Η ισλαμική μασονία της τρομοκρατίας (Μέρος Β’)

Tablighi Jamaat: Η ισλαμική μασονία της τρομοκρατίας
(Μέρος Β’)

Γράφουν η Γιώτα Χουλιάρα και ο ειδικός συνεργάτης του Geopolitics & Daily News

Όπως αναφέραμε στο πρώτο μέρος του άρθρου, το κίνημα Tablighi Jamaat διατείνεται πως διαθέτει καθαρά θρησκευτικές θέσεις για το Ισλάμ, χωρίς καμία διάθεση εμπλοκής σε πολιτικά και οικονομικά θέματα. Μάλιστα, υποστηρίζει πως δεν διαθέτει καμία χρηματοδότηση, δεν διαθέτει εισφορές από εγγραφές μελών και ανανεώσεις, παρά το γεγονός ότι συντηρεί ένα κεντρικό αρχηγείο στη Δυτική Ινδία και από ένα αρχηγείο σε κάθε μία από τις 213 χώρες στις οποίες έχει εξαπλωθεί!

Φοβού τους Tablighi Νο2: Ένα κίνημα «Από το Ισλάμ για το Ισλάμ»

Το καλύτερο μέρος, ίσως, από όλες τις οξύμωρες θεωρίες του Tablighi Jamaat είναι πως δεν προσπαθεί να προσηλυτίσει οπαδούς από άλλες θρησκείες, αλλά αποσκοπεί μόνο σε μουσουλμάνους! Υποστηρίζει ότι επιθυμεί την προώθηση του σεβασμού μεταξύ των μουσουλμάνων διαφορετικών σεχτών.Μία πραγματικά πρωτόγνωρη θέση από ένα ισλαμικό κίνημα, η οποία του επιτρέπει να δραστηριοποιηθεί με μεγάλη ευκολία στις δυτικές κοινωνίες.

Όμως απέναντι σε αυτή την, πραγματικά, φιλειρηνική θέση, αντιπαρατίθεται η μία εκ των έξι θέσεων του κινήματος: Επιστροφή στις πατροπαράδοτες ρίζες του ισλαμισμού. Αυτό σημαίνει ότι οι πιστοί μουσουλμάνοι θα πρέπει να εγκαταλείψουν τις αψιμαχίες μεταξύ τους και να εξαπλωθούν σε όλο τον κόσμο, φέρνοντας το λόγο του Μωάμεθ σε κάθε άκρη της υφηλίου.

Φοβού τους Tablighi Νο3: Ένα κίνημα «Ελβετία των θρησκειών»

Αρχικά, θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι ακριβώς σημαίνει ότι η οργάνωση δε διαθέτει χρηματοδότηση. Οι χρηματοδοτήσεις, παγκοσμίως, είναι μία διαδικασία η οποία αφήνει στοιχεία πίσω της και ανιχνεύεται. Για την ύπαρξή τους απαιτούνται στοιχεία ταυτότητας, καταχωρήσεις και κινήσεις λογαριασμών. Όταν δεν υπάρχουν, απουσιάζουν και όλα τα προαναφερόμενα στοιχεία. Επομένως, για ένα κίνημα στο οποίο η μυστικότητα και η omerta διαθέτουν τόσο υψηλή αξία, αντιλαμβανόμαστε ότι η δήλωση απουσίας χρηματοδοτήσεων εξασφαλίζει πως κανείς δε μπορεί να αναζητήσει στοιχεία για τα μέλη του! Οι ακόλουθοι του Tablighi Jamaat μπορούν να κινούνται σε οποιοδήποτε χώρο επιθυμούν, χωρίς να γνωρίζει κανείς την πραγματική τους ταυτότητα. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο το κίνημα αποφεύγει όσο γίνεται τα ΜΜΕ και κάθε δημοσιοποίηση της δραστηριότητάς του, αποθαρρύνει τα μέλη του σε συναντήσεις με τους Πρεσβύτερους και δε διαθέτει επίσημα βιβλία προώθησης των ιδεών του, αντιθέτως χρησιμοποιεί ιδιόχειρες σημειώσεις και αλληλογραφία μεταξύ των μελών, σε ένα σκηνικό που τουλάχιστον θυμίζει μυθιστόρημα του Dan Brown. Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει: Πώς υποστηρίζονται όλες αυτές οι υποδομές και πώς καταφέρνει ένα κίνημα να εξαπλώνεται σε τόσο μεγάλο βαθμό;

