Μέτρα και Συμμαχίες για την Αναχαίτιση της Τουρκικής Προκλητικότητας
Γράφει ο Νότης Μαριάς
Ο Ερντογάν κατά τις προεκλογικές ομιλίες του ανά την τουρκική επικράτεια δεν σταματά να μιλά για δήθεν παραβίαση των τουρκικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο και στην Κύπρο.
Επευφήμησε τη Σμύρνη ως την πόλη «που έριξε τους γκιαούρηδες στη θάλασσα», ενώ μιλώντας στο τουρκικό κανάλι Kanal 7 δεν δίστασε να μετονομάσει την Κωνσταντινούπολη σε πόλη του Ισλάμ, παραφράζοντας το όνομα Ιστανμπούλ, ως ένδειξη ευθιξίας μετά την πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση σε δύο τεμένη στην Νέα Ζηλανδία.
Αν και οι γραφικότητες είναι προϊόν για εσωτερική πολιτική κατανάλωση, ένα είναι βέβαιο: η Τουρκία παραμένει σταθερά προσηλωμένη στην στρατηγική αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου σε όλα τα επίπεδα, για να προκαλέσει ελληνοτουρκική κρίση στο Αιγαίο, εποφθαλμιώντας στον υποθαλάσσιο πλούτο του Αιγαίου και της Κυπριακής ΑΟΖ.
Στα τέλη Φεβρουαρίου, στον απόηχο της ανακοίνωσης της Exxon Mobil για την ανακάλυψη τεράστιου κοιτάσματος υδρογονανθράκων στο οικόπεδο 10 της Κυπριακής ΑΟΖ, διεξήγαγε την μεγάλης κλίμακας ναυτική άσκηση Γαλάζια Πατρίδα, δείχνοντας με τον πιο προκλητικό και ξεκάθαρο τρόπο ότι επιβουλεύεται την εθνική κυριαρχία Ελλάδας και Κύπρου. Και αυτό, λίγες μέρες μετά τη συμφωνία μεταξύ του Έλληνα Υπουργού Εθνικής Άμυνας και του Τούρκου ομολόγου του για την ανάγκη συγκρότησης πλαισίου Οικοδόμησης Μέτρων Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ).
Είναι ξεκάθαρο ότι η τουρκική προκλητικότητα δεν αναχαιτίζεται με πυροσβεστικού και αμυντικού τύπου ανακοινώσεις.
Έχω ζητήσει επανειλημμένως στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την επιβολή διπλωματικών, οικονομικών και στρατιωτικών κυρώσεων στην Τουρκία και άμεσο τερματισμό των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Επεσήμανα ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο έπρεπε να είχε προβεί σε πλήρη και ολοσχερή απαγόρευση πώλησης στρατιωτικού εξοπλισμού στην Άγκυρα. Τον Μάιο του 2018 ζήτησα να διακοπεί η χρηματοδότηση της ΕΕ προς την Τουρκία και να διατεθούν τα κονδύλια για την ενίσχυση της Γεωργίας και τη στήριξη των νησιωτικών περιοχών. Στις 13 Μαρτίου 2019, ζήτησα να επιβληθούν στην Τουρκία διπλωματικές και οικονομικές κυρώσεις και να τερματιστούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις, για να αναγκαστεί να συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο και να επιτρέψει στους Έλληνες της Δωδεκανήσου να έχουν πρόσβαση στις περιουσίες τους.
Χρειάζεται μια συντονισμένη πολιτική Ελλάδας και Κύπρου για την ενίσχυση των διεθνών συμμαχιών, αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα των δύο χωρών, με βάση και τα κοινά συμφέροντα, όπως διαμορφώνονται στο σύγχρονο γεωπολιτικό περιβάλλον.
Πρωτοβουλίες όπως η κοινή διακήρυξη των Προέδρων των Κοινοβουλίων Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου στις 11/2/2019 στη Λευκωσία είναι θετικές. Σημαντική είναι επίσης και η κοινή δήλωση των ηγετών Ελλάδας Κύπρου Ισραήλ, στο πλαίσιο της συνάντησής τους στο Ισραήλ στις 21 Μαρτίου 2019, με την συμμετοχή και του Αμερικανού Υπουργού Εξωτερικών, για την περιφερειακή συνεργασία, την ενεργειακή ανεξαρτησία και ασφάλεια, και την άμυνα στις εξωτερικές κακές επιρροές στην Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Ιδιαιτέρως θετικές είναι και οι δηλώσεις στήριξης της Ελλάδας και της Κύπρου από τους Πρωθυπουργούς της Ιταλίας και του Βελγίου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μετά από σχετικές Παρεμβάσεις μου.
Μάλιστα ο Ιταλός Πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε, απαντώντας στην Ερώτηση- Παρέμβασή μου στις 12/2/2019 κατά την συζήτηση στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το μέλλον της Ευρώπης, αναφέρθηκε στην πλήρη συμπαράσταση που εξέφρασαν οι ηγέτες των κρατών του Ευρωπαϊκού Νότου, κατά την επταμερή συνάντηση (MED-7) στις 29/1/2019 στην Λευκωσία.
Ο Γάλλος Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν στις 17/4/2018, απαντώντας στην Ερώτησή μου αν προτίθεται να συνάψει ένα Σύμφωνο Αμυντικής Συνεργασίας και Στρατιωτικής Συνδρομής προς την Ελλάδα, σε περίπτωση που δεχθεί επίθεση από την Τουρκία, δήλωσε στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο ότι η Γαλλία ανά πάσα στιγμή θα είναι παραστάτης σε κάθε Κράτος Μέλος, όταν υφίσταται επίθεση η κυριαρχία του.
Η δήλωση Μακρόν, που έτυχε μεγάλης προβολής από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, μπορούσε και έπρεπε να αξιοποιηθεί από την Ελληνική κυβέρνηση και να αποτελέσει το εφαλτήριο για περαιτέρω ουσιαστικές συγκλίσεις και πρωτοβουλίες. Όμως η Ελληνική κυβέρνηση δεν αξιοποίησε τις ευκαιρίες για την σύναψη ενός διμερούς Συμφώνου Αμυντικής Συνεργασίας και Στρατιωτικής Συνδρομής Ελλάδας – Γαλλίας με πιθανή μετατροπή του σε πολυμερές Σύμφωνο, με ενδεχόμενη ένταξη της Κύπρου και της Ιταλίας.
Παραμένει εγκλωβισμένη στην αναποτελεσματική πρακτική των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, αφήνοντας στην Τουρκία ελεύθερο το πεδίο σύναψης διεθνών αμυντικών συμφωνιών και την Ελλάδα μονίμως επαπειλούμενη.
