AIPAC: Το ισχυρό ισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ

AIPAC- ΤΟ ΤΡΟΜΕΡΟ ΛΟΜΠΙ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ

Κάθε χρόνο οι ΗΠΑ χρηματοδοτούν το Ισραήλ με 3,8 δις (3.800.000.000) δολάρια. Εκτός αυτού όμως κι αναλόγως των συνθηκών ή των αιτημάτων των Ισραηλινών προσφέρουν κι άλλα π.χ. μετά το ξέσπασμα του πολέμου Ισραήλ–Χαμάς (Οκτώβριος 2023), το Κογκρέσο ενέκρινε επιπλέον 14 δις σε στρατιωτική βοήθεια μέσα στο 2023–24.

Κάθε χρόνο 3,8 δις! Κάθε χρόνο και μόνο στο Ισραήλ. Όταν δίνουν αλλού χρήματα είναι απλώς έκτατες χρηματοδοτήσεις σε κράτη που βρίσκονται σε πόλεμο συμφερόντων ή σε συνθήκες λιμού βλέπε Σουδάν, Ουκρανία κ.λπ..

Πώς έγινε αυτό; Και γιατί γίνεται αυτό;

Όλοι σχεδόν έχουμε ακούσει για το πανίσχυρο λόμπι των Ισραηλινών στις ΗΠΑ, λίγοι όμως ξέρουν πώς λειτουργεί και πώς καταφέρνει να έχει με το μέρος του την πλειονότητα των κυβερνητικών στελεχών και των γερουσιαστών.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Εν αρχή λοιπόν, όπως αρέσει η κάθε βιβλική αναφορά στους περισσότερους φανατικούς θρησκόληπτους Αμερικανούς, υπήρχε ένας οργανισμός με την ονομασία American Zionist Committee for Public Affairs (Αμερικανοσιωνιστική Επιτροπή για Δημόσιες Σχέσεις) AZCPA, ο οποίος ήταν παράγωγο του οργανισμού AZC (Αμερικανοσιωνιστικού Συμβουλίου) που αποτελούταν από Αμερικανοεβραίους Σιωνιστές που προσπαθούσαν να επιβάλλουν την ατζέντα του Σιωνισμού. Ιδρυτής του AZCPA ήταν ο Αμερικανοεβραίος Isaiah L. Kenen, ο οποίος ήταν πρόεδρος της Zionist District του Cleveland, ενώ το 1947–48 έγινε διευθυντής πληροφόρησης της αντιπροσωπείας του Jewish Agency στον ΟΗΕ. Ο Kenen ίδρυσε το AZCPA το 1951 και μετακόμισε στην Ουάσινγκτον, με σκοπό να επηρεάζει τη Γερουσία υπέρ του Ισραήλ. Από νωρίς όμως άρχισαν πολλοί Αμερικάνοι να κατηγορούν την οργάνωση λέγοντας ότι χρηματοδοτείται από το Ισραήλ, ενώ Αμερικανοεβραίοι που δεν στήριζαν την ατζέντα του Σιωνισμού, δεν ήθελαν να έχουν σχέση με αυτόν.

Ένα από τα γεγονότα που πυροδότησε τις σκέψεις της μετονομασίας ήταν η αρνητική διάθεση των Αμερικανών και του κόσμου γενικά, μετά τη σφαγή στην Κίμπια το 1953, όπου οι Ισραηλινοί υπό τον Αριέλ Σαρόν (μετέπειτα πρωθυπουργό του Ισραήλ), σκότωσαν 69 Παλαιστίνους, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν γυναικόπαιδα. Ο Kenen είδε ότι μέσω του AZCPA δεν μπορούσε να επηρεάσει την κοινή γνώμη, ακόμα και τις εβραϊκές κοινότητες που καταδίκασαν τη σφαγή, λόγω της σιωνιστικής θεωρίας, η οποία είχε ήδη φορτιστεί αρνητικά και περιπλεχτεί με συνωμοσιολογικές θεωρίες γενικώς στον κόσμο. Επίσης, κρίθηκε αναγκαία η μετονομασία και ο διαχωρισμός, καθώς υπήρχαν και οικονομικά ζητήματα, μιας και φαινόταν ξεκάθαρα η χρηματοδότηση από το Ισραήλ. Έτσι το AZCPA διαχωρίστηκε από το Αμερικανοσιωνιστικό Συμβούλιο και τελικά μετονομάστηκε σε AIPAC το 1954, «για να αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι υποστηρίζεται από όλα τα στοιχεία της αμερικανοεβραϊκής κοινότητας και όχι μόνο από Σιωνιστές». Η μετονομασία σήμανε και διεύρυνση της βάσης συμμετοχής, αφού πια μπορούσαν και οι μη Σιωνιστές και οι μη Εβραίοι να συμμετέχουν εθελοντικά και υποστηρικτικά.

