Περί Ευρωεκλογών, αφηγημάτων και αποχής
Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
Το αφήγημα των πολιτικών και των σχολιαστών της δημοσιογραφίας πώς κουράστηκε ο κόσμος και ήταν ευθύνη του πολίτη που δεν ψήφισε, καθώς η αποχή στη φετινή εκλογική αναμέτρηση για την Ευρωβουλή χτύπησε υψηλά ποσοστά, αποτελεί ποταπή δικαιολογία μετακύλισης της ευθύνης από τους πολιτικούς προς τους πολίτες.
Οι πολίτες σαφώς και νοιάζονται για το μέλλον τους. Επίσης νοιάζονται για το αν μπορεί κάποιος να διαχειριστεί τα πάντα.
Για αυτό ακριβώς αντιδρούν με τον λανθασμένο – κατά την προσωπική μου άποψη – τρόπο της αποχής.
Όσοι πολιτικοί σπεύσουν να κατηγορήσουν τους πολίτες να θυμίσω πώς αυτοί διοικούν για να αναλάβουν ευθύνες διαχείρισης της όποιας διαδικασίας. Είναι καθαρά ευθύνη των διοικούντων να πείσουν και να προσελκύσουν τους πολίτες στην κάλπη.
Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όσο λιγότεροι ψηφίζουν τόσο μεγαλύτερα είναι τα ποσοστά συσπείρωσης των φανατικών οπαδών των κομμάτων, καθώς παραδοσιακά από την κάλπη δεν απέχουν οι οπαδοί.
Αυτό θα φέρει, πάντα κατά την άποψη μου, μια μεγέθυνση ποσοστών μικρών κομμάτων αντίδρασης και μια μείωση ποσοστών κομμάτων πρώτης γραμμής.
Καλό θα είναι οι πολιτικοί το λάβουν το μήνυμα της αποχής καθώς με τα μέχρι στιγμής στοιχεία οι 6 στους 10 δεν πήγαν να ψηφίσουν, δείχνοντας πως έχει ΑΠΑΞΙΩΘΕΙ η πολιτική σκηνή της χώρας.
Όσον αφορά γενικότερα την Ευρώπη θα πρέπει να είμαστε σίγουροι πώς η άνοδος των υπερ-συντηρητικών κομμάτων και η επικράτηση απόψεων που θα έχουν απόλυτο βαθμό αντίληψης κάποιων καταστάσεων δεν είναι ούτε θαύμα ούτε κάτι που προκλήθηκε τυχαία. Η ευθύνη είναι όλη πάνω στους υφιστάμενους πολιτικούς σχηματισμούς.
Αυτή η κατάσταση, που φέρνει αποστάσεις μεταξύ πολιτών και πολιτικών, θα οδηγήσει σίγουρα και σε πολώσεις και εντάσεις που θα φανούν σύντομα σε κάθε Ευρωπαϊκό κράτος. Ένα παρόμοιο φαινόμενο είδαμε πρόσφατα άλλωστε στις ΗΠΑ, στις προηγούμενες εκλογές με μειωμένη προσέλευση και πώς κατέληξε αυτό, ειδικά με την εικόνα του εσωτερικού της χώρας εκεί.
Ολοκληρώνοντας αυτό το σύντομο συντακτικό σημείωμα θα ήθελα να υπενθυμίσω τους λόγους ανόδου της υπερσυντηρητικής πλευράς στην Ευρώπη.
– Πρόβλημα διαχείρισης οικονομίας.
– Πρόβλημα διαχείρισης πολιτικών υπέρ πολιτών και όχι υπερ μεγάλων συμφερόντων.
– Πρόβλημα ασφαλείας με προφανείς αναφορές και στο μεταναστευτικό που ακουμπάει την καθημερινότητα.
– Πρόβλημα σχεδιασμού και ένταξης των νέων σε ένα ελπιδοφόρο μέλλον
Όποιος διαβάζει ιστορία θα έχει ήδη εντοπίσει μια τεράστια ομοιότητα με την περίοδο της λήξης της Belle Epoque και με εμφανείς ομοιότητες σε ό,τι μπορεί να επακολουθήσει, με τις ευθύνες να βαραίνουν πλήρως τις ηγεσίες της Ευρώπης.
