Μερικές σκέψεις για την εξωτερική πολιτική
Του Θανάση Παπαδημητρίου
Είναι αυτονόητο, πως η ανάπτυξη των σχέσεων μιας χώρας με τις υπόλοιπες του ευρύτερου γεωπολιτικού τοπίου όπου συνυπάρχει , διαμορφώνεται με βάση τις αρχές που χαρακτηρίζουν τον συνολικό προσανατολισμό του πολιτικού φορέα που βρίσκεται στην κυβέρνηση. Οι βασικές αξίες ορίζουν τη στάση απέναντι στα κράτη και είναι αυτές που προσανατολίζουν την όλη συμπεριφορά του φορέα στις απευθείας συνεργασίες τη στήριξη και την αλληλεγγύη προς τα επιμέρους κινήματα που δραστηριοποιούνται στην ευρύτερη περιοχή.Για ένα πολιτικό φορέα που οι αρχές του προτάσσουν την αξιοπρέπεια και τον σεβασμό στον πολίτη το όλο πλέγμα αναγνώρισης των δικαιωμάτων αναδεικνύεται ως πυξίδα για τη στάση και αντιμετώπιση των θεμάτων του έθνους και των σχέσεων αυτού με τα άλλα έθνη.
Η υπεράσπιση του έθνους γίνεται και η αρχή για το σεβασμό των άλλων εθνών. Είναι η βάση στην οποία θα δομηθεί και θα διαμορφωθεί ένας αλληλέγγυος διεθνισμός. Είναι απαραίτητη μια ξεκάθαρη σχέση με τους πολίτες στα θέματα που αφορούν την άμυνα της κοινωνίας και του κράτους ενάντια στις δυνάμεις που εποφθαλμιούν να βλάψουν τη χώρα μας και το λαό μας.
Η σύγχρονη διεθνής πραγματικότητα έχει διαμορφώσει ένα παγκόσμιο ασταθές περιβάλλον , όπου οι άμυνες των λαών είναι αδύναμες αρκετά ώστε να μπορούν να εναντιωθούν και να ορίζουν τους χώρους ευθύνης τους. Αν σε παλιότερες εποχές αρκούσαν απλές συμμαχίες και ισχυρά σύνορα, στις μέρες μας τα πάντα είναι διάτρητα.
Το διεθνές Κεφάλαιο δεν συναντά πλέον εμπόδια. Έχει τη δυνατότητα να διαπερνά τα σύνορα των κρατών και να δρα στην καρδιά των οικονομικών συστημάτων των χωρών. Τα χρηματιστήρια, το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, είναι οι διεθνείς μονίμως ανοιχτές κερκόπορτες.
Στις σύγχρονες κοινωνίες, ανοιχτές κατά βάση, η υπόθεση της άμυνας προσλαμβάνει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, αφού αυτό σημαίνει κατά κύριο λόγο διαμόρφωση σχέσεων και συνεργασίες με δυνάμεις που μπορεί να διαφέρουν στη φιλοσοφία και στο κοινωνικοοικονομικό μοντέλο που η κάθε μια επιλέγει.
Το παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον συνήθως δεν αφήνει πολλά περιθώρια όσον αφορά τις κινήσεις που θα πρέπει να επιλεγούν ώστε να μπορεί να διαμορφωθεί ένα οικονομικό μοντέλο βασισμένο σε μια ελληνοκεντρική αναπτυξιακή λογική, όπως είναι στη περίπτωσή μας. Οι σύγχρονοι πολυεθνικοί κολοσσοί έχοντας της στήριξη του πολυεθνικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου έχουν αποκτήσει τεράστια δύναμη στην οποία μόνο συγκροτημένες εθνικές πολιτικές μπορούν μέχρις ενός σημείου να προτάξουν μια κάποια αντίσταση.
Χρειάζεται λοιπόν ένα εναλλακτικό μοντέλο δόμησης της οικονομίας ώστε να ενσωματώνει τις δυνάμεις του έθνους διαμορφώνοντας ένα πλέγμα αντίστασης. Παράλληλα χρειάζεται να διαμορφωθεί να αναπτυχθεί ένα μορφωτικό πολιτικό κίνημα αλληλεγγύης, που θα συμπαραστέκεται και θα συνεργάζεται με τα κινήματα και τους λαούς, που ενεργοποιούνται στο δικό τους αγώνα για Εθνική Ανεξαρτησία και Κοινωνική Δικαιοσύνη. Για τη χώρα μας απαραίτητη είναι η διαμόρφωση ενός κινήματος που θα ορίσει τους βασικούς στόχους στα ζητήματα αλληλεγγύης των λαϊκών κινημάτων και την διαμόρφωση συνεργασιών με τα άλλα κράτη στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και των Βαλκανίων.
