ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ: Ο Ελέφαντας στο δωμάτιο δεν είναι αόρατος

Γράφει ο Αντώνης Αντωνιάδης
Συγγραφέας – Ερευνητής
Καταρχάς, γνωρίζοντας το πώς οι άνθρωποι με την ανάγνωση ή την ακρόαση μερικών λέξεων αμέσως βγάζουν άκυρα επαγωγικά συμπερισμάτα και κατηγοριοποιούν τους συνανθρώπους τους, να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι κατά των δημοσίων υπαλλήλων, ούτε και των δημόσιων υπηρεσιών. Δεν νοείται κράτος αρχαίο και σύγχρονο χωρίς δημόσιες υπηρεσίες! Ωστόσο είναι διαφορετικό να έχεις λειτουργικές δημόσιες υπηρεσίες από το να πληρώνεις ανίκανους, αγενείς, τεμπέληδες και απατεώνες υπαλλήλους, οι οποίοι ενώ επιλέχτηκαν για να βοηθήσουν με την εργασία τους το σύνολο των πολιτών, πράττουν το αντίθετο με πολλούς και διάφορους τρόπους, ακόμα και να ανεβάζουν κυβερνήσεις που αποτελούνται ως επί το πλείστον από ανίκανους πολιτικούς.
Επί τροχάδην θα αναφερθώ ιστορικά σε δυο συγκεκριμένα στοιχεία που έχουν άμεση σχέση με τον δημόσιο τομέα: τον λαϊκισμό των πολιτικών και τη διαφθορά πολιτών και πολιτικών. Ο πρώτος μεγάλος Έλληνας που εμπλέκεται στην ιστορική μας αναδρομή είναι ο περιβόητος Περικλής, του χρυσού αιώνα της Αθήνας, ο πολιτικός που εδραίωσε τη Δημοκρατία στην πόλη και την έκανε μεγάλη και τρανή …επειδή έκλεψε τα χρήματα των Ελλήνων της Δηλιακής Συμμαχίας. Αυτός ο Περικλής στην εποχή του θεωρούταν λαϊκιστής και αν διαβάσετε αναλύσεις αρχαίων και σύγχρονων ιστορικών θα βρείτε αυτόν τον χαρακτηρισμό σχεδόν σε όλους, εκτός από εκείνους που παρουσιάζουν τους αρχαίους Έλληνες σαν τέλεια θεϊκά πλάσματα. Ο Περικλής λοιπόν, ήταν ο πρώτος πολιτικός που έταξε κι έδωσε χρήματα στους πολίτες που πρόσφεραν κάποια δημόσια υπηρεσία …κλεμμένα ήταν άλλωστε. Χωρίς καθυστέρηση περνάμε στον Μεσαίωνα και στην ελληνορωμαϊκή αυτοκρατορία, όπου δεν θα βρείτε ιστορικό της εποχής που να μην κράζει τους λαϊκιστές αυτοκτάτορες, οι οποίοι για να διατηρήσουν την εξουσία τους και να γίνουν αγαπητοί σκορπούσαν τα χρήματα στους δημόσιους λειτουργούς. Είναι γνωστή άλλωστε η διαφθορά των λεγόμενων Βυζαντινών, οι οποίοι αφού έκαναν τα όποια έκτροπα και κατασπατάλιζαν το δημόσιο χρήμα, έχτιζαν και μια εκκλησία ή μοναστήρι για να συγχωρεθεί η ψυχή τους …οι γλυκούληδες!
Στη νεότερη ελληνική ιστορία θα σταματήσουμε στον Θεόδωρο Δηλιγιάννη, μεγάλη μορφή του λαϊκισμού, ο οποίος για να βγει πρωθυπουργός έταξε ότι θα βάλει τους Έλληνες στο δημόσιο χωρίς καν να έχουν αποφοιτήσει από το δημοτικό σχολείο, ένα απαραίτητο τυπικό προσόν εκείνης της εποχής. Πέντε φορές έγινε πρωθυπουργός ο Δηλιγιάννης! Επόμενη στάση ο Ελευθέριος Βενιζέλος, το 1911 παρακαλώ, που νομοθετεί τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων για να τους προστατέψει από τα πολιτικά παιχνίδια των εναλλασσόμενων λαϊκιστών, κάτι όμως που έμελλε να γίνει κακό σπυρί για το κράτος.
