«Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος»

Λίγο νωρίτερα και, συγκεκριμένα στις 21 Φεβρουαρίου, ο Υψηλάντης ξεκίνησε από το Κισνόβιο της Βεσαραβίας (σημερινό Κισινάου Μολδαβίας) και αφού διέβη τον ποταμό Προύθο (Προυτ) μαζί με τους αδελφούς του Γεώργιο και Νικόλαο, έφθασε στο Ιάσιο την επομένη. Εκεί συναντήθηκε με τον ηγεμόνα της Μολδαβίας Μιχαήλ Σούτσο (γνωστό και ως Μιχαήλ Βόδα) κι έλαβε την υποστήριξή του για την έναρξη του αγώνα.

Αν και η αρχική σκέψη του Αλέξανδρου Υψηλάντη ήταν η επανάσταση να ξεκινήσει από την Μάνη, τελικά αποφασίστηκε λόγω του καθεστώτος αυτονομίας των παραδουνάβιων ηγεμονιών- όπου ηγεμόνευαν κατά το πλέιστον Φαναριώτες- και χρειαζόταν ειδική έγκριση από τον Τσάρο για να εισέλθει Οθωμανικός στρατός, η επανάσταση να ξεκινήσει από εκεί. Έτσι συγκρότησε ένοπλο σώμα, αποτελούμενο από 4.000 (οι 2.000 ανήκαν στον «Ιερό Λόχο») και μπήκε θριαμβευτικά στο Βουκουρέστι στις 27 Μαρτίου, δύο ημέρες μετά την έναρξη της επανάστασης στην Πελοπόννησο. Η είδηση αυτή θορύβησε τον τσάρο, που ήταν επίλεκτο μέλος της «Ιεράς Συμμαχίας».

Δυστυχώς, ενώ η επανάσταση στην ελλαδική περιοχή επικράτησε στις Ηγεμονίες κατέληξε σε καταστροφή. Ο Τσάρος Αλέξανδρος επέτρεψε την διέλευση του Οθωμανικού στρατού, παραβιάζοντας την υπόσχεση που είχε δώσει στον Υψηλάντη και έτσι λίγο μετά στη Μάχη του Δραγατσανίου (7 Ιουνίου 1821)καταστράφηκε όλη η ελληνική δύναμις που είχε συγκεντρωθεί εκεί μαζί με τους ιερολοχίτες. Η Επανάσταση στη Μολδοβλαχία φυλλορρόησε και παρά τις κάποιες αναλαμπές έσβησε τον Σεπτέμβριο του 1821. Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης υπήρξε μια ευγενική μορφή του αγώνα, αλλά ήταν άνθρωπος ρομαντικός και ευκολόπιστος, δέχθηκε να αναλάβει την ηγεσία της Επανάστασης σε δύσκολες συνθήκες όταν ο ίδιος ο Καποδίστριας δεν αποδέχτηκε την θέση του Αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας.

Σε ένα απόσπασμα από την σημερινή του προκήρυξη «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» αναφέρει:”Στρέψατε τους οφθαλμούς σας, ω Συμπατριώται, και ίδετε την ελεεινήν μας κατάστασιν! ίδετε εδώ τους Ναούς καταπατημένους! εκεί τα τέκνα μας αρπαζόμενα διά χρήσιν αναιδεστάτην της αναιδούς φιληδονίας των βαρβάρων τυράννων μας! τους οίκους μας γεγυμνωμένους, τον αγρούς μας λεηλατισμένους και ημάς αυτούς ελεεινά ανδράποδα!”

Τις περισσότερες φορές οι μεγάλοι ρομαντικοί, αναλαμβάνουν και το βάρος των μεγάλων επαναστάσεων .