Στις 23 Οκτωβρίου του 2013, το κίνημα δημιούργησε ομάδα στο Facebook Tablighi Jamaat Raiwind η οποία κοντεύει σχεδόν τα 60.000 μέλη, ενώ πολλές αναφορές του κινήματος συναντάμε και στο Dark Net.

Έχει ο Θεός… έχουμε κι εμείς!

Συνεργοί στην εξάπλωση του κινήματος είναι τόσο η Σαουδική Αραβία και η ουαχαμπίτικη βασιλική οικογένεια, όσο και οι Ντεομπαντιστές της ΝΑ Ασίας με τα δίκτυα εξάπλωσης και υποστήριξης, που παρέχουν σε όλη την περιοχή. Αν και οι πιστοί του Tablighi Jamaat υποστηρίζουν ότι καλύπτουν οι ίδιοι τα έξοδα των αποστολών τους, η χρηματοδότηση αυτών γίνεται κεκαλυμμένα μέσω της συνοδείας τους από ουαχαμπίτες ιεραπόστολους, που αποστέλλονταν από τη Σαουδική Αραβία για «καθοδήγηση και παροχή συμβουλών». Άλλωστε, όπως έχουμε προαναφέρει, το κίνημα δεν έχει αυτοχαρακτηριστεί ως σέχτα, γεγονός που επιτρέπει σε πιστούς διαφόρων σεχτών να εντάσσονται στους κόλπους του.

Επίσης, το κίνημα δύναται να διαθέτει θρησκευτικά σχολεία, σε διάφορες χώρες, ακόμα και θεοκρατικές, όπως η Σαουδική Αραβία. Τα σχολεία αυτά έχουν την έγκριση, ακόμη και μεγάλων μορφών των σεχτών που δραστηριοποιούνται στις χώρες αυτές, όπως του Σαουδάραβα Σεΐχη Abd al ‘Aziz ibn Baz, ο οποίος  μέχρι το 1999 που πέθανε, καλούσε τους πιστούς να παρακολουθούν τα κηρύγματα του κινήματος! Όπως είναι λοιπόν φυσιολογικό, οι σουνίτες ιεραπόστολοι, που αποστέλλονται σε διάφορες αποστολές, δύναται να είναι και ακόλουθοι του Tablighi Jamaat, λειτουργώντας ουσιαστικά προς όφελός του.

Οι Ουαχαμπίτες της Σαουδικής Αραβίας πληρώνουν ιεραπόστολους του κινήματος στην Αφρική, με μισθούς μεγαλύτερους ακόμα και από αυτούς που δίνει η Ε.Ε. σε δασκάλους στη Zanzibar. Με δεδομένη την οικονομική υποστήριξη προώθησης θεωριών, οι οποίες κινούνται εκτός του ευρωπαϊκού ιδεώδους και με ποσά μεγαλύτερα από όσα διαθέτει η Ε.Ε. για την προώθηση της δικής της κουλτούρας, πώς είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί η επέκταση του μουσουλμανικού εξτρεμισμού;

Άλλο παράδειγμα είναι η συγχρηματοδότηση της κατασκευής του σουνιτικού τζαμιού στο Dewsbury της Αγγλίας το 1978, το οποίο μετά έγινε το περιφερειακό αρχηγείο του Tablighi Jamaat στη χώρα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Το ενδιαφέρον του κινήματος για την Αγγλία, ιδιαίτερα για το Λονδίνο, οφείλεται στον αυξημένο αριθμό Ινδών και Πακιστανών, καθώς και μεταναστών της ΝΑ Ασίας, που διαμένουν εκεί.

Η «φτωχή» οργάνωση δε διαθέτει ένα αρχηγείο μόνο στο Λονδίνο, μία από τις ακριβότερες περιοχές real estate, παγκοσμίως. Το αρχηγείο του κινήματος, στις ΗΠΑ, είναι το τζαμί Al-Falah στο Queens, της Νέας Υόρκης. Από εκεί οι ιεραπόστολοι του κινήματος, στα πλαίσια του dawa, διατρέχουν όλη τη χώρα, επισκεπτόμενοι διάφορα τζαμιά σουνιτών. Ωστόσο, η αλήθεια για τα έξοδα των μελών του κινήματος, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, είναι λίγο διαφορετική. Το κόστος του προσηλυτισμού στις ΗΠΑ καλύπτεται από την προθυμία διαφόρων μουσουλμανικών οργανισμών «βιτρίνα», που ελέγχονται από τη Σαουδική Αραβία. Οργανισμοί όπως το World Muslim League, το World Assembly of Muslim Youth (WAMY), το ίδρυμα Haramain Foundation, ο οργανισμός International Islamic Relief Organization (IIRO) και άλλοι συνεισφέρουν στη θρησκευτική εγκαθίδρυση και επέκταση του κινήματος και έχουν βοηθήσει καταλυτικά στη στρατολόγηση νέων μελών.To κοινό χαρακτηριστικό όλων των παραπάνω ιδρυμάτων είναι πως τα κεντρικά τους γραφεία βρίσκονται στη Σαουδική Αραβία.  Ως εκ τούτου, ο Ουαχαμπιτισμός και ο Ντεομπαντισμός αποτελούν σχεδόν αποκλειστικά τις σέχτες των μουσουλμανικών πληθυσμών των ΗΠΑ.

Στο κυνήγι του επόμενου τζιχαντιστή

Κάθε εβδομάδα, στην ανατολική πλευρά του Λονδίνου (σ.σ. η οικονομικά πιο υπανάπτυκτη περιοχή της πόλης) διοργανώνονται συνεδρίες φονταμενταλιστικού ισλαμικού περιεχομένου που παρακολουθούν χιλιάδες νέων. Σύμφωνα με τις δυτικές Υπηρεσίες Πληροφοριών, αυτές οι συνεδρίες εκτιμάται ότι αποτελούν το γόνιμο έδαφος για τη στρατολόγηση νέων τζιχαντιστών.

Για τις εν λόγω συνεδρίες, το Tablighi Jamaat χρησιμοποιεί κτίρια σε βιομηχανικές ζώνες, πλησίον γειτονιών των, προς στρατολόγηση, νεαρών, τα οποία μάλιστα φυλάει με δικό του προσωπικό. Το εν λόγω προσωπικό ασφαλείας δεν περιφρουρεί απλά το χώρο, ο οποίος λειτουργεί εκείνη τη στιγμή ως προσωρινό τζαμί, αλλά παρέχει προστασία και στην ιεραρχία του τοπικού αρχηγείου κινήματος, που βρίσκεται στο χώρο. Μυστικότητα, ομάδες ασφαλείας, απρόσιτοι ηγέτες, ένα σκηνικό βγαλμένο από το «Νονό» του Scorsese!

Ένα Υβριδικό Κίνημα
Το Tablighi Jamaat είναι ένα κίνημα που συνεχώς εξελίσσεται. Ξεκίνησε ως ένα κίνημα με καθαρά τοπικό χαρακτήρα, επικεντρωμένο στις Ινδίες, επεκτάθηκε σε όλη τη Ν. Ασία, έγινε ένα κίνημα προσηλυτισμού στη Δύση και πλέον εξελίσσεται στη νέα φάση του. Το Tablighi Jamaat προτίθεται, αν δεν έχει γίνει ήδη, να καταστήσει εαυτόν ως το κίνημα – ομπρέλα για όλες τις μουσουλμανικές οργανώσεις και κινήματα.

Αρχικά, βασίζεται ολοένα και περισσότερο στους τοπικούς «ιεραποστόλους» παρά στους Tablighi της Νότιας Ασίας, γεγονός που του επιτρέπεται λόγω της εξάπλωσης, σε παγκόσμιο επίπεδο, που πέτυχε τις προηγούμενες δεκαετίες. Μάλιστα, λειτουργώντας, όπως προαναφέραμε, σε μασονικά πρότυπα, προχωρά σε στρατολόγηση μελών σε Δυτικές Χώρες, δημιουργώντας ομάδες, οι οποίες υιοθετούν τον τρόπο λειτουργίας και δράσης του Tablighi Jamaat, χωρίς να γνωρίζουν τη σχέση τους με το κίνημα.

Τέτοιο ρόλο διαδραματίζει η «ISLAMIC CIRCLE OF NORTH AMERICA» (ICNA) με έδρα τη Νέα Υόρκη , οργάνωση που ιδρύθηκε το 1968, ως παρακλάδι της «ISLAMIST MUSLIM STUDENT ASSOCIATION» (με έδρα την Ινδονησία). Η ICNA είναι η μόνη μεγάλη αμερικανική μουσουλμανική οργάνωση, η οποία έχει δηλώσει «υποταγή» στον ιδρυτή της Tablighi, ILYAS. Η μηνιαία έκδοση της ICNA, «The Message  International » (ή αλλιώς Tahreek) που ξεκίνησε να εκδίδεται το 1989, έχει επαινέσει τον ILYAS, ως έναν από τους τέσσερις σημαντικότερους ισλαμιστές ηγέτες των 100 τελευταίων ετών. Παρότι οι σχέσεις μεταξύ ICNA και TABLIGHI JAMAAT δεν είναι σαφείς, οι δύο οργανώσεις έχουν κάποια κοινά στοιχεία:

1) Ασπάζονται τα ακραία παρακλάδια του ισλαμισμού, τον Ντεομπαντισμό και τον Ουαχαμπιτισμό.

2) Επιδεικνύουν απαξίωση για τις δυτικές δημοκρατικές αξίες και αντιτίθεται έντονα σε κάθε αντιτρομοκρατική νομοθεσία, π.χ. την «Patriot Act»,

3) Παρέχουν ηθική και οικονομική στήριξη σε όλους τους μουσουλμάνους που εμπλέκονται σε τρομοκρατικές δραστηριότητες.

Σε ένα editorial, στο βασικό έντυπο της ICNA, το Σεπτέμβριο του 1989, γινόταν μνεία στον «αμέτρητο αριθμό των μουσουλμάνων που χάθηκαν μέσα στις δυτικές αξίες», κάτι που «αποτελεί βασικό θέμα ανησυχίας». Το 2003 και 2004, η ICNA συγκέντρωσε χρήματα για να βοηθήσει κρατούμενους, ύποπτους για τρομοκρατικές ενέργειες, συμμετείχε σε διαδηλώσεις με «φιλο-τρομοκρατικό» χαρακτήρα και ξεκίνησε εκστρατείες για λογαριασμό του καταγγελθέντος μέλους της «HAMAS» SAMI AL-ARIAN.

4) Ξεκίνησαν τη στρατολόγηση μελών από τους αμερικανικούς μουσουλμανικούς πληθυσμούς νότιο-ασιατικής καταγωγής

5) Απαιτούν από τα μέλη τους πλήρη αφοσίωση στο «ιεραποστολικό έργο» τους. Πολλά από τα μέλη τους διαθέτουν τουλάχιστον 30 ώρες την εβδομάδα για την αποστολή τους, χωρίς να γίνεται σαφής η προέλευση του εισοδήματός τους, για την προσωπική τους συντήρηση. Πολλοί δεν έχουν καν εργασίες πλήρους απασχόλησης.

6) Τα μέλη τους είναι οργανωμένα σε μικρές ομάδες εργασίας, όχι μεγαλύτερες των οκτώ ατόμων, που ονομάζονται «NeighborNets». Αυτοί οι πυρήνες παρέχουν στήριξη και ενίσχυση για νέους στρατολογηθέντες, οι οποίοι επιδιώκουν να γεμίζουν ένα κενό στη ζωή τους.

Αυτός είναι ο μηχανισμός ενός κινήματος που εξαπλώνεται ως ιστός αράχνης παντού γύρω μας, μία υβριδική οργάνωση που χρησιμοποιεί τις δυτικές αδυναμίες, ως Δούρειο Ίππο για την εξάπλωσή της, ανάμεσα στις αλλόθρησκες κοινωνίες.

Η προπαγάνδα προς τους Ασιάτες.

Ο μουσουλμανικός πληθυσμός των ΗΠΑ, δεν είναι ενιαίος, αφού προέρχεται από διαφορετικές περιοχές της υφηλίου. Η πατρίδα της παγκοσμιοποίησης είναι το χωνευτήρι αρκετών πολιτισμών, αλλά στο θέμα της θρησκείας, ακόμα και διαφορετικές σέχτες είναι εξαιρετικά απρόθυμες ακόμα και στη σύγκλισή τους. Το γεγονός αυτό δημιουργεί μοναδικές προκλήσεις για ένα κίνημα, ώστε να επιτύχει την προσέγγιση ανθρώπων με διαφορετικές κουλτούρες.

Ένα πλεονέκτημα για το Tablighi Jamaat είναι πως οι μουσουλμάνοι των ΗΠΑ είναι κατά κύριο λόγο μετανάστες και μεγάλο μέρος αυτών προέρχονται από τη Νότια Ασία, επομένως οι αρχές του Ντεομπαντισμού, από τον οποίο έχει γεννηθεί το κίνημα, είναι πιο εύκολο να τους επηρεάσουν. Επίσης, πολλοί εκ των ιεραποστόλων του κινήματος ομιλούν τα Urdu, ως μητρική τους γλώσσα και επομένως μπορούν να επικοινωνήσουν, με τους εν λόγω μουσουλμάνους, πιο εύκολα.

Τα πλεονεκτήματα αυτά δεν θα είχαν καμία αξία, χωρίς την κατάλληλη κοινωνιολογική ανάλυση της μάζας, στην οποία οι ιεραπόστολοι πρόκειται να απευθυνθούν, ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο πειστικοί. Η προπαγάνδα προς τους ασιάτες μουσουλμάνους αντικατοπτρίζεται στη δραστηριότητα της Tanzeem-e Islami, οργάνωσης με έδρα το Πακιστάν που ιδρύθηκε από τον  Israr Ahmed, μέλος του κινήματος Tablighi Jamaat και ένθερμο υποστηρικτή των Taliban. Ο Ahmed έγραψε και δημοσίευσε 60 βιβλία σχετικά με τις διάφορες πτυχές του Ισλάμ, εννέα από τα οποία μεταφράστηκαν στα αγγλικά και υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Δύσης.

Η οργάνωση αυτή έχει κατακλύσει τους μουσουλμανικούς οργανισμούς, που δρουν στις ΗΠΑ, με επικοινωνιακό υλικό, που καταφέρεται εναντίον του Ισραήλ για εμπλοκή του στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Ο Ahmed μέχρι το θάνατό του, το 2010, υπήρξε συνήθης ομιλητής σε ισλαμικά συνέδρια και δρώμενα στις ΗΠΑ . Στις ομιλίες του χρησιμοποιούσε εμπρηστική ρητορική, καλώντας το ακροατήριο να προετοιμαστεί για την τελική μάχη μεταξύ του μουσουλμανικού και του μη μουσουλμανικού κόσμου, τον οποίο ελέγχει το Ισραήλ.

