Διεύρυνση στον αέρα;
Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος
Η σύνοδος στο Πόζναν της Πολωνίας της «Διαδικασίας του Βερολίνου» για τα ∆υτικά Βαλκάνια, την Παρασκευή 5 Ιουλίου, συνέπεσε µε το τέλος της προεκλογικής εκστρατείας και πέρασε σχεδόν απαρατήρητη στην Αθήνα. Στη σύνοδο ο Μακρόν ήταν ξεκάθαρος: χωρίς µεταρρυθµίσεις στην κατεύθυνση της εµβάθυνσης και της ενισχυµένης συνοχής, δεν µπορούν να αρχίσουν ενταξιακές διαπραγµατεύσεις µε τα Σκόπια και την Αλβανία.
Στη σύνοδο του Πόζναν, η Γαλλία βρέθηκε απέναντι στην Πολωνία και τη Γερµανία ως προς το εάν τον Οκτώβριο οι «28» πρέπει να ανάψουν πράσινο φως στις ενταξιακές διαπραγµατεύσεις της ΕΕ µε τα Σκόπια και τα Τίρανα. ∆εν πρόκειται για τη συνηθισµένη αλλεργία της Γαλλίας σε διεύρυνση της ΕΕ χωρίς εµβάθυνση, µια στάση που είναι γνωστή από τη δεκαετία του 1990. Πρόκειται, απ’ ό,τι φαίνεται, για την κλιµάκωση της πίεσης του Μακρόν για υιοθέτηση κάποιων προτάσεων από το σχέδιο συνολικής ευρωπαϊκής µεταρρύθµισης που είχε αναπτύξει πρώτα στην Πνύκα και στη συνέχεια στη Σορβόννη, τον Σεπτέµβριο του 2017.
Ο Μακρόν στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής υποχρέωσε τη Μέρκελ να εγκαταλείψει τη διαδικασία του «άριστου υποψηφίου» (Spitzenkanditat), µε την οποία προωθούσε την υποψηφιότητα Βέµπερ για την προεδρία της Κοµισιόν. Απ’ ό,τι φαίνεται, η διεύρυνση στα ∆υτικά Βαλκάνια είναι το νέο πεδίο στο οποίο το Παρίσι πιέζει το Βερολίνο για να πετύχει έστω και έναν ελάχιστο γαλλογερµανικό παρονοµαστή για µια συνολική ευρωπαϊκή µεταρρύθµιση. Στις αρχές του 1998, όταν ο Κολ δεν υπέκυπτε στην πίεση του Σιράκ να συµπεριληφθεί η Ιταλία στην πρώτη οµάδα χωρών της Ευρωζώνης, το Παρίσι απείλησε µε βέτο τη διεύρυνση της ΕΕ στην Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη.
Ετσι «κλείδωσε» η συµµετοχή της Ρώµης στην ΟΝΕ, που άνοιξε τον δρόµο στην Ιβηρική και την Ελλάδα. Πέραν των παραπάνω είναι περισσότερο από σαφές ότι ο Μακρόν βλέπει τα ∆υτικά Βαλκάνια, µετά την πλήρη ένταξή τους στην ΕΕ, ως χώρο προνοµιακής επιρροής της Γερµανίας.
