλλά όταν λειτουργεί, μπορεί να μεταμορφώσει εντελώς μια μάχη, ακόμα και έναν πόλεμο.

Η εμπιστοσύνη στην κοινή αντίληψη για την κατάσταση του ρωσικού στρατού μπορεί να σχεδιαστεί ως θανατηφόρα. Από καιρό αναρωτιόμουν για τη χαοτική δομή των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία και για το χρόνο και τους πόρους που αφιερώνει η Ρωσία σε δευτερεύοντες στόχους. Είναι δελεαστικό να υποθέσουμε ότι η Μόσχα καταβυθίζεται ή ότι ήταν μοιραίο να ηττηθεί, αλλά το γεγονός ότι το δόγμα  maskirovka είναι τόσο βαθιά ενσωματωμένη στη ρωσική στρατιωτική ψυχή καθιστά απαραίτητο να επανεξετάζουμε περιοδικά τα ρωσικά σχέδια. Αυτά τα πράγματα είναι άγνωστα, αλλά τι γίνεται αν αποδειχτεί ότι όλα είναι ένα τέχνασμα και  η πραγματική δύναμη και η πρόθεση του ρωσικολυ στρατού κρύβονται, περιμένοντας να χτυπήσουν; Όταν σκέφτεστε τους Ρώσους, η δημιουργία ενός μοντέλου εκ διαμέτρου αντίθετου από αυτό που πιστεύετε και στη συνέχεια η διάσπασή του είναι απαραίτητη.

Η τρέχουσα διαπίστωση είναι ότι η Ρωσία έχει χάσει την οργάνωση, τους πόρους ή το εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό που είναι απαραίτητο για να κάνει περισσότερα από το να κρατήσει το έδαφος ή ίσως να προχωρήσει με πολύ περιορισμένους στόχους. Αυτή η άποψη βασίζεται στη σύγχυση σε θέματα διοίκησης κατά την οποία οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις ανταγωνίζονται την Ομάδα Βάγκνερ, αντί να την διοικούν. Θα εξηγούσε την εκτεταμένη μάχη στο Μπαχμούτ – για να μην πω για τη γενική αδυναμία της Ρωσίας να ακρωτηριάσει τις ουκρανικές δυνάμεις και να διεισδύσει βαθύτερα στην Ουκρανία. Η διείσδυση και η καταστροφή είναι η ουσία του πολέμου. Μια διχασμένη αλυσίδα διοίκησης θα μπορούσε να εξηγήσει την αποτυχία και η αδυναμία επισκευής της θα μπορούσε εύκολα να οδηγήσει έναν εχθρό να υποθέσει ότι μια ρωσική νίκη είναι εντελώς αδύνατη.

Ας υποθέσουμε για χάρη της συζήτησης ότι η Ρωσία έχτισε τη μάχη του Μπαχμούτ για να τραβήξει τους Ουκρανούς προς τα εμπρός σε μια πιο ευάλωτη θέση. Μια συντριπτική ήττα της Ουκρανίας εκεί θα δημιουργούσε μια τεράστια κρίση στην ουκρανική διοίκηση και θα πυροδοτούσε σοβαρές εντάσεις με τους συμμάχους. Εάν η διαφορά δυνάμεων ήταν επαρκής, οι ρωσικές δυνάμεις θα μπορούσαν να κινηθούν αποφασιστικά προς τα δυτικά σύνορα της Ουκρανίας. Ο σκοπός της μάχης, λοιπόν, θα ήταν να πείσει την Ουκρανία να πραγματοποιήσει μια ευρεία επίθεση με την ελπίδα να σπάσει τη βούληση της Ρωσίας. Για τη Ρωσία, ο πραγματικός στόχος δεν θα ήταν να τελειώσει γρήγορα η μάχη, αλλά να αποδυναμωθεί σημαντικά η άμυνα της Ουκρανίας στην καρδιά και να ενθαρρύνει τις δυνάμεις που σχεδιάζονται για την επίθεση να σχηματιστούν σε μεγάλες μονάδες. Το επόμενο βήμα θα ήταν μαζικές αεροπορικές επιδρομές στις συγκεντρωμένες μονάδες χρησιμοποιώντας drones. Το κλειδί θα ήταν η δημιουργία στρατιωτικών στόχων για αεροπορική επίθεση, ακολουθούμενη από μια μαζική, αποφασιστική επίθεση πεζικού στην καρδιά (όπως θα έπρεπε να είχε ανοίξει η Ρωσία).

Σίγουρα, αυτό το σενάριο είναι δύσκολο να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Ακόμα κι αν όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σενάριο, η στρατηγική θα διακυβευόταν από την αδυναμία να τοποθετηθούν μεγάλοι αριθμοί εκπαιδευμένων μαχητών, να προστατευθεί η μεταφορά της ταχείας, αιφνιδιαστικής ανάπτυξης και να κρυφτεί η συγκέντρωση δυνάμεων από τις δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών. (Είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Οι ΗΠΑ και οι Βρετανοί πέτυχαν στη Νορμανδία και οι Γερμανοί στις Αρδέννες, αν και οι δυνατότητες ανίχνευσης στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν προφανώς πιο περιορισμένες από ό,τι είναι τώρα.)

