Πώς το Ισραήλ αλλάζει τον τρόπο αντιμετώπισης της ισλαμικής τρομοκρατίας
Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
Η επίθεση της Χαμάς στις 7/10/2023 έφερε μια σημαντική επίσης αλλαγή στην μορφή αντιμετώπισης της ισλαμικής τρομοκρατίας.
Μπορεί στις 11/9/2001 να είδαμε την εμφάνιση του φανατικού σκέλους της ισλαμικής τρομοκρατίας να απολαμβάνει παγκόσμιας απήχησης με την πρώτη υβριδική επίθεση που καταγράφηκε στον 21° αιώνα, όμως η επίθεση της Χαμάς άλλαξε και πάλι την εικόνα της καταπολέμησης της ισλαμιστικής τρομοκρατίας.
Για την ακρίβεια δεν ήταν τόσο η επίθεση της Χαμάς που έγινε κατά αμάχων ανεξαρτήτως ηλικίας (ακόμη και μικρά παιδιά) με ειδεχθή βαρβαρότητα εκ του σύνεγγυς. Ήταν η αμέση αντίδραση του Ισραήλ που έκανε πλέον πόλεμο σε ευρύ μέγεθος κατά μιας κρατικής οντότητας που «χορηγούσε» την τρομοκρατική οργάνωση.
Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί πως το έκαναν πρώτες οι ΗΠΑ με την αντίδραση τους κατά Αφγανιστάν και Ιράκ, όμως σε εκείνες τις περιπτώσεις τα χτυπήματα ήταν πολύ στοχευμένα και στην πορεία φάνηκε πώς είχαν κυρίως στόχο την παπαρούνα και το πετρέλαιο, αντίστοιχα.
Στην περίπτωση του Ισραήλ είναι μια επιχείρηση πολεμικής φύσης που σκοπό έχει τη διάλυση της οργάνωσης αλλά, μην κρυβόμαστε, και την αναδιάταξη συνόρων στην περιοχή. Μια αναδιάταξη που ως επίσημη δικαιολογία έχει την ειρήνευση με τη διάλυση κάθε ακραίου στοιχείου, αλλά ανεπίσημα έχει και την πρόθεση να προβάλει ισχύ απέναντι σε κάθε ένα που επιβουλεύεται την ύπαρξη του. Και είναι αρκετές οι χώρες που το έκαναν τελευταία, μέσα σε αυτές και η Τουρκία.
Η εικόνα του Ισραήλ να μάχεται στον Λίβανο, στην Γάζα, να αντιδρά σε πλήγματα από Υεμένη και Ιράν, νομίζω ότι δείχνει μια δυναμική που δεν περνάει απαρατήρητη από αρκετούς στην περιοχή. Να σημειωθεί εδώ πώς μπορεί να έχει βοήθεια από τις ΗΠΑ, αλλά το ίδιο έχει και η Ουκρανία, όμως βλέπουμε μια τεράστια διαφορά μάχιμης δυναμικής.
Επιστρέφοντας στα της τρομοκρατίας, το σημείο αναφοράς που αλλάζει και εστιάζω είναι στο ότι πλέον δεν στοχεύεται μόνο η οργάνωση που είναι υπεύθυνη για επιθέσεις. Η στόχευση γίνεται και κατά κρατών/οντοτήτων που τις στηρίζουν ή/και φιλοξενούν στελέχη και δράσεις τους.
Και εδώ ακριβώς είναι το σημείο αναφοράς που έχει τρομάξει και την Τουρκία. Δεν είναι η διάθεση του Ισραήλ να επεκταθεί, όπως με αστείο τρόπο αναφέρουν τα τουρκικά ΜΜΕ. Είναι η διάθεση του Τελ Αβίβ να κάνει πλήγματα με οποιοδήποτε τρόπο, σε οποιονδήποτε στηρίξει τρομοκρατικές οργανώσεις που θέλουν να εξαφανίσουν το Ισραήλ.
Είναι μια μακιαβελική στρατηγική κίνηση, καθώς σημαδεύει κυρίως στο ψυχολογικό κομμάτι κάθε αντιπάλου του. Να νιώσει, δηλαδή, πώς αν ένα κράτος θεωρεί ότι θα ανοίξει έναν πόλεμο διά αντιπροσώπων μαζί του, δεν θα περάσει στο απυρόβλητο απέναντι του. Γι΄αυτό και το πλήγμα στη ρωσική βάση μισθοφόρων στην Συρία προ ημερών.
Το αν θα τα καταφέρει ή όχι, το Ισραήλ, σε αυτό το μεγάλο εύρος μετώπου με πολλαπλούς αντιπάλους θα είναι και το σημείο αναφοράς στο αν θα ακολουθήσουν και άλλοι το παράδειγμα του στο εγγύς μέλλον κατά κρατών που θα στηρίζουν ίδιες πρακτικές.
Υ.γ. η φωτογραφία δείχνει τις σχέσεις κρατών με τρομοκρατικές οργανώσεις και σε τι κατάσταση βρίσκονται στην Μέση Ανατολή.
