Η στρατηγική του Πεκίνου στη σύγκρουση στη Γάζα
Ο θάνατος του Σινουάρ αντιμετωπίστηκε με σιωπή από τις κυβερνήσεις του Κόλπου. Την ίδια ώρα η αντίδραση της Κίνας ήταν ουδέτερη και επικεντρώθηκε στην ανάγκη επίτευξης κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα.
«Η πιεστική προτεραιότητα είναι να επιτευχθεί αμέσως κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, να προστατευθούν οι άμαχοι, να διασφαλιστεί η ανθρωπιστική βοήθεια και να αποφευχθεί η περαιτέρω κλιμάκωση της σύγκρουσης και αντιπαράθεσης», δήλωσε σε δημοσιογράφους στο Πεκίνο η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Μάο Νινγκ.
Διαβάζοντας μεταξύ των γραμμών μπορεί κάποιος να αντιληθεί πώς η δήλωση της Μάο ήταν εντελώς διαφορετική σε γλώσσα και ύφος από την αντίδραση της Κίνας κατά τον θάνατο του προκατόχου του Σινουάρ, Ισμαήλ Χανίγιε, τον Ιούλιο στην Τεχεράνη.
Τότε ο εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών, Λιν Τζιάν, δήλωσε: «Η Κίνα αντιτίθεται σθεναρά και καταδικάζει την πράξη της δολοφονίας και ανησυχεί βαθιά ότι το περιστατικό μπορεί να βυθίσει την περιοχή σε μεγαλύτερη αναταραχή».
Αυτή τη φορά, δεν υπάρχει καμία καταδίκη και δεν υπάρχουν βαθιές ανησυχίες για τον περιφερειακό πόλεμο.
Υπάρχουν τέσσερις κύριοι λόγοι στην αντίδραση της Κίνας:
Πρώτον: Ο Σινουάρ δεν ήταν ποτέ σύμμαχος της Κίνας ή κάποιος που η Κίνα χρησιμοποίησε ως αγωγό όταν προσέγγισε τη Χαμάς όλα αυτά τα χρόνια. Αντίθετα, ήταν ο Χανίγιε και ο Μούσα Αμπού Μαρζούκ που ηγήθηκαν των συνομιλιών με την Κίνα. Η ριζοσπαστική προσέγγιση του Σινουάρ τόσο στον αγώνα όσο και στην ιδεολογία τον τράβηξε έξω από την τροχιά του Πεκίνου. Ο εγκέφαλος των τρομοκρατικών επιθέσεων της 7ης Οκτωβρίου ήταν ένας ισλαμιστής στην καρδιά που είχε υποστηρίξει μια ένοπλη στρατηγική κατά του Ισραήλ από τη δεκαετία του 1980. Ήταν επίσης μαχητικός στο πώς αμφισβήτησε την Παλαιστινιακή Αρχή και τα αραβικά κράτη. Αντίθετα, ο Χανίγιε, ο Μούσα Αμπού Μαρζούκ και ο Χάλεντ Μασάλ αντιπροσωπεύουν μια πιο ρεαλιστική πτέρυγα της Χαμάς με την οποία η Κίνα ήταν σε θέση να συνεργαστεί.
Δεύτερον: Η συνιστώσα του Ιράν ήταν διαδεδομένη στη δολοφονία του Haniyeh, και αυτό πρόσθεσε περισσότερο επείγοντα χαρακτήρα στη δήλωση της Κίνας. Μία από τις προτεραιότητες της Κίνας σε αυτή τη σύγκρουση είναι η αποτροπή ενός ολοκληρωτικού πολέμου Ισραήλ-Ιράν – όχι μόνο επειδή θα υπονόμευε την περιφερειακή σταθερότητα, αλλά επειδή θα υπονόμευε τα ενεργειακά και εμπορικά συμφέροντα της Κίνας με την Τεχεράνη εάν το Ισραήλ χτυπούσε τα διυλιστήρια πετρελαίου της.
Τρίτον: Ο Σινουάρ θεωρήθηκε ως μια ανταγωνιστική φιγούρα από τους κύριους Άραβες εταίρους της Κίνας. Με τα χρόνια, επέκρινε τόσο τη Σαουδική Αραβία όσο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για την επιδίωξη εξομάλυνσης με το Ισραήλ, και ο άμεσος ρόλος του στον σχεδιασμό των τροοκρατικών επιθέσεων της 7ης Οκτωβρίου τον έκανε ένα πιο δύσκολο στοιχείο ακόμα και για το Πεκίνο.
Τέταρτον: Η Κίνα επιδιώκει επίσης να διατηρήσει τα κανάλια της ανοιχτά με το Ισραήλ παρά τη δημόσια σκληρή κριτική της προς την ισραηλινή κυβέρνηση κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ο θάνατος του Σινουάρ σηματοδοτεί την πιθανότητα να επαναληφθούν οι συνομιλίες για κατάπαυση του πυρός και το Πεκίνο αγωνίζεται για μια θέση σε αυτό το τραπέζι.
Τι ακολουθεί λοιπόν; Εκτιμάται ότι η Κίνα θα επιστρέψει στον παραδοσιακό της ρόλο να υποστηρίξει την κατάπαυση του πυρός στον πόλεμο, ενώ παράλληλα θα ξαναρχίσει τα κανάλια της με την ηγεσία της Χαμάς στο Κατάρ. Ενώ ο θάνατος του Χανίγιε αποδυνάμωσε την εξωτερική πτέρυγα της Χαμάς και ανέβασε τον Σινουάρ στην κορυφή, ο θάνατος του Σινουάρ κάνει το ακριβώς αντίθετο.
Επιδιώκοντας μια τέτοια στρατηγική, το Πεκίνο δίνει και πάλι προτεραιότητα στα οικονομικά του συμφέροντα στην περιοχή και βαδίζει σε μια ασφαλή πολιτική διαδρομή που βασίζεται στους πιο πραγματιστές παράγοντες της Χαμάς και όχι στον Σινουάρ.