Ο χρόνος πιέζει την Ουκρανία
Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα
Αν και ο χρόνος μετράει αντίστροφα για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και όλοι αναμένουν την απάντηση του Ισραήλ στην προχθεσινή επίθεση του Ιράν- μια απάντηση που θεωρείται δεδομένη απλά αυτή τη στιγμή το Τελ Αβίβ εξετάζει τις επιλογές του- θα μου επιτρέψετε να σας πάω στην Ουκρανία.
Ενδεχομένως να μην το έχετε αντιληφθεί οι περισσότεροι- και δικαιολογημένα καθώς η μερίδα του λέοντος των διεθνών ειδήσεων έχει στοχεύσει στη Μέση Ανατολή- αλλά ο χρόνος που κυλά στην κλεψύδρα της σύγκρουσης με την Ρωσία- μια σύγκρουση που συνεχίζεται περισσότερο από τρία χρόνια από την ημέρα της ρωσικής εισβολής, μοιάζει επίσης περιορισμένος.
Η είδηση που μεταδώσαμε πριν από λίγο στη σελίδα του Geopolitics & Daily News στο Facebook έρχεται να επιβεβαιώσει όσα συμβαίνουν.
Όπως γράψαμε λοιπόν, ο ουκρανικός στρατός υποχωρήσουν από το Βουλεντάρ, μια πόλη ορυχείων στα ανατολικά της χώρας, μετά την εισβολή ρωσικών στρατευμάτων. Η είδηση μας δείχνει δυο δεδομένα:
- Πρώτον, ότι οι Ρώσοι χρειάστηκαν τρία χρόνια για να καταλάβουν το Βουλεντάρ- την ώρα που στην αρχή του πολέμου πίστευαν πως σε ελάχιστες ημέρες θα έφταναν στο Κίεβο.
- Δεύτερον, η απώλεια της πόλης θα περιπλέξει την άμυνα της Ουκρανίας στο νοτιοδυτικό τμήμα της περιοχής του Ντόνετσκ. Και ας μην λησμονούμε ότι έρχεται χειμώνας, ο οποίος θα δυσκολέψει την κατάσταση και τον ανεφοδιασμό.
Μέχρι στιγμής η Ουκρανία έχει σταθεί παλικαρίσια απέναντι στη Ρωσία, μια χώρα που απέχει από την στρατιωτική υπερδύναμη που είχε αφήσει να εννοηθεί ότι ήταν.
Ουκρανία: η κατάσταση στον τρίτο χειμώνα της σύγκρουσης με την Ρωσία
Όμως, οι αντοχές των Ουκρανών (αν και προσωπικά δεν αμφιβάλλω πως οι στρατιώτες της χώρας θα δώσουν και την τελευταία τους αναπονοή αν χρειαστεί) δεν γίνεται να είναι απεριόριστες χωρίς την βοήθεια της Δύσης.
Η Ρωσία γνωρίζει την πίεση που δέχεται η Ουκρανία. Γνωρίζει και την πίεση που δέχεται η Δύση – ιδιαίτερα η Ευρώπη η οποία εξαρτιόταν στο παρελθόν από το φθηνό ρωσικό φυσικό αέριο- οι συμφωνίες της Μέρκελ με τον Πούτιν είναι γνωστές.
Γι΄αυτό και το Κρεμλίνο θα προχωρά σ΄έναν πόλεμο φθοράς μέχρι να δει πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση με τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ όπου ελπίζει ότι η εκλογή Τραμπ θα αλλάξει τα δεδομένα.
Την ίδια ώρα, τα πράγματα δεν είναι παράδεισος και στη Ρωσία, ούτε οι επαφές με Κίνα και Ιράν ανέφελες.
Στο εσωτερικό της Ρωσίας, ο φόβος της ισλαμικής τρομοκρατίας σε συνδυασμό με τις αντιδράσεις απέναντι σε μετανάστες από τις χώρες της Κεντρικής Ασίας που κάποτε ανήκαν στην ΕΣΣΔ έχουν δημιουργήσει πρόβλημα. Το όνειρο για μια ισχυρή Ρωσία με πολλούς λαούς υπό την ηγεσία του Κρεμλίνου – γι΄αυτό και η ανοχή στο Ισλάμ και τα χαϊδέματα στον Καντίροφ- δεν φαίνεται να μπορεί να υλοποιηθεί, όχι τουλάχιστον αναίμακτα.
Παράλληλα, η εξάρτηση από την Κίνα ανησυχούν την ρωσική ηγεσία που βλέπει την εισβολή του Πεκίνου σε κάθε πτυχή της ρωσικής καθημερινότητας.
Γι΄αυτό ο Πούτιν προσπαθεί να αυξήσει τους πόρους για τη στρατολόγηση περισσότερων στρατιωτών και την ενθάρρυνση για την δημιουργία μεγαλύτερων οικογενειών – το δημογραφικό είναι ένα ακόμη σοβαρό ζήτημα για τη Μόσχα.
Καθώς ο χειμώνας έρχεται, που έλεγε και ο Νεντ Σταρκ, η σύγκρουση στην Ουκρανία είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον της Ευρώπης. Αν κάποιοι δεν μπορείτε να το αντιληφθείτε, αρκεί να ρωτήσετε έναν Πολωνό ή έναν Εσθονό για την Ρωσία. Θα σας ανοίξει τα μάτια.
