ΜΚΟ: Οργανώσεις “δούρειοι ίπποι”

Zbigniew Kazimierz Brzezinski: ” Οι ανθρωπιστικοί σκοποί και οι σχετικές οργανώσεις αποτελούν ένα σημαντικό εργαλείο απέναντι σε καθεστώτα, όπως αυτό της ΕΣΣΔ. Είναι ο απόλυτος Δούρειος Ίππος για να μπορέσεις να ελέγχεις και να ωθήσεις αν χρειαστεί την εκτροπή τους και να επιστρέψεις την Δημοκρατία ως πολίτευμα”. — απο τις σημειώσεις στο βιβλίο “Grand Chessboard”.

Μια σκέψη και άποψη από έναν ικανότατο διπλωμάτη των ΗΠΑ, απέναντι στην εικόνα των ΜΚΟ και στο πώς αυτές δραστηριοποιούνται ως εργαλεία τρίτων.

Την δεκαετία του 1980, υπήρχε γενικώς μια τάση σε όλο τον κόσμο να τρέχουν όλοι να δίνουν την βοήθεια τους είτε σε χρήμα, είτε σε παροχές προς τον ΟΗΕ και την UNESCO που με την σειρά τους παρείχαν όλα αυτά (υποτίθεται, αλλά μεγάλη κουβέντα αυτή και όχι της παρούσης). Το διάστημα εκείνο υπήρξαν και οι πρώτες προσπάθειες για εμπλοκή ιδιωτικών ΜΚΟ στο συγκεκριμένο έργο, πέρα από τον Ερυθρό Σταυρό και μερικές ακόμα οργανώσεις που είχαν συνήθως και διεθνή σφραγίδα. Υπολογίζεται, για παράδειγμα, πώς το 1999 οι οργανώσεις αυτές είχαν περίπου 550.000.000$ σε διαθέσιμους πόρους για τέτοιες ενέργειες.

Οι ΜΚΟ τότε, αποτέλεσαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για διάφορες υπηρεσίες πληροφοριών παγκοσμίως με στόχο να τις χρησιμοποιήσουν ως όχημα που θα εκτελούσε σενάρια (μέσω χρηματοδοτήσεων προς αυτές), είτε ως διαύλο μεταφοράς στελεχών τους με την κάλυψη ταυτότητας του νοσοκόμου (όχι γιατρού), δασκάλου ακόμη και ιεραπόστολου. Ο αντίκτυπος τους μάλιστα ήταν τέτοιος και ο ρόλος τους τόσο ισχυρός που βοήθησε το Ισραήλ να μεταφέρει εκατοντάδες άτομα από το Σουδάν προς την χώρα του, ενώ υπήρξε καταλυτικός ο ρόλος τους και στη Μέση Ανατολή σε χώρες όπως ο Λίβανος. Είναι γνωστό πώς οι ρόλοι των στελεχών υπηρεσιών ήταν απίστευτα καταλυτικοί, αφού ακόμα και στην διάρκεια της εκθρόνισης του Σάχη στο Ιράν, φάνηκε πώς πάνω από 10 άτομα στην χώρα με παραπάνω ταυτότητες ήταν στην πραγματικότητα στελέχη της CIA ( αποκαλύφθηκε κατά την διάρκεια της ομηρείας τους)

Η κάλυψη άλλωστε ήταν τέλεια καθώς ήταν φοβερά δύσκολο κάποιος εκείνη την εποχή να βρει στοιχεία για μια ιδιωτική ΜΚΟ που είχε έναρξη σε μια Ευρωπαϊκή χώρα ως οργανισμός, ενώ παράλληλα έτρεχε διάφορα γραφεία σε όλες τις παραπάνω γεωγραφικές περιοχές. Παράλληλα, τα άτομα που μετείχαν ήταν κάτι από “φαντάσματα” καθώς ουδείς μπορούσε να επαληθεύσει τα στοιχεία τους ή να δει πώς στο Λίβανο π.χ. ήταν νοσοκόμος ενώ στη τότε Λιβύη ήταν δάσκαλος και μάλιστα με διαφορετικά ονόματα. Το να φτιάξεις άλλωστε μια ιστορία για τους ανθρώπους των μυστικών υπηρεσιών ήταν πολύ εύκολο, καθώς την εποχή εκείνη το ίντερνετ δεν υπήρχε, ούτε φυσικά βάσεις δεδομένων που διασταυρώναν βιομετρικά στοιχεία σε πραγματικό χρόνο.