Η Ελλάδα είναι αναγκασμένη με δεδομένη την ιστορική της πορείας να συγκροτεί τις συμμαχίες της με βάση τη στάση της Τουρκίας, που είναι και η μόνη σοβαρή απειλή στη περιοχή μας. Η μόνιμη ενδογενής ύπαρξη επιθετικής στάσης της Άγκυρας, οφείλει να μας κρατάει σε εγρήγορση ενώ παράλληλα να προσβλέπουμε σε συνεργασίες με άλλες δυνάμεις και κράτη που νοιώθουν επίσης την ανάγκη μιας συντονισμένης αντιμετώπισης του Τούρκικου επεκτατισμού. Παράλληλα δεν θα πρέπει να χάνουμε από το επίκεντρο των πολιτικών κινήσεών μας τις ανάγκες για στήριξη των εθνικών κινημάτων που δρουν κυρίως στην περιοχή μας και επηρεάζουν το σύνολο των σχέσεων και συνεργασιών στο γειτονικό μας γεωπολιτικό πεδίο.
Ο σεβασμός στον δίκαιο αγώνα των Κούρδων και των Παλαιστινίων για την απόκτηση της δικής τους πατρίδας, από τα λίγα έθνη που μετά την κατάρρευση της παγκόσμιας αποικιοκρατίας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν κατάφεραν να αποκτήσουν τη δική τους κρατική υπόσταση, για μας είναι θέμα τιμής και σεβασμού των πανανθρώπινων ιδεωδών.
Παράλληλα η ανάγκη για την σοβαρή αντιμετώπιση του Τούρκικου επεκτατισμού που κινείται σε στενή σχέση με τον Γερμανικό οικονομικό έλεγχο της περιοχής και κατά συνέπεια και της χώρας μας, θα πρέπει να ενεργοποιεί μια πολύπλευρη δυναμική συνεργασιών στα Βαλκάνια στη Μεσόγειο στη Μέση Ανατολή. Μέσα σ όλο αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα θα πρέπει να αναπτύσσει σχέσεις πέρα από συναισθηματισμούς και ιδεολογικές αγκυλώσεις.
Ο εντοπισμός των υδρογονανθράκων στον ευρύτερο ελληνικό χώρο αναβαθμίζει τον ρόλο της Ελλάδας και της Κύπρου. Η δυνατότητες για συνεργασία με τις μεγάλες εταιρείες εξόρυξης και εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων φέρνουν πιο κοντά στην Ελλάδα συνομιλητές που για διαφορετικούς ιστορικούς λόγους βρίσκονταν μέχρι πριν μερικές δεκαετίες στο πλευρό της Άγκυρας.
Τα κέρδη μπορεί να είναι πολλά ή λίγα όσον αφορά τους υδρογονάνθρακες, το μεγάλο κέρδος όμως είναι οι συμμαχίες που μπορούν να διαμορφωθούν γύρο από τη Αθήνα και τη Λεμεσό.
Για τη χώρα μας ανοίγει ένα μεγάλος δρόμος που μπορεί να οδηγήσει στην συνολική αναβάθμιση βγάζοντάς μας από την καταβαράθρωση όπου μας έχουν οδηγήσει τα Γερμανικά μνημόνια.
Χρειάζεται όμως να προχωρήσουμε πέρα από το πολιτικό κατεστημένο που λειτουργεί ως δεσμώτης στους μηχανισμούς ελέγχου των ξένων δυνάμεων.
Χρειάζεται να ζωντανέψει το λαϊκό κίνημα και αυτό για να γίνει απαιτούνται προτάσεις που θα βλέπουν με τα μάτια στο μέλλον και όχι στο παρελθόν. Σε κάθε ιστορική στιγμή υπάρχει ένα άλλο πεδίο δράσης. Με αυτογνωσία με σοβαρή μελέτη της ιστορίας μας και των δυνατοτήτων μας μπορούμε να χαράξουμε ένα άλλο μέλλον.
