Το νέο “τείχος” που διαπερνά τη Γερμανία
Του Κώστα Ράπτη
Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα. Αυτή είναι η εκτίμηση του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel για το αποτέλεσμα των χθεσινών εκλογών στα ομόσπονδα κρατίδια της Σαξονίας και του Βραδεμβούργου στα ανατολικά της Γερμανίας.
Πράγματι, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πάντα και χειρότερα – όμως και μόνο αυτού του τύπου οι αποτιμήσεις εικονογραφούν παραστατικά την μιζέρια της γερμανικής πολιτικής ζωής.
Είναι γεγονός ότι ο “μεγάλος συνασπισμός” Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών στο Βερολίνο δεν απειλείται άμεσα, στον βαθμό που τα δύο κόμματα διατήρησαν την πρώτη θέση στη Σαξονία και το Βραδεμβούργο αντιστοίχως. Ομοίως, η νέα πρόεδρος των Χριστιανοδημοκρατών Άννεγκρετ Κραμπ-Κάρενμπαουερ διατηρεί τις ελπίδες να αποτελεί την υποψήφια καγκελάριο του κόμματος μετά την αποχώρηση της Άγκελα Μέρκελ στο τέλος της τρέχουσας κοινοβουλευτικής περιόδου.
Όμως, από την άλλη μεριά, η ακροδεξιά “Εναλλακτική για τη Γερμανία” (AfD) είδε τα ποσοστά της να εκτοξεύονται στο 28% στη Σαξονία και στο 24% στο Βραδεμβούργο, με άλμα 18 και 12 ποσοστιαίων μονάδων αντιστοίχως. Και μάλιστα χωρίς καμία προσπάθεια “εξωραϊσμού” της φυσιογνωμίας της: ο επικεφαλής του κόμματος στο Βραδεμβούργο Αντρέας Κάλμπιτς αποκαλύφθηκε μόλις μία ημέρα πριν από τις εκλογές ότι συμμετείχε σε εκδηλώσεις νεοναζί στην Αθήνα το 2007.
Αν η AfD, που ιδρύθηκε το 2013, καταφέρνει να αναδεικνύεται δεύτερη δύναμη σε δύο κρατίδια, με το ένα τέταρτο των ψήφων, ένα κόμμα με το ιστορικό βάρος της Σοσιαλδημοκρατίας καταγράφει, με 7,7% στη Σαξωνία, το χαμηλότερο ποσοστό των τελευταίων 130 ετών.
Η “υγιεινονομική ζώνη” γύρω από την AfD δεν θα κρατήσει πολύ, καθώς ο σχηματισμός κυβερνητικών συνασπισμών χωρίς τη συμμετοχή της γίνεται όλο και πιο δύσκολος, απαιτώντας τη συμμετοχή όλο και περισσότερων εταίρων – με αποτέλεσμα να ενισχύεται το αφήγημα της ακροδεξιάς ότι αποτελεί τη μόνη εναλλακτική σε ένα τοπίο όπου όλοι οι υπόλοιποι “είναι ίδιοι”.
Τόσο η συγκυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών και Αριστεράς στο Βραδεμβούργο, όσο και αυτή των Χριστιανοδημοκρατών με τους Σοσιαλδημοκράτες στη Σαξονία απώλεσαν την πλειοψηφία και θα χρειαστούν την εσπευσμένη στήριξη των Πρασίνων, παρά τις προγραμματικές αποκλίσεις σε θέματα λ.χ. όπως η ζωτικής σημασίας για την περιοχή εξόρυξη άνθρακα.
Άλλωστε, το “πράσινο κύμα” που φέρεται να σαρώνει τη Γερμανία, μοιάζει να μην αγγίζει το ανατολικό τμήμα της χώρας, καθώς οι Πράσινοι έλαβαν μόλις 8,6% στη Σαξωνία και 10,8% στο Βραδεμβούργο.
Τα χθεσινά αποτελέσματα επιβεβαιώνουν τον κατακερματισμό του γερμανικού πολιτικού σκηνικού, στο οποίο άλλοτε δέσποζαν τα δύο “λαϊκά κόμματα” – παράλληλα όμως αναδεικνύουν οδυνηρά, τριάντα χρόνια μετά την πτώση του Τείχους, τις διαιρέσεις ανάμεσα στην ανατολική και τη δυτική Γερμανία.
Ο παραγωγικός και δημογραφικός μαρασμός της άλλοτε DDR (υπολογίζονται σε 3,5 εκατομμύρια οι νέοι άνθρωποι που έχουν μεταναστεύσει στα δυτικά σε αναζήτηση εργασίας) αφήνει την ύπαιθρό της σε κατάσταση αποξένωσης από την υπόλοιπη χώρα, σε συνδυασμό και με την κάμψη του κόμματος της Αριστεράς που αποτελούσε την κατεξοχήν πολιτική έκφραση της τοπικής ιδιαιτερότητας. Παράλληλα, η ενσωμάτωση από τα κατεστημένα κόμματα (με πρώτη την Χριστιανοδημοκρατία της Σαξονίας) της λαϊκιστικής συνθηματολογίας της AfD λειτουργεί όχι ως ανάχωμα, αλλά ως συνταγή κανονικοποίησης της ακροδεξιάς.
πηγή:Capital.gr