Το κρίσιμο ζήτημα εδώ είναι ο χρόνος εντοπισμού σε σχέση με την ικανότητα των ουκρανικών δυνάμεων να σχηματίσουν μια επίθεση και να διαταράξουν τις ρωσικές δυνάμεις. Η ρωσική αεράμυνα θα πρέπει να περιοριστεί για να αποφευχθεί ο υπαινιγμός μεγάλης συγκέντρωσης άλλων δυνάμεων. Και το πεζικό θα έπρεπε να μετακινηθεί στην Ουκρανία σε ετοιμοπόλεμη μορφή. Η διαδικασία προώθησης και δημιουργίας μιας ενοποιημένης δύναμης υπό συνεκτική ρωσική διοίκηση αντιπροσωπεύει τη βασική και πιο απίθανη φάση της επιχείρησης.

Η πολυπλοκότητα του έργου σε όλα τα επίπεδα με πείθει ότι η ρωσική διοίκηση είναι απλώς δυσλειτουργική και εξαιρετικά ευάλωτη στην ουκρανική δράση. Εάν υπάρχει ένα τέχνασμα maskirovka, θα πρέπει να έχει εκτελεστεί μέχρι τώρα. Αλλά δεν υπάρχει κανένας υπαινιγμός για αυτό. Είναι δύσκολο να δούμε κάτι άλλο εκτός από αδυναμία στη ρωσική δύναμη αυτή τη στιγμή.

 

Σχόλιο Geopolitics & Daily News: Η ρωσική στρατιωτική εξαπάτηση, μερικές φορές γνωστή ως maskirovka που σημαίνει «μεταμφίεση», είναι ένα στρατιωτικό δόγμα που αναπτύχθηκε από τις αρχές του 20ου αιώνα.

Το δόγμα καλύπτει ένα ευρύ φάσμα μέτρων για στρατιωτική εξαπάτηση, από το καμουφλάζ μέχρι την άρνηση και την εξαπάτηση.Τα παραπλανητικά μέτρα περιλαμβάνουν απόκρυψη, μίμηση με δόλωμα και ανδρείκελα, ελιγμούς με σκοπό την εξαπάτηση, άρνηση και παραπληροφόρηση.

 

Η Σοβιετική Στρατιωτική Εγκυκλοπαίδεια του 1944 αναφέρεται σε «μέσα για την εξασφάλιση των πολεμικών επιχειρήσεων και των καθημερινών δραστηριοτήτων των δυνάμεων· μια πολυπλοκότητα μέτρων που στοχεύουν στην παραπλάνηση του εχθρού σχετικά με την παρουσία και τη διάθεση των δυνάμεων…». Μεταγενέστερες εκδόσεις του δόγματος επίσης περιλαμβάνουν στρατηγικά, πολιτικά και διπλωματικά μέσα, συμπεριλαμβανομένης της χειραγώγησης των «γεγονότων», της κατάστασης και των αντιλήψεων για να επηρεάσουν τα μέσα ενημέρωσης και τις απόψεις σε όλο τον κόσμο, έτσι ώστε να επιτευχθούν ή να διευκολυνθούν τακτικοί, στρατηγικοί, εθνικοί και διεθνείς στόχοι.

 

Η εξαπάτηση συνέβαλε στις μεγάλες σοβιετικές νίκες, συμπεριλαμβανομένης της Μάχης του Στάλινγκραντ, της Μάχης του Κουρσκ και της Επιχείρησης Bagration (στη Λευκορωσία): σε αυτές τις περιπτώσεις, ο αιφνιδιασμός επιτεύχθηκε παρά τις πολύ μεγάλες συγκεντρώσεις δύναμης, τόσο στην επίθεση όσο και στην άμυνα. Το δόγμα έχει επίσης εφαρμοστεί σε καιρό ειρήνης, με επιχειρήσεις άρνησης και εξαπάτησης σε γεγονότα όπως η Κρίση των Πυραύλων της Κούβας, η Άνοιξη της Πράγας και η προσάρτηση της Κριμαίας.


Η πρακτική της στρατιωτικής εξαπάτησης προϋπήρχε της Ρωσίας. Η Τέχνη του Πολέμου, που γράφτηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. και αποδόθηκε στον αρχαίο Κινέζο στρατηγό Σουν Τσου, περιγράφει μια στρατηγική εξαπάτησης: «Θα αναγκάσω τον εχθρό να πάρει τη δύναμή μας για αδυναμία και την αδυναμία μας για δύναμη, και έτσι θα μετατρέψτε τη δύναμή του σε αδυναμία». Στις αρχές της ιστορίας της Ρωσίας, στη μάχη του Κουλίκοβο το 1380, ο πρίγκιπας Ντμίτρι Ντονσκόι νίκησε τους στρατούς της Μογγολικής Χρυσής Ορδής χρησιμοποιώντας μια αιφνιδιαστική επίθεση από ένα σύνταγμα κρυμμένο στο δάσος. Οι τακτικές αυτής της μάχης αναφέρονται ακόμα στα ρωσικά σχολεία μαθητών.

 

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Geopolitics & Daily News Copyrights Reserved 2024