Έρχεται διαπραγμάτευση στο ρωσο-ουκρανικό;
Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
H υποχώρηση των Ουκρανικών δυνάμεων και η συνεχής απώλεια όσων εδαφών κέρδισε ο στρατός της Ουκρανίας προς το Κουρσκ, πλέον οδηγεί μαθηματικά σε μια συζήτηση διαπραγματεύσεων με το Κίεβο σε αδύναμη θέση.
Ανεξάρτητα απ΄όσα λέει ο Ζελένσκι στο κοινοβούλιο του, σε καμία περίπτωση δεν θα δοθεί ΟΚ από το ΝΑΤΟ για χρήση όπλων μεγάλου βεληνεκούς κατά της Ρωσίας, ενώ ήδη (ειδικά μετά την προχθεσινή συνέντευξη της εκπροσώπου του Πενταγώνου), το «βαθύ κράτος» στην Ουάσινγκτον «ανακρούει πρύμνα» σε μια αέναη υποστήριξη δίχως κέρδος. Πόσο μάλλον όταν φαίνεται πώς το μέτωπο με το Ιράν είναι «ante portas» σε μια περιοχή πολύ σημαντική (βλ. ενεργειακό)
Η Ουκρανία θα κληθεί (δυστυχώς) να συμβιβαστεί σε μια κατάσταση απώλειας που δεν νομίζω πώς θα έχει πολλά περιθώρια να βρει αντιστάθμισμα σε ό,τι και αν προκύψει σαν σύνολο όρων.
Στο παραπάνω θα ήθελα να προσθέσω και κάποιες προσωπικές εκτιμήσεις.
– Ο Ζελένσκι θα τύχει σοβαρής προστασίας από δυτικά κράτη και ενδεχομένως να ζητήσει να μοιραστεί η ευθύνη της υποχώρησης και από μεριάς Δύσης με δηλώσεις που θα δείχνουν την διακοπή στήριξης. Οι διαπραγματεύσεις (όταν γίνουν) δεν νομίζω πώς θα γίνουν με τον Ζελένσκι επικεφαλής για πολλούς λόγους. Θεωρώ πώς θα αποσυρθεί «τιμητικά».
– Η Ρωσία θα παραμείνει σε καθεστώς κυρώσεων. Θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο να αλλάξει κάτι για το Κρεμλίνο για την επόμενη δεκαετία, τουλάχιστον. Η Ρωσία να θυμίσω πώς παρά την εικονική αύξηση ΑΕΠ που οφείλεται σε μηδενισμό εισαγωγών κυρίως, έχει τεράστια αύξηση σε εσωτερικό χρέος, ενώ πέρα των μεγάλων πόλεων υπάρχει σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης για τους πολίτες της. Παράλληλα, αντιμετωπίζει ένα νέο πρόβλημα που ακούει στο όνομα του Ισλάμ και έχει ήδη φανεί στις ανατολικές περιοχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
– Η Δύση γενικότερα θα ξεχάσει την ήπια πολιτική και θα μπει σε καθεστώς ανάπτυξης άμυνας και οπλικών συστημάτων που θα έχουν διπλό σκοπό. Την άμυνα σε μια πιθανή συνέχεια προκλήσεων της Ρωσίας, αλλά σε μια πιθανή επίθεση με όπλα μεγαλύτερου βεληνεκούς από το Ιράν.
– Η προεδρία των ΗΠΑ θα είναι μια σημαντική παράμετρος ως προς το πώς θα εξελιχθούν όλα. Εκτιμώ πως αν εκλεγεί ο Τραμπ θα δούμε άλλη προσέγγιση προς την Ρωσία (πολύ πιο αυστηρή σε σχέση με όσα λέει τώρα) ενώ στην περίπτωση της Χάρις νομίζω πώς μπορεί να υπάρξει ηπιότερη προσέγγιση, καθώς το βλέμα του επιτελείου της είναι στραμμένο προς την Κίνα και οχι προς Ρωσία τόσο.
Για την χώρα μας ειδικά, νομίζω πώς θα θέλει ειδικούς και λεπτούς χειρισμούς το ζήτημα της Ουκρανικής σύγκρουσης. Προσωπικά απορώ λίγο με τον συγχρονισμό για την υπογραφή συμφώνου ασφαλείας με το Κίεβο, αν και δεν έχω προφανώς όλα τα δεδομένα. Όμως με όσα ξέρουμε , προσωπικά θα κέρδιζα χρόνο πριν υπογραφεί κάτι τέτοιο. Εκτός βέβαια και αν….
Αν μέσα σε αυτό το σύμφωνο περιλαμβάνει έργα ανοικοδόμησης που θα χρηματοδοτηθούν , όπως γνωρίζουμε, από χρήματα που ήδη έχουν δεσμευτεί (με μερίδα του λέοντος αυτά από τις κυρώσεις προς Μόσχα).
Σε κάθε περίπτωση εκτιμώ όμως πώς μια συνέχεια της σύγκρουσης έχει όλο και λιγότερες πιθανότητες που μειώνονται με γεωμετρική πρόοδο.