Η ισλαμική απειλή πάνω από την Ευρώπη

Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν 
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας 

Μετά την Γαλλία, την Σουηδία και το ΗΒ, φαίνεται πώς επόμενη στη σειρά να γευτεί την Ισλαμική Σαρία και τις επιρροές της είναι η Γερμανία. Στο άρθρο με τίτλο: The Islamist Challenