Το αδύνατο άθροισµα
Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος
Η δηµιουργία παράταξης της λαϊκιστικής και της άκρας ∆εξιάς στο Ευρωκοινοβούλιο µετά τις ευρωεκλογές που προωθεί ο Σαλβίνι µοιάζει περισσότερο µε προεκλογικό επικοινωνιακό πυροτέχνηµα παρά µε ρεαλιστική προοπτική.
Πώς, για παράδειγµα, θα συµβιώσουν στην ίδια παράταξη η Φόρτσα Ιτάλια που συγκρούεται µετωπικά στη διαχείριση του Προσφυγικού-Μεταναστευτικού και µε την Αυστρία και µε την τετράδα του Βίσεγκραντ και κυρίως µε την Ουγγαρία του Ορµπαν;
Όποτε καταγράφεται στήριξη και αλληλεγγύη όπως για παράδειγµα ανάµεσα στον Σαλβίνι και στη Λεπέν, δεν πρόκειται για διαµόρφωση ή έστω αναζήτηση υπέρβασης των αντίθετων προσεγγίσεών τους για το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό, αλλά για τακτικισµό χωρίς αρχές: ο Σαλβίνι να µπορεί να λέει ότι σύντοµα η Γαλλία θα πάρει τον δρόµο της Ιταλίας και η Λεπέν να µπορεί να επιχειρηµατολογεί ότι η διακυβέρνηση από την άκρα ∆εξιά είναι ήδη κανονικότητα στην τρίτη οικονοµία της Ευρωζώνης.Μπορούν για παράδειγµα η λαϊκιστική ∆εξιά της Πολωνίας και η άκρα ∆εξιά των Βαλτικών Χωρών να διαµορφώσουν κοινή πολιτική απέναντι στη Ρωσία µε τους Σαλβίνι, Λεπέν και Ορµπαν;Πολύ απλά, η διεκδίκηση νοµιµοποίησης και κανονικότητας σε ευρωπαϊκή κλίµακα βοηθά τον Σαλβίνι και πέραν του ορίζοντα των ευρωεκλογών.
Ο υπουργός Εσωτερικών και ηγέτης της Φόρτσα Ιτάλια είναι βέβαιο ότι αν δει τη δηµοσκοπική του παλίρροια να επιβεβαιώνεται στις ευρωεκλογές, θα επιχειρήσει µε την προκήρυξη πρόωρων εκλογών στην Ιταλία να διασφαλίσει κοινοβουλευτική αυτοδυναµία.
Στην παραπάνω προοπτική είναι φανερό ότι η Ευρωπαϊκή Συµµαχία Εθνών και Λαών που εξήγγειλε τη ∆ευτέρα 8/4 στο Μιλάνο, πλαισιωµένος από τους ηγέτες της Εναλλακτικής για τη Γερµανία, των Αληθινών Φινλανδών και του Λαϊκού Κόµµατος της ∆ανίας, είναι ένα ευφυές επικοινωνιακό πυροτέχνηµα που στοχεύει στην προβολή της λαϊκιστικής και άκρας ∆εξιάς ως µιας επερχόµενης νέας ευρωπαϊκής κανονικότητας που δεν πρέπει ούτε να φοβίζει ούτε να ενοχοποιεί τους ψηφοφόρους της.
Ο Σαλβίνι επιτυγχάνει ευρωπαϊκές εντυπώσεις, σε αντίθεση µε τον Μακρόν που δεν µπόρεσε να εξαγάγει τον «µακρονισµό».