Γιατί αναφέρω όλα τα παραπάνω;

Ερχόμενος στην χώρα μας, έχουμε μια σειρά από ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται εντός της περιφέρειας και ουδείς γνωρίζει ποιοί είναι, αν έχουν νομική υπόσταση (γνωστή η ιστορία το 2014 όπου συνέλλαβαν ιδιοκτήτρια ΜΚΟ για διασπάθιση κονδυλίων), αν έχουν πραγματικά γραφεία ή είναι απλά φερέφωνα μυστικών υπηρεσιών τρίτων (πολλαπλά τα κρούσματα με συλλήψεις τουριστών στην χώρα μας καθώς και στελεχών ΜΚΟ για δουλεμπορία). Δεν υφίσταται εθνικό μητρώο (ακόμα το περιμένουμε από το 2015) ενώ παράλληλα ουδείς γνωρίζει ή έχει λίστα των ανθρώπων που εργάζονται για αυτές και έχουν άμεση επαφή με άτομα που εισβάλουν (κυριολεκτικά) από τα σύνορα της χώρας, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο, ενώ αμέσως μετά “στοιβάζονται” σε ανοιχτά camps όπου μπορούν και κινούνται πάρα πολύ εύκολα. Μια κατάσταση που θυμίζει το μεταπολεμικό Λίβανο και την ανάδειξη της Χεζμπολάχ σε δύναμη που ασκούσε έλεγχο στους πρόσφυγες της περιοχής.

Στην χώρα μας, επίσης, ακόμα και σήμερα δεν υπάρχει επαρκής βάση δεδομένων με βιομετρικά στοιχεία (μας έφαγε ο νόμος του 1997 όταν ακόμα και το καινούριο GDPR αναγνωρίζει πώς για λόγους εθνικής ασφαλείας η ιδιωτικότητα πάει περίπατο). Αυτό σημαίνει πώς η διασταύρωση στοιχείων είναι αδύνατη, ενώ έχουν υπάρξει και στοιχεία για ψευδείς δηλώσεις παράνομων μεταναστών με δύο, τρία ονόματα και άλλα γενικώς προσωπικά στοιχεία, ακόμα και πάνω σε επίσημα έγγραφα που τα αποδέχονται οι Ελληνικές Αρχές!!

Είναι προφανές πώς η Ελλάδα είναι απλά ένα “χωράφι” που αδυνατεί να περάσει από έλεγχο αυτό το κομμάτι που αφορά παρουσία ξένων υπηκόων στη χώρα μας, με κάθε λογής ιδιότητα, κάτω από κάθε ΜΚΟ που μπορεί να λειτουργεί ως βιτρίνα τόσο για δουλέμπορους όσο και για μυστικές υπηρεσίες ή ακόμα και για ροές χρηματοδότησης τρομοκρατών της τζιχάντ.

Έχοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, παραμένει λοιπόν το ερώτημα γιατί δεν έχει ήδη δημιουργηθεί εθνικό μητρώο με τις αδειοδοτούμενες ΜΚΟ προς δράση στη χώρα μας, καθώς και στην απαίτηση παράδοσης λίστας στελεχών τους ανά 6μηνο, ενώ κάθε τους στοιχείο θα περνιέται σε βάση δεδομένων όμοια με αυτή που έχουν και άλλα Ευρωπαϊκά κράτη, που περιέχουν δεδομένα βάσει βιομετρικών διαβατηρίων και επισήμων εγγράφων για κάθε ταξιδιώτη, ανεξάρτητα ιδιότητας. Ακόμα και η EURODAC, βάση δεδομένων που έχει δημιουργηθεί για την ταυτοποίηση και καταχώρηση προσφύγων και μεταναστών, υπολειτουργεί στην Ελλάδα, καθώς δεν υπάρχει διασύνδεση με όλους τους κρατικούς μηχανισμούς παρά μόνο με τα κέντρα υποδοχής της FRONTEX και επιλεκτικά στα τμήματα ασφαλείας της ΕΛΑΣ. Η Ελλάδα οφείλει πλέον να προβεί σε ενέργειες διασφάλισης των συνόρων της καθώς και σε ενέργειες που θα οδηγήσουν την προστασία της χώρας μας από παρείσακτους με κακόβουλους σκοπούς και μελλοντικές (όποιες) διαθέσεις.

Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
Geopolitics & Daily News

Διαβάστε επίσης:Ανθρωπιστικές οργανώσεις: «Φοβού Δαναούς, δώρα φέροντες»