Editorial: Το Τρίγωνο ΗΠΑ-Ρωσίας-Ουκρανίας και η τέχνη της Βυζαντινής Διπλωματίας  

Πού βρίσκεται η Ελλάδα;

Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν

Ζελένσκι: «Συζητήσαμε για την συμφωνία για σπάνιες γαίες αλλά δεν έχει οριστικοποιηθεί τίποτα καθώς θέλουμε όρους παροχής ασφαλείας.»

Τραμπ: «Είμαστε έτοιμοι για συμφωνία, αλλά θα πρέπει να αναλάβει η Ευρώπη το κόστος διασφάλισης της Ουκρανίας.»

Γαλλικό ΥΠΕΞ: «Θα πρέπει να μην διακοπεί η βοήθεια των ΗΠΑ καθώς χρειάζεται για την Ουκρανία».

Τραμπ: «Είμαστε έτοιμοι για συμφωνία, και για αυτό έρχεται ο Ζελένσκι στην Ουάσινγκτον.»

Ζελένσκι: «Είμαστε κοντά αλλά δεν υπάρχει τελική συμφωνία καθώς θέλουμε τήρηση όρων διασφάλισης της Ουκρανίας.»

Τραμπ: «Δεν θα μπει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ.»

Ό,τι καταλάβατε, καταλάβατε. Καθώς τα παραπάνω αποτελούν τις δηλώσεις που έχουν γίνει με φόντο την αναμενόμενη συμφωνία ΗΠΑ Ουκρανίας για τα ουκρανικά ορυκτά και τον ρόλο που θα αναλάβει κάθε πλευρά.

Όπως το αντιλαμβάνομαι προσωπικά ο Τραμπ επιζητά πληρωμή χωρίς να κάνει κάτι άλλο. Η Ευρώπη αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων και ο Ζελενσκι παίζει τα ρέστα του, καθώς όλοι έριξαν πάσο στο τραπέζι, ελπίζοντας να πιάσει η κίνηση του στο συν πέντε του γεωπολιτικού πόκερ.

Στο μεταξύ θα μου επιτρέψετε να επισημάνω τα ακόλουθα:

1. Στο ζήτημα των ορυκτών εκτιμώ πώς μόνο η Κίνα είναι η απόλυτα κερδισμένη. Κυρίως γιατί είναι η μόνη χώρα με ικανή τεχνογνωσία επεξεργασίας τους. Όλοι μπορεί να έχουν δυνατότητα εξόρυξης, αλλά επεξεργασίας διαθέτει η Κίνα. Οι ΗΠΑ απλά θέλουν το συμβόλαιο για μελλοντική χρήση των κρίσιμων ορυκτών, αφού θα φτιαχτεί βιομηχανια και τεχνολογία σε βάθος 5ετιας, ενδεχομένως και παραπάνω.
2. Το ζήτημα της ασφάλειας κοστίζει. Η επένδυση Στην ασφάλεια πρέπει να είναι πάντα σε σχέση με ό,τι θέλεις να προστατεύσεις. Οι ΗΠΑ αν δεν πάρουν συμβόλαιο δεν έχουν κάτι να προστατέψουν στην Ουκρανία σύμφωνα με τον Τραμπ, ο οποίος αναφέρει πώς ήδη η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει πληρώσει αρκετά για το ουκρανικό.

Από την πλευρά της η ΕΕ δεν λεχει την οικονομική δυνατότητα να παρέχει ασφάλεια. Η ΕΕ δεν Ήδη έδωσε αρκετά μέσω της ΕΚΤ με κάθε πολίτη πλέον να έχει χρεωθεί από 173 ως και 818€ τον χρόνο μέσω φόρων για αυτό. (Πρόσφατη έρευνα από οργανισμό)

Η Ουκρανία πλέον είναι το θύμα κακών πολιτικών, κακού συγχρονισμού (αν το 2024 ο Ζελένσκι μετά την κατάληψη του Κουρσκ είχε πάει σε διαπραγματεύσεις θα είχε το πάνω χέρι) και προβληματικής γεωγραφικής τοποθεσίας με την Ρωσία δίπλα της, η οποία έχει αυτοκρατορικές και σοβιετικές βλέψεις προς κάθε γείτονά της.

3. Πού βρίσκεται η Ελλάδα; Το ερώτημα παραμένει μετέωρο καθώς η ελληνική πλευρά φαίνεται να γνωρίζει πού να ρίξει βάρος. Να στηρίξει την Ουκρανία και την Ευρώπη ή τις ΗΠΑ; Πώς να δηλώσει παρουσία; Δύσκολα ερωτήματα τα οποία ενέχουν υπέρ και κατά εφόσον σκέφτεται κάποιος με γνώμονα το συμφέρον άλλων. Εδώ θα πάρω ως παράδειγμα την Τουρκία. Θα έχετε παρατηρήσει πως έχει αποστασιοποιηθεί και από τις δύο πλευρές και το έχει ρίξει στην ουδέτερη διαιτησία. Ακόμα και αν είχε άμεση συμβολή στον πόλεμο με εξοπλισμούς και σχέσεις με Ρωσία.

Παλιά Βυζαντινή Τέχνη Διπλωματίας όπου όλα θα λειτουργήσουν με μόνο γνώμονα το συμφέρον της Άγκυρας. Αν αυτό δείχνει ΗΠΑ, θα προσπαθήσει προς τα εκεί. Αν δείχνει Ρωσία, θα αγκαλιάσει την Ρωσική Άρκτο. Αν δείξει Ευρώπη θα θελήσει να φανεί και ως δήθεν ευρωπαϊκός σωτήρας.

Δεν είναι επίτευγμα Ερντογάν αυτό. Δεν είναι τόσο έξυπνος. Είναι στρατηγική χιλιάδων ετών από την εποχή του Βυζαντίου η οποία πέρασε στην Υψηλή Πύλη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και έγινε κτήμα της σημερινής Τουρκίας. Είμαστε μαζί με εκείνους που θα κερδίσουμε, αλλιώς είμαστε ουδέτεροι. Δεν πήρε τυχαία τον ορισμό επιτήδειος ουδέτερος. Και τους βγαίνει. Και ας έχουν διακριτό ρόλο και μέγεθος.

Στην Ελλάδα πάλι  αναγκαστικά πρέπει να στρατευθούμε με κάποια πλευρά. Κατάλοιπο ραγιαδισμού που ποτέ δεν μας βγήκε σε καλό στο τέλος.

Ήδη τώρα φαίνεται πως στην Ευρώπη δεν τους αρέσει η άρνηση να στείλουμε εξοπλισμό και στράτευμα. Στις ΗΠΑ δεν αρέσει ότι ταχθήκαμε ενάντια στο συμφέρον τους. Και για ακόμη φορά βρισκόμαστε όπως οι Αργοναύτες σε Συμπληγάδες.