Σήμερα το AIPAC δηλώνει ότι έχει πάνω από 5 εκατομμύρια μέλη σε όλη την αμερικανική επικράτεια, με δεκάδες περιφερειακά γραφεία και ένα «τεράστιο δίκτυο» εθελοντών και υποστηρικτών. Μέσω των περιφερειακών γραφείων και του δικτύου του -δέχεται χορηγίες που φτάνουν τα 79.4 εκατομμύρια π.χ. για το 2023, -οργανώνει αποστολές στο Ισραήλ για πολιτικούς και πρόσωπα επιρροής, ώστε να τους επηρεάσουν θετικά ως προς τα ζητήματα που τους ενδιαφέρουν. Οι αποστολές στο Ισραήλ δεν γίνονται μονάχα για τους πολιτικούς, γερουσιαστές κ.λπ. του ενός κόμματος, αλλά και των δυο, και των Ρεπουμπλικάνων και των Δημοκρατικών. Όπως επίσης οι επιχειρηματίες μέλη του AIPAC χρηματοδοτούν και τα δυο κόμματα, με αποτέλεσμα όποιο και να βρίσκεται στην εξουσία να διατηρεί θετική άποψη για το Ισραήλ. Ταυτόχρονα το AIPAC διοργανώνει πολιτικές δράσεις μέσω πολιτικών επιτροπών όπου καλεί πολιτικούς και των δυο κομμάτων με σκοπό να τους επηρεάσει και να τους καθοδηγήσει υπέρ του Ισραήλ.

Το εξωφρενικό για τους περισσότερους Αμερικανούς είναι ότι το AIPAC δεν καταγράφεται επίσημα ως ξένος οργανισμός, οπότε και δεν υπόκειται στον έλεγχο FARA, με αποτέλεσμα τα χρήματα που λαμβάνει και ξοδεύει να μην μπορούν να ελεγχθούν. Το FARA (Foreign Agents Registration Act, 1938) είναι νόμος που ελέγχει τη διαφάνεια των δραστηριοτήτων υπέρ ξένων κρατών ή οργανισμών στο έδαφος των ΗΠΑ. Το AIPAC δηλώνει επίσημα ότι δεν λαμβάνει χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ, ούτε από το Ισραήλ, ούτε από άλλο κράτος, ενώ ταυτόχρονα δεν δίνει και δεν έχει δώσει ποτέ ευρέως στη δημοσιότητα ονόματα των χρηματοδοτών του, εκτός από εκείνους που αποφασίζουν οικειοθελώς να αποκαλύψουν τη δική τους συμμετοχή, ή εάν τα σχετικά στοιχεία διαρρεύσουν σε μέσα ενημέρωσης.

Επίσης, οι Αμερικανοί κατηγορούν τα μέλη του για «διπρόσωπη αφοσίωση», αφού στην ουσία δεν είναι αφιερωμένα στους στόχους και τους σκοπούς της πολιτικής των ΗΠΑ, αλλά διάκεινται το ίδιο ή και περισσότερο στα αντίστοιχα του Ισραήλ. Στην ουσία δηλαδή μοιάζουν σαν «διπλοί πράκτορες», μια υπόθεση που επιβεβαιώθηκε το 2005 όταν ξέσπασε το «κατασκοπευτικό σκάνδαλο του AIPAC», όπου κάποιοι Αμερικανοεβραίοι που ήταν στελέχη του Πενταγώνου έδιναν πληροφορίες σε Ισραηλινούς πράκτορες.

Μια άλλη κατηγορία προς το AIPAC είναι ότι προωθεί συγκεκριμένη ατζέντα πολέμου, με αποτέλεσμα όποιο κράτος θεωρούν οι κυβερνώντες του Ισραήλ εχθρικό, χωρίς να δίνουν επαρκή στοιχεία και δίχως αξιολόγηση κινδύνου, να κατευθύνουν τις ΗΠΑ εναντίον του (βλέπε Ιράκ, Ιράν κ.λπ.).