Ακόμα και κληρικοί του μουσουλμανισμού, όπως ο Siraj Wahhaj, ο οποίος είναι από τους πιο γνωστούς αφρό-αμερικάνους μουσουλμάνους κληρικούς (σ.σ ο πρώτος που διενήργησε μουσουλμανική προσευχή, εντός του αμερικανικού κογκρέσου), κατηγορούν, εντός αμερικανικής επικράτειας, πως το FBI και η CIA είναι οι πραγματικοί τρομοκράτες.

Ασχέτως, αν αυτές οι θεωρίες συνομωσίας ευσταθούν ή όχι, η χρήση τους, άνευ αποδείξεων, εντός του αμερικανικού χώρου, στον οποίο έχουν αυξηθεί σημαντικά οι μουσουλμάνοι πολίτες, εγείρει σοβαρούς κινδύνους.

Παράδειγμα αποτελεί ο Wahhaj, ο οποίος, παρά την τιμή που έλαβε να τελέσει προσευχή εντός του κογκρέσου, κατηγορεί τις ΗΠΑ για τρομοκρατία και ταυτόχρονα είχε δηλώσει ανοιχτά την υποστήριξή του, προς τον καταδικασμένο «εγκέφαλο» της βομβιστικής επίθεσης, στους Δίδυμους πύργους, το 1993, Sheik Omar Abdel Rahman. Ο ίδιος δηλαδή κληρικός που κλήθηκε για πρώτη φορά να τελέσει μουσουλμανική προσευχή εντός του κογκρέσου είναι και ο ίδιος που συνηγορεί στη θανάτωση της αμερικανικής δημοκρατίας! Μία κλασική μουσουλμανική αντίδραση, απέναντι στην ανεκτική δυτική κοινωνία που πιστεύει, ότι θα πετύχει να συγχωνεύσει μία ακραία, με τα δεδομένα του 21ου αιώνα, θρησκεία με ευχολόγια.

 Η προπαγάνδα προς τους Αφρό-Αμερικάνους.

Το έτερο τμήμα του μουσουλμανικού πληθυσμού των ΗΠΑ είναι οι αφρικανοί μουσουλμάνοι, στους οποίους το Tablighi Jamaat έχει βρει πρόσφορο έδαφος, για διαφορετικούς λόγους. Για να γίνει κατανοητό, θα πρέπει να καταφύγουμε στo 1934, όταν ο Elijah Mohammed βρισκόταν στην ηγεσία του οργανισμού Nation of Islam, αφρικανικό-αμερικανικό πολιτικό και θρησκευτικό κίνημα, που ιδρύθηκε στο Ντιτρόιτ των ΗΠΑ από τον Wallace D. Fard Muhammad στις 4 Ιουλίου 1930 και που είχε πολύ μικρή σχέση με το κανονιστικό Ισλάμ. Ωστόσο, η σχισματική ρητορική του Elijah Mohammed είχε διαμορφώσει μία συγκεκριμένη κουλτούρα στους αφρο-αμερικάνους μουσουλμάνους, η οποία αποτέλεσε το ιδανικό υπόβαθρο για τη σχισματική ρητορική του Tablighi Jamaat, εναντίον του κράτους και των κρατικών δομών γενικότερα. Επίσης, βρήκαν ένα σύμμαχο εναντίον της ρατσιστικής, καταπιεστικής και διεφθαρμένης αμερικανικής κοινωνίας.