Στη συνέχεια θα πεταχτούμε στον Ιωάννη Μεταξά, του ΟΧΙ, ο οποίος για να έχει το κεφάλι του ήσυχο απαίτησε πιστοποιητικό πολιτικών φρονημάτων από τους Έλληνες που ήταν ή έμπαιναν στο δημόσιο. Ε ναι μόνο τα δικά μας παιδιά θα γίνονται δημόσιοι υπάλληλοι και θα βυζαίνουν το κράτος! Αυτή η νοοτροπία των «δικών μας παιδιών» έφτασε μέχρι τις μέρες μας όπου ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αφηνίαζαν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση με υποσχέσεις, ρουσφέτια και μπαξίσια. Μέχρι που το 1994 ήρθε ο νόμος Πεπονή και το ΑΣΕΠ, όπου η Ελλάδα εκσυγχρονίζεται και το κράτος αλλάζει. Όχι; Όχι! Γιατί όπως λέει και το γνωστό τραγούδι των Παπακωνσταντίνου/Μαχαιρίτσα: «να δεις τι σου ’χω για μετά». Η νοοτροπία του αμετακίνητου υπαλλήλου και η διαφθορά είναι βαθιά ριζωμένα πια στη συνείδηση του κράτους, όπως και ο λαϊκισμός, γι’ αυτό και κατά την Κρίση του 2010, σύμφωνα με τα στοιχεία, φτάσαμε στις εννιακόσιες και βάλε χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους μόνιμους, μετακλητούς, συνεργαζόμενους, αόρατους και φίλα προσκείμενους. Και τότε κηρύχθηκε πόλεμος ενάντια στον λαϊκισμό και το υπερκέφαλο δημόσιο, οπότε μάθαμε για κάτι μπόνους χρημάτων «έγκυρης προσέλευσης», για κάτι «δεν φεύγω εγώ από την πόλη μου να πάω στον Έβρο ή στα νησιά, δώστε μου λεφτά», κάτι τρελές συντάξεις, δώρα και άλλες αμέτρητες χάρες υπέρ των δημοσίων υπαλλήλων. Ο «μαζί τα φάγαμε», πρακτικά ανίκανος πολιτικός, αλλά με ικανοποιητικό θεωρητικό υπόβαθρο και διασκεδαστικές ατάκες, Θεόδωρος Πάγκαλος, αυτούς εννοούσε, όχι τους υπόλοιπους που ούτε σοκολοτάκι δεν κεραστήκαμε.
Το «εννιακόσιες και» χιλιάδες σχετιζόμενους με το δημόσιο μην το περνάτε έτσι αψήφιστα και άκριτα. Δεν πρέπει, γιατί αν το υπολογίσετε σε οικογένειες θα δείτε ότι στην ουσία μιλάμε για σχεδόν τη μισή Ελλάδα, η οποία πρακτικά μπορούσε να κάνει κυβέρνηση όποιο κόμμα ήθελε, γι’ αυτό και πάντα ήταν τα χαϊδεμένα παιδιά των πολιτικών, κι όχι μόνο εκείνων που εναλλάσσονταν στην εξουσία, αλλά και των ιδεοληπτικών που ονειρεύονται τις λαοκρατούμενες ουτοπίες, όπου όλοι οι άνθρωποι, κάθε μέρα του χρόνου, θα είναι καλοί, άμεμπτοι, εργατικοί, ικανοί, αδιάφθοροι κ.λπ. παραφυσικές μη ανθρώπινες ιδιότητες. Και οι οποίοι μάλιστα παρ’ όλο που καταγγέλλουν συνεχώς το πελατειακό κράτος αρνούνται την αξιολόγηση και την άρση μονιμότητας …η παράνοια σε όλο της το μεγαλείο!
Κατά την Κρίση συνταξιοδοτήθηκαν αρκετές χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι και για μερικά χρόνια μειώθηκε ο αριθμός τους, σήμερα όμως ξέρετε πόσοι είναι; Τους υπολογίζουν μαζί με τους εποχικούς και με εκείνους που έχουν συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου από 700.000 σε 1.100.000! Ω ναι! Κάντε ξανά τον υπολογισμό με μέσο όρο τα τρία ή τέσσερα άτομα ανά οικογένεια και θα δείτε τι σημαίνει αυτό.
