Ο κίνδυνος κλιμακώνεται στη Βενεζουέλα
Από τη συντακτική ομάδα του Bloomberg View
Πολλές χώρες έχουν αναγνωρίσει τον Juan Guaido, ηγέτη της Εθνοσυνέλευσης της Βενεζουέλας, ως προσωρινό πρόεδρο της χώρας, αλλά ο πρόεδρος Nicolas Maduro εξακολουθεί να βρίσκεται στην εξουσία. Όσο περισσότερο συνεχίζεται το αδιέξοδο, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα για βία ή και εμφύλιο πόλεμο. Το ερώτημα είναι τι περισσότερο, αν μη τι άλλο, μπορούν να κάνουν οι ΗΠΑ και άλλες εξωτερικές δυνάμεις για να το αποτρέψουν αυτό.
Από μία άποψη, το μάθημα της ιστορίας είναι σαφές: Η στρατιωτική παρέμβαση θα ήταν καταστροφική για όλους τους συμβαλλόμενους -χειρότερη ακόμη και από το να επικρατήσει ο Maduro και η τοξική του κυβέρνηση. Η περισσότερη διπλωματία είναι η απάντηση. Εάν γίνει σωστά, μπορεί να πετύχει.
Παρόλο που οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν αναγνωρίσει τον Guaido, μια χούφτα πολέμιων όπως η Ιταλία και η Ελλάδα έχουν παρακωλύσει μια κοινή δήλωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπέρ του. Η κυβέρνηση της Ιαπωνίας διστάζει επίσης και δεν έχει λάβει σαφή θέση. Ο Guaido πρέπει να πάρει τα εύσημα για την προσέγγιση των Ιταλών, ο κυβερνητικός συνασπισμός των οποίων είναι διχασμένος για αυτό το ζήτημα, και την προσπάθειά του να κερδίσει την υποστήριξή τους. Θα μπορούσε να βοηθήσει να πειστούν και άλλοι που αντιστέκονται με το να ορίσει ένα σαφές χρονοδιάγραμμα για τη διεξαγωγή εκλογών μετά την αποχώρηση του Maduro. Η απειθαρχία της Ελλάδας αντικατοπτρίζει τους δεσμούς της με τη Ρωσία, η οποία έχει εξαγάγει όπλα στη Βενεζουέλα και έχει αποκτήσει τον έλεγχο ορισμένων από τους πετρελαϊκούς πόρους της χώρας. Αλλά τα σημάδια δείχνουν ότι ακόμη και η Ρωσία βλέπει τον κακό οιωνό για τον Maduro.
Για να διευρυνθούν οι διαχωρισμοί στο στρατόπεδο του Maduro, η ΕΕ πρέπει να επεκτείνει τις κυρώσεις της εναντίον Βενεζουελάνων που περιλαμβάνονται στη λίστα των κυρώσεων. Επί του παρόντος επιβάλλονται σε μόλις 18. Σε συνεργασία με τις ΗΠΑ, οι κυβερνήσεις της θα πρέπει να στοχεύουν σε κέρδη που έχουν αποκτηθεί παράνομα στο εξωτερικό.
Το καθεστώς του Maduro προσπαθεί να εμποδίσει την παράδοση φαρμάκων και τροφίμων που η αντιπολίτευση, σε συνεργασία με τις ΗΠΑ και άλλα έθνη, συγκεντρώνει στα σύνορα της Βενεζουέλας. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα πρέπει να εντείνουν τις δεσμεύσεις τους για βοήθεια και να βεβαιωθούν ότι οι Βενεζουελάνοι το γνωρίζουν. Πρέπει επίσης να δηλώσουν ότι είναι έτοιμοι να αναδιαρθρώσουν τα χρέη της Βενεζουέλας, το οποίο, όπως δήλωσε ο πρώτος αναπληρωτής γενικός διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, απαιτούν μια “γενναιόδωρη εξωτερική στήριξη”.
Είναι σημαντικό αυτές οι προσπάθειες να διευρυνθούν και να φτάσουν έως την Κίνα. Το Πεκίνο έχει στηρίξει στο παρελθόν τον Hugo Chavez και στη συνέχεια τον Maduro με περισσότερα από 60 δισεκατομμύρια δολάρια σε δάνεια, τα οποία η Βενεζουέλα αποπληρώνει με πετρέλαιο. Ο Guaido ζήτησε μια “διαφανή σχέση” με την Κίνα και δεσμεύτηκε να τιμήσει τις προηγούμενες νόμιμες συμφωνίες. Η κυβέρνηση του Trump θα πρέπει να ηγηθεί της προσπάθειας να αλλάξει η γνώμη της Κίνας, και αυτό σημαίνει να αμβλύνει τη ρητορική της για την απειλητική επιρροή του Πεκίνου στην περιοχή.
Μια πιο συντονισμένη διπλωματική πίεση είναι το καλύτερο στοίχημα για ένα ειρηνικό αποτέλεσμα και θα έπρεπε να είναι δυνατή, επειδή διακυβεύονται ισχυρά αμοιβαία συμφέροντα. Η έξοδος του Maduro και η επιστροφή της χώρας με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο στην πολιτική σταθερότητα θα ήταν προς όφελος όλων.