Όλα αυτά, είναι μία φυσιολογική αντιμετώπιση από ανθρώπους που έχουν ζήσει ως μετανάστες, είτε κατάγονται από μετανάστες. Πρόκειται για ανθρώπους που προέρχονται από περιοχές της υφηλίου ιδιαίτερα φτωχές και ονειρεύονται το αμερικανικό όνειρο, το οποίο όμως δεν έρχεται ποτέ. Πρόκειται για το πολιτισμικό σοκ του σκλάβου, που γίνεται πολίτης τόσο άμεσα, με μία δημοκρατική ελευθερία, την οποία δεν απέκτησε μέσα από ζυμώσεις αιώνων, ούτε την κέρδισε με αγώνες, αλλά αντιθέτως του χαρίστηκε, όπως ακριβώς ένας άνθρωπος των σπηλαίων θα διαχειριζόταν καταστροφικά τη φωτιά, αν του τη χάριζαν και δεν την αποκτούσε μόνος του, μέσα από τη διαδικασία εξεύρεσης λύσης στα προβλήματά του.

Η χρήση αυτής της ρητορικής βρήκε γόνιμο έδαφος στις ψυχές των μουσουλμάνων αμερικάνων, που θεωρούσαν εαυτούς αδικημένους από την αμερικανική κοινωνία. Πλέον οι ιμάμηδες των ΗΠΑ προπαγανδίζουν προς τους μαύρους μουσουλμάνους κατευθύνοντάς τους ακόμα και στο πώς θα ψηφίσουν, προκειμένου να αποκτήσουν τον πολιτικό μανδύα που θα προστατεύσει τα ζωτικά τους συμφέροντα, προβλήματα που πολύ εύκολα θα μπορούσαμε να συναντήσουμε και στη χώρα μας. Την ίδια στιγμή καλούνται μουσουλμανικές χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, η Μαλαισία και το Πακιστάν (ενδεικτικό της οικονομικής δύναμης και υποστήριξης των χωρών αυτών) να συγκεντρώσουν τις προσπάθειές τους, τα κεφάλαιά τους και τους ιεραποστόλους τους, ώστε να επεκτείνουν και να συσπειρώσουν τη μουσουλμανική κοινότητα στις ΗΠΑ, όχι μόνο για θρησκευτικούς σκοπούς, αλλά και ως μία μακροχρόνια επένδυση για τη δημιουργία ενός μουσουλμανικού lobby στη χώρα, που θα κατευθύνει με τη δυναμική του την πολιτική της Ουάσιγκτον σε θέματα, τα οποία άπτονται του ενδιαφέροντος του μουσουλμανικού κόσμου, όπως η Παλαιστίνη, η Βοσνία και το Κασμίρ.

Προς επίρρωση της θεωρίας, που έχουμε προαναφέρει, περί στρατολόγησης αυτοπεριθωριοποιημένων στοιχείων της κοινωνίας, να αναφέρουμε ότι και στην περίπτωση των ΗΠΑ, παρατηρείται το εν λόγω φαινόμενο. Κάθε χρόνο περίπου 30.000 τρόφιμοι του αμερικανικού σωφρονιστικού συστήματος της χώρας, αλλάζουν την πίστη τους υπέρ του Ισλάμ ενώ το 85% επί του συνόλου των ανθρώπων που αλλάζουν την πίστη τους, στις ΗΠΑ, προς οποιαδήποτε άλλη θρησκεία είναι αφρο-αμερικάνοι. Αυτά τα δύο δείχνουν τη δυναμική προσηλυτισμού του Ισλάμ στις ΗΠΑ και τον τρόπο, με τον οποίο κινούνται οι μουσουλμάνοι ιεραπόστολοι. Σύμφωνα με μαρτυρίες υπάρχουν αρκετά μέλη του Tablighi Jamaat, στις δυτικές κοινωνίες, τα οποία ήταν πρώην τοξικομανείς, που απεξαρτήθηκαν με τη βοήθεια του κινήματος.

Με μεθόδους χιλιαστών, μυστικότητα μασονικών στοών, προπαγάνδα Goebbels και πακτωλούς πετροδολαρίων το κίνημα των Tablighi έχει εξαπλωθεί παντού γύρω μας χωρίς ουσιαστικά να γίνεται γνωστό, διότι δεν αποτελεί σέχτα, αντιθέτως κρύβεται πίσω από αυτές.

Για το Geopolitics & Daily News