ΗΠΑ: οι πρώτες εκτιμήσεις της νίκης Τραμπ

Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν 

Μια συνολική προσωπική εκτίμηση όσον αφορά την επερχόμενη  προεδρία Τράμπ (267 εκλέκτορες και 3 ακόμα για να συμπληρώσει πλειοψηφία είναι ένα αποτέλεσμα που δεν ανατρέπεται ).

– Εσωτερικά των ΗΠΑ επιμένω πώς δεν θα είναι εύκολα. Από την πρώτη ημέρα ανάληψης ηγεσίας μετά την ορκομωσία θα αρχίσει ομοβροντία από Δημοκρατικούς και ΜΜΕ της χώρας κατά Τράμπ. Αιχμή: τι άλλο; Οι δικαστικές περιπέτειες του. Επίσης φοβάμαι και πάλι εκ νέου επεισόδια στυλ BLM τα οποία πολύ πιθανό να μην λήξουν αναίμακτα. Θεωρώ επίσης πώς θα υπάρξουν επιχειρήσει στο μεταναστευτικό με σκουπές απίστευτης ταχύτητας και μεγέθους απέναντι σε όποια μεταναστευτική ροή στις ΗΠΑ. Ας μην μας κάνει εντύπωση αν στο πλευρό του σε ό,τι αφορά το μεταναστευτικό σταθούν και ευρωπαϊκά κράτη καθώς και η ΕΕ  έχει φτάσει σε δικά της όρια στο ζήτημα αυτό.

– Οικονομία των ΗΠΑ. Αν και δεν είναι ο τομέας μου θα προσπαθήσω να κάνω μια εκτίμηση. Με κριτήριο όσα έκανε στην περασμένη θητεία του ενδεχομένως να πάει καλά. Θα φανεί στο πώς θα διαχειριστεί τον πληθωρισμό εκεί.

– Ασφάλεια. Λιττά και απλά, όποιος συμπλέει με τα συμφέροντα των ΗΠΑ σε οικονομία και πελατειακό καθεστώς θα έχει και καλές σχέσεις. Οι υπολοιποι θα βιώσουν δύσκολες καταστάσεις. Για την Τουρκία ειδικά, αν όντως ο Πομπέο βρεθεί στο Πεντάγωνο, η Άγκυρα θα βιώσει δύσκολες καταστάσεις αν συνεχίσει τις καλές σχέσεις με την Ρωσία (σ.σ. εδώ συγχαρητήρια στον Μητσοτάκη καθώς ήταν ο μόνος και ο πρώτος που έκανε συνομιλιες μαζί του προ εκλογών). Όποιος έχει διαβάσει το βιβλίο του Πομπέο δεν θα χρειαστεί εξηγήσεις για το παραπάνω και γιατί θα εξελιχθεί έτσι.

-Εξωτερική πολιτική.  Από οπτική ασφάλειας και μόνο προβλέπω δύσκολες περιόδους για Ιραν, Κίνα και γενικά ακραίους Ισλαμιστές της Σαρία/Τζιχάντ. Επίσης θα υπάρξει στενότατη συνεργασία με Σ. Αραβία και Ισραήλ στους αντίστοιχους τομείς (δεν απελύθη τυχαία ο Γκάλαντ από Μπίμπι την συγκεκριμένη χρονική στιγμή). Κρατώ επίσης μια επιφύλαξη για το κομμάτι που αφορά την Β. Κορέα.

Για την Ρωσία ειδικά, θα έχει αυτό που αποκαλούμε “kinder έκπληξη”. Ο Τράμπ μπορεί να χαρακτηριστεί όπως θέλετε. Ανόητος δεν είναι όμως. Ξέρει πώς έχει σταμπαριστεί για την συνεργασία με Πούτιν. Θα είναι εντελώς διαφορετικός τις επερχόμενες μέρες. Θα φανεί μεν συγκαταβατικός, αλλά θα θέσει πολύ αυστηρά πλαίσια και κόκκινες γραμμές. Συμπαθεί τον Πούτιν αλλά δεν θέλει να φανεί και υποχείριο του. Το μεγάλο ΕΓΩ του θα παίξει σημαντικό ρόλο εδώ.

