Μερικές διαπιστώσεις για την πΓΔΜ
Μερικές διαπιστώσεις για την πΓΔΜ και πώς εξελίσσεται το θέμα.
Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
1. Οικονομία. Θεωρητικά ακόμα και στην μεγάλη αδυναμία που βρίσκεται η χώρα μας, συνολικά το ΑΕΠ των γειτονικών χωρών ξεπερνάει κατά ελάχιστα δις ευρώ το δικό μας. Σαφώς τώρα και δεν είναι σημείο χαράς και πανηγυριών, όμως δείχνει και την δυναμική που έχει η Ελλάδα ακόμα και με σιδερένιες μπάλες στα πόδια (αποπληρωμές δανείων και τόκων). Το επιχείρημα πώς η Ελλάδα έχει υποχρέωση να το κάνει για να ανασάνει οικονομικά προφανώς δεν ευσταθεί
2. Ονομασία.Το όνομα ως ζήτημα απέχει χιλιόμετρα από την λύση του. Ο λόγος είναι πώς δεν αφορά μόνο αυτό καθαυτό το όνομα, αλλά το Σύνταγμα της πΓΔΜ και διάφορα άλλα που πρέπει να αλλάξουν για να φύγει και το αλυτρωτικό των διεκδικήσεων τους. Αυτό ούτε έτοιμοι είναι να το αλλάξουν, ούτε δυναμική υπάρχει ( σ.σ. ο Ζάεφ είναι οριακά αποδεκτός). Όσο, λοιπόν, αυτό διατηρείται και η Ελλάδα έχει δικαίωμα βέτο και άρνησης ένταξης της πΓΔΜ με επιχείρημα τα παραπάνω. Παράλληλα έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο και ας αποκαλούν τη γειτονική χώρα Μακεδονία ακόμη και στον αστερισμό του Σείριου. Με αυτό το όνομα θα είναι και το σημείο διάλυσης της.
3. Εσωτερικές έριδες. Μην δεχόμαστε de facto πώς το όνομα “Μακεδονία” είναι κάτι που θέλουν 100% όλοι οι κάτοικοι της γειτονικής χώρας. Το κρατίδιο (το αποκαλώ κρατίδιο και όχι κράτος γιατί είναι τεχνητό) διαμορφώθηκε ώς κράτος-έθνος μαζεύοντας Σλαβόφωνους και Αλβανόφωνους που ποτέ δεν είχαν ίδια οπτική για την διατήρηση του.
4. Ελλάδα. Ο κόσμος φυσικά και θα αντιδράσει και θα προσωποποιήσει και τις αρνήσεις του προς την κυβέρνηση μέσα από τις όποιες αντιδράσεις καθώς τα τελευταία χρόνια φαίνεται να ισοπεδώνεται πολιτισμικά και οικονομικά ό,τι έχει απομείνει στην Ελλάδα. Είναι λογικό απέναντι σε κάποιους, που με πολιτική εξαπάτηση πήραν θέση εξουσίας και διατηρούν αλαζονική στάση, να φορτώσουν όλα τα κακά ακόμη και προηγούμενων κυβερνήσεων. Όμως αυτό δεν σημαίνει πώς απαξιούν εξαιτίας του ζητήματος της ονομασίας, το οικονομικό πρόβλημα και ούτε βέβαια τα θεωρούν όλα ίδιας βαρύτητας τοποθετώντας τα απλά σε μια ζυγαριά.
5. Διπλωματικές Εξελίξεις. Το πώς θα εξελιχθεί μια κατάσταση όπως αυτή με την χώρα των Σκοπίων, απαγορεύεται ρητά (αν μου επιτρέπεται η έκφραση) να το δούμε μονοδιάστατα. Δεν είναι τυχαίο πώς Αλβανία και Τουρκία ήδη κοιτάνε προσεκτικά το θέμα, καθώς αν η Ελλάδα υποχωρήσει στο θέμα της ονομασίας, στο μέλλον θα έχει να αντιμετωπίσει από την Αλβανία ζήτημα Τσαμουριάς και από την Τουρκία το θέμα του γκριζαρίσματος του Αιγαίου και της Θράκης (όπου επιμένει να προσδιορίζει την μουσουλμανική ελληνική μειονότητα ως τούρκικη).
6. Πολιτικές εξελίξεις. Η δημιουργία πατριωτικού κόμματος στο μέλλον ως concept, λόγω ροής που αποτυπώθηκε εκ δεξιών της ΝΔ, δεν υφίσταται διότι πολύ απλά ήδη υπάρχουν αρκετά. Σωστή παραμένει η αποτύπωση πώς η ΝΔ βρίσκεται σε σύγχυση, καθώς έχει χάσει κάθε επαφή με την λαϊκή Δεξιά βάση. Όσον αφορά την κυβέρνηση, μετά την ανάλωση του πολιτικού της κεφαλαίου και στα επόμενα μέτρα για την επιβεβαίωση της αποδοχής της αξιολόγησης, η εκμετάλλευση της συγκέντρωσης στη Θεσσαλονίκη θα είναι από ελάχιστη ως και μηδαμινή.
Σε όλα αυτά, ιδιαίτερη σημασία έχει να δούμε και τον αντίκτυπο που προκάλεσε η συγκέντρωση στους εκτός συνόρων, οι οποίοι παρατηρούν μια χώρα που βρίσκεται επί 8 χρόνια σε πίεση να είναι ήδη στο χείλος έκρηξης. Όμως, μια κοινωνική έκρηξη στην Ελλάδα δυναμιτίζει την περιοχή και σαφέστατα δεν είναι κάτι που επιθυμεί ούτε η ΕΕ, ούτε οι ΗΠΑ, ούτε καν η Ρωσία. Οπότε, κατά την ταπεινή μου άποψη, θα έρθουν σύντομα λόγια επιδοκιμασίας και κατευνασμού από πολιτικά στόματα γιατί διαφορετικά η κατάσταση μπορεί να γίνει μη διαχειρίσιμη. Και εδώ δεν είναι Μέση Ανατολή. Η χώρα μας βρίσκεται ακριβώς στην άκρη της Ευρώπης με πολλές ευφλεκτές περιοχές στα σύνορα της.