Εκείνο για το οποίο κατηγορείται όμως, και πετυχαίνει αναίσχυντα, είναι ότι περιορίζει τον ελεύθερο πολιτικό διάλογο, αφού όποιος γερουσιαστής εκφράσει κάποιον σκεπτικισμό ή άρνηση σε οποιαδήποτε ψηφοφορία υπέρ του Ισραήλ, χαρακτηρίζεται «αντισημίτης» και διαβάλλεται στα ΜΜΕ και τα ΜΚΔ μέχρι την πιθανή αποκαθήλωσή του ή τον ισόβιο στιγματισμό του. Αυτό δεν το πραγματοποιεί μόνο σε πολιτικούς, αλλά και σε δημοσιογράφους και σε δημόσια πρόσωπα όπως συγγραφείς, ηθοποιούς, τραγουδιστές κ.λπ., με αποτέλεσμα μια φοβική φίμωση όλων ως προς τις πράξεις και τα κρίματα του Ισραήλ. Οπότε οτιδήποτε πραγματοποιεί του Ισραήλ είναι καλό, σωστό και άγιο, μια κατάσταση εντελώς παράλογη, που ούτε οι ίδιοι οι Ισραηλινοί δεν υποστηρίζουν μέσα στο κράτος τους, και που όμως ζητάνε από τους Αμερικανούς να πιστεύουν μόνο σε αυτό. Μια ανόητη σοφιστεία ανάλογη του «δεν υπάρχει μαύρος ρατσιστής», οπότε «το Ισραήλ κάνει μόνο καλά πράγματα».

Ας δούμε τέλος πώς λειτουργούν και κινούνται οι λομπίστες του AIPAC. Οι λομπίστες γενικώς είναι επαγγελματίες δημόσιων υποθέσεων που εκπροσωπούν οργανισμούς ή ομάδες συμφερόντων και στοχεύουν να επηρεάσουν τις αποφάσεις της κυβέρνησης. Οπότε αυτό που κάνουν είναι να χτίζουν/διαμορφώνουν γέφυρες-δεσμούς-σχέσεις ανάμεσα στην πολιτική και στα συμφέροντα που εκπροσωπούν, εξασφαλίζοντας ότι οι νομοθέτες λαμβάνουν τις πληροφορίες και τα επιχειρήματα για να πάρουν αποφάσεις που ωφελούν τους πελάτες τους. Συγκεκριμένα, αναλαμβάνουν και μελετούν νομοσχέδια και κανονισμούς ώστε να βρούνε πού «πονάνε» τα συμφέροντα των χορηγών τους και είτε να ζητήσουν να βγούνε από τον νόμο είτε να δώσουν κανόνες που θα ελαττώσουν τη «ζημιά». Επίσης καταστρώνουν μακροπρόθεσμα σχέδια δράσης, ετοιμάζουν ενημερωτικές ομιλίες, δελτία κ.λπ., δικτυώνονται με δείπνα και σε λέσχες με βουλευτές, γερουσιαστές, επιχειρηματίες κ.λπ., οργανώνουν εκδηλώσεις είτε στοχευμένες είτε «αδιάφορες» όπου θα υπάρχουν πάντα οι κατάλληλοι άνθρωποι που «θα ψιθυρίσουν» με τους πολιτικούς, και τέλος, διοργανώνουν «εκστρατείες ευαισθητοποίησης» με άρθρα στα ΜΜΕ, αναρτήσεις σε ΜΚΔ, ομιλίες κ.λπ..

Σύμφωνα με το ίδιο το AIPAC, με τα στοιχεία που δημοσιεύει, διαθέτει 30 με 35 λομπίστες, που εστιάζουν σε εξαιρετικά υψηλή συχνότητα άμεσων συναντήσεων με μέλη του Κογκρέσου, περίπου στις 1000 τον χρόνο. Όπως μπορεί να αντιληφθεί κι ο πιο αφελής και καλοπροαίρετος άνθρωπος, από τα επίσημα στοιχεία του AIPAC, η αποτελεσματικότητα αυτού του οργανισμού υποστήριξης είναι τόσο θεμελιακή και ριζική στις ΗΠΑ που δεν υπάρχει κάποια άλλη εκδοχή πέραν της υπεράσπισης των θέσεων του Ισραήλ σε οποιοδήποτε θέμα. Οπότε λόγω της θέσεως των ΗΠΑ ως του κυρίαρχου του κόσμου, το Ισραήλ θα πετυχαίνει πάντα τους στόχους και τους σκοπούς του.