Με Ε.Ε. δεν έχει ουσία η κόντρα. Η Γερμανία παραπαίει. Η Γαλλία έχει σοβαρά εσωτερικά θέματα και η συντηρητική πλευρά (Λεπέν) κερδίζει έδαφος. Η Ιταλία ήδη κινείται σε συντηρητικά πλαίσια. Το μόνο που θα αλλάξει θα είναι η υποχρεωτική πλέον συνδρομή στο ΝΑΤΟ. Αυτό συμφέρει εμάς διότι είμαστε “καλά παιδιά” στις οικονομικές υποχρεώσεις προς το ΝΑΤΟ, αλλά σίγουρα θα ενοχλήσει άλλες χώρες. Η ΕΕ δεν έχει κανένα μοχλό πίεσης προς τις ΗΠΑ. Αντίθετα μάλιστα έχει πολλά αδύναμα σημεία έναντι αυτών.

Ελλάδα. Η χώρα μας ακόμα μαστίζεται από μια ανόητο αντι-αμερικάνικη στάση, υποβόσκουσα μεν, υπαρκτή δε. Ο κόσμος της νόησης έχει πρώτα σημαία το αντι-αμερικάνικο στοιχείο αντί το φιλελληνικό. Επίσης σημαντικό σημείο αναφοράς είναι πως η στενή συνεργασία μας με το Ισραήλ θα παίξει καθοριστικο΄ρόλο σε όλα. Τα ΜΜΕ θα λειτουργήσουν πάνω κάτω όπως και στις ΗΠΑ αλλά εδώ και καιρό έχουν χάσει κάθε κύρος με την στάση που κράτησαν χωρίς να έχουν σταθερά δεδομένα. (Εδώ γίνεται κατανοητή και η στάση του Τζεφ Μπέζος. Θυμίζω πως με απόφασή του Η Washington Post είχε ενημερώσει ότι δεν θα υποστηρίξει κανέναν υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές φέτος, σπάζοντας έτσι την παράδοση δεκαετιών, προκαλώντας άμεση κριτική για την απόφασή της)

Σημεία αναφοράς

– Το κόμμα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ πρέπει να βρει τα πατήματα του και έναν ΣΟΒΑΡΟ υποψήφιο που θα τελειώσει αυτή την woke κουλτούρα  που έχει καταστρέψει τις ΗΠΑ. Είναι μονόδρομος για αυτούς αν θέλουν να συνεχίσουν να έχουν βήμα για εξουσία. Έχασαν γερουσία, κογκρέσο, προεδρία. Αν δεν το καταλαβαίνουν τώρα, οι Ρεπουμπλικάνοι θα κυβερνούν εσαεί.

– Θα υπάρξει σίγουρα αλλαγή ισορροπίων και πάλι. Όμως όχι χαοτική, όπως λένε πολλοί. Θα είναι περισσότερο ενίσχυση των υπάρχοντων και κατάργηση των πιο αδύναμων.

– Οι ΗΠΑ δεν θα έχουν ίδια εξωτερική πολιτική όπως είχαν. Πάλι φυσικά θα κοιτάξουν τα του οίκου τους πρώτα, αλλά θα έχουν πλέον το μάτι και εκτός συνόρων όπου εκτιμώ πως θα κινηθούν σε εντελώς “μαύρο-άσπρο” πλαίσιο σε πολλά θέματα. Εκείνη η ρήση του Μπους Τζούνιορ, «μαζί μας ή απέναντι μας» , ενδεχομένως να είναι σε πολλά ζητήματα παρούσα.

Και μια τελευταία υποσημείωση. Θα υπάρξει σίγουρα μεγάλη έξοδος από αρκετούς κατοίκους των ΗΠΑ προς αλλες χώρες της ΕΕ. Κοσμικοί και απλοί πολίτες θα έρθουν προς την Γηραιά Ήπειρο (σίγουρα και στην χώρα μας). Ειναι κάτι που είχε γίνει και στην προηγούμενη θητεία Τραμπ σε μικρότερο βαθμό. Πλέον θα είναι μεγαλύτερο σαν φαινόμενο.

Αυτά τα λίγα ως μια πρώτη  εκτίμηση των όσων θα έρθουν τις επόμενες ημέρες/μήνες.

Υ.Γ. Η προσωπική μου θέση παραμένει πώς οι ΗΠΑ θα έπρεπε να έχουν πολύ καλύτερους υποψήφιους για την προεδρία. Εδώ απλά ήρθε μια επιλογή ανάμεσα σε δύο προέδρους πολύ λίγους για την θέση. Όποιος από το παρελθόν στεκόταν απέναντι τους, θα έχαναν με πάταγο από τα αποδυτήρια. Αυτό μόνο αρκεί για να δούμε πώς έχουμε πρόβλημα ηγεσίας στις ΗΠΑ και όχι μόνο εκεί πλέον.