Σχολιάζοντας την ομιλία Τραμπ: Η επανεκκίνηση και η απειλή
Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν
Άκουσα με προσοχή την ομιλία του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ τον λόγο του Τραμπ στην κοινή Σύνοδο του Κογκρέσου, στον απόηχο της νωπής απόφασής του να επιβάλει δασμούς 25% στις γειτονικές χώρες των ΗΠΑ, Καναδά και Μεξικό, αλλά και μπροστά στο ενδεχόμενο ακόμη και διακοπής της ομοσπονδιακής λειτουργίας της κυβέρνησης το επόμενο δεκαήμερο.
Ακολουθεί η προσωπική μου άποψη με βάση όσα ειπώθηκαν.
Το μεγαλύτερο μέρος του όγκου της ομιλίας αναλώθηκε στο πως επιθυμεί να ισχυροποιήσει την οικονομία της χώρας του, πρώτον με αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα, δεύτερον με αναδιάρθρωση εμπορικών σχέσεων και παραγωγής και τελευταίο το πώς θα καταφέρει να δώσει ώθηση σε αναδιάταξη ισορροπιών με την επιστροφή τεχνογνωσίας από έξω προς τα μέσα.
Τα σημεία που κέρδισαν σίγουρα τον κόσμο εντός ΗΠΑ ήταν οι αναφορές των ερευνών του DOGE στο κοινωνικό κράτος και στον δημόσιο τομέα. Το να έχεις μερικά εκατομμύρια συνταξιούχους μεγάλης ηλικίας 100-370 ετών ( !! ) είναι εμφανέστατη εξαπάτηση και διασπάθιση δημοσίου χρήματος. Αν ισχύει ένα τέτοιο ξεκαθάρισμα το θέλουν όλες οι χώρες προφανώς. Επίσης, η δαπανη εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων στο εξωτερικό με κάλυμμα βιτρίνα κάτι απίθανους στόχους και ιδεολογίες για επιρροή και φυσικά τσέπωμα χρημάτων, προφανώς και εξοργίζει οποιονδήποτε, πόσο μάλλον τον μέσο Αμερικανό.
Το μεταναστευτικό προφανώς είναι ένα ακόμα σημείο που κερδίζει τον μέσο Αμερικανό, όπως και η λογική μεταστροφή από κάτι «ιδεολογικά καρναβάλια» στη φυσιολογική πλειοψηφία ανθρωπίνων γνωρισμάτων.
Στην ανακοίνωση επενδύσεων εκτιμώ ότι υπάρχει θέμα. Διότι αυτές αφορούν ΜΟΝΟ την υψηλή τεχνολογία και αυτό σε βάθος χρόνου. Είναι προφανώς μια σημαντική επένδυση αλλά εκτμώ ότι δεν απασχολεί ιδιαίτερα τον μέσο Αμερικανό. Στάθηκε στη γεωργία και στην αυτοκινητοβιομηχανία, αλλά εκεί αρχίζουν οι θεωρίες και όχι τα δεδομένα αφού τα βασίζει στην δέσμη δασμών.
Σύμφωνα με όσα είπε ο ίδιος, ο στόχος των δασμών είναι να υποχρεωθεί η βιομηχανία εξωτερικού να φτιάξει εντός των ΗΠΑ εργοστάσια για να γλυτώσει τους δασμούς. Όμως οι βιομηχανίες τρίτων χωρών δεν βρίσκονται στις ΗΠΑ για λόγους φορολογικούς και λόγους φτηνών πρώτων υλών. Αυτό έχουν ως κέρδος σε άλλες χώρες και ακόμα και με 25% δασμούς στις ΗΠΑ, τα προϊόντα τους θα είναι ανταγωνιστικά. Απλά ο μέσος Αμερικανός θα τα πληρώνει ακριβότερα. Ειδικά εκείνα που οι ΗΠΑ δεν έχουν στη γραμμή παραγωγή τους είτε λόγω μειωμένης παραγωγής, είτε επειδή απλά δεν μπορούν να παραχθούν εκεί (κυρίως γεωργικά προϊόντα).
Ο πληθωρισμός είναι ένα ακόμα θέμα της ομιλίας Τραμπ και αυτό κυρίως είναι το αγκάθι για τις ΗΠΑ, αλλά δεν μπορεί να λυθεί με στεγανοποίηση και ισχυρό φιλτράρισμα παραγωγής. Αυτό λύνεται με ενίσχυση ανταγωνιστικότητας και ποιοτικού στοιχείου. Για παράδειγμα, τα αμερικάνικα αυτοκίνητα σε όλο τον κόσμο δεν γίνονται αντικείμενο αγοράς, όχι γιατί δεν είναι όμορφα ή γιατί υπάρχει μένος εναντίον τους. Δεν γίνονται γιατί έχουν σοβαρά προβλήματα, πολύ μεγάλα μοτέρ (άρα μεγάλη κατανάλωση) και τα ποιοτικά τους στοιχεία υπολείπονται ανταγωνισμού. Οι Κινέζοι για παράδειγμα αντιλήψθηκαν άμεσα το καταναλωτικό ζητούμενο και το έφτιαξαν. Και σε συνδυασμό με την φτηνή πώληση τους αρχίζουν και κυριαρχούν. Το ίδιο συμβαίνει και με την γεωργία όπου κυριαρχεί συνήθως η ποιότητα. Μην ξεχνάμε πως ουδείς παίρνει από ΗΠΑ τρόφιμα, διότι είναι βιολογικά μεταλλαγμένα με εμπλουτισμό χημικών με ό,τι σημαίνει αυτό.
Τελευταία σε σχολιασμό αφήνω την δήλωση απειλή προς την Γροιλανδία. Κάτι που δείχνει και ταύτιση με ηγέτες δυνάμεων άλλης εποχής που συμμερίζονται μόνο αυταρχικά καθεστώτα.
«Η Γροιλανδία είναι μια χώρα που θα έρθει σε εμάς με τον ένα τρόπο ή τον άλλο»
Μια φράση απειλή που δείχνει ένα πρόσωπο κράτους που ουδείς μπορεί να εμπιστευθεί. Και αυτές οι φράσεις είναι που θα έπρεπε να χτυπάνε συναγερμό σε όλους. Διότι αύριο θα είναι κάποιος άλλη χώρα που θα θέλει εδάφη τρίτης χώρας γιατί έτσι νομίζει ότι μπορεί να κάνει.
Είτε λέγεται Τραμπ, είτε Πούτιν, είτε Γιονγκ Ουν, είτε …Ερντογάν.
Θα περιμένω προσωπικά να δω τι θα ακολουθήσει μετά την επιβολή δασμών. Διότι έδωσε έναυσμα ενός οικονομικού πολέμου με όλους και στους πολέμους υπάρχουν απώλειες. Και δεν βγαίνει πάντα υπέρ των φαινομενικά ισχυρών.
Ακολουθούν τα βασικά σημία της ομιλίας Τραμπ