Όπως έγραψα στην αρχή δεν νοείται αρχαίο ή σύγχρονο κράτος δίχως δημόσιο τομέα, ούτε σημαίνει ότι όλες αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες είναι διεφθαρμένοι και ανίκανοι. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι απαραίτητοι για τη λειτουργία του κάθε κράτους, κάτι που το αποδεικνύουν και οι μηνιαίες δημοσκοπήσεις από τις δηλώσεις των ίδιων των πολιτών σε σχέση με τα κοινωνικά θέματα που τους απασχολούν, όπως η Υγεία, η Παιδεία, η Ασφάλεια, η Προστασία κ.λπ.. Αυτές οι απαιτήσεις στους συγκεκριμένους τομείς σημαίνουν ότι όλοι μας έχουμε την ανάγκη των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα ώστε να λειτουργεί το κράτος μας καλύτερα. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να συμπεριφερόμαστε όπως οι πολιτικοί που θέλουν να αρπάξουν ψήφους κρατώντας τους ανίκανους, τους τεμπέληδες και τους διεφθαρμένους. Εμείς συνολικά από κάθε πολιτική πλευρά πρέπει να απαιτούμε τους αξιότερους πολίτες σε καίριες θέσεις, αλλιώς θα συνεχίσουμε να σκοτωνόμαστε, εξαιτίας της απουσίας κρίσης απέναντι στα πολιτικά κόμματα που στηρίζουμε και τον έκδηλο λαϊκισμό που όλα τους φέρουν.
Το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ τι πράγμα τόνισε; Την αχρηστίλα όλων τους, από τους σταθμάρχες μέχρι τους πολιτικούς προϊσταμένους που σφυρίζουν κλέφτικα, από τους πυροσβέστες μέχρι τους εισαγγελείς. Λάθη, λάθη, λάθη! Τα πληρώνουμε σε αίμα πάνω απ’ όλα και δευτερευόντως σε χρήμα και σε κακή ποιότητα ζωής. Τα τελευταία χρόνια η αχρηστίλα φάνηκε επαναληπτικά Μάνδρα, Μάτι, Θεσσαλία, Τέμπη…
Ο Ελέφαντας στο δωμάτιο δεν είναι αόρατος, λέγεται δημόσιο που πάσχει και πρέπει να αλλάξει, όχι να μειωθεί (αντιθέτως σε διάφορους τομείς πρέπει να αυξηθούν οι υπάλληλοι, το απαιτούν οι πολίτες), αλλά να στελεχωθεί από ανθρώπους, οι οποίοι αναμφίβολα θα κάνουν λάθη, είναι στη φύση μας, αλλά θα είναι ικανότεροι και αποτελεσματικότεροι, κατά συνέπεια τα λάθη θα μειωθούν και δεν θα είναι μοιραία. Εάν λοιπόν όπως το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων απαιτεί αυτή τη στιγμή δίκαιο και αλήθεια, δεν απαιτήσει να σταματήσει αυτός ο βραχνάς της μονιμότητας και του χαϊδολογήματος «των δικών μας παιδιών», μην περιμένουμε να αλλάξουν πολλά, γιατί «τα δικά μας παιδιά» όσο άχρηστα κι ανίκανα κι εάν είναι …μας ψηφίζουν και τα αγαπάμε…
Αντί επιλόγου:
Πας βλάκας, φανατικός των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και λοιπών αποχρώσεων που ακούει κάθε φορα τους πολιτικούς του να αναφέρονται ή να κατηγορούν το πελατειακό κράτος και δεν καταλαβαίνει τι εννοούν, ας ξαναδιαβάσει το άρθρο γιατί αυτά που έγραψα εννοούν, αλλά δεν το λένε ξεκάθαρα: «ψήφισέ μας, αλλά επειδή είσαι ανίκανος δεν θα σε διορίσω, ούτε θα σου κάνω χάρες». Δεν το λένε γιατί ξέρουν ότι δεν θα τους ξαναψηφίσεις, οπότε μένουν απλώς στην καταγγελία του «πελατειακού κράτους» κάθε τέσσερα χρόνια κι όταν γίνεται κάποια τραγωδία.
ΠΗΓΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: https://medium.com/mind-munchies/the-elephant-in-the-room-b9657803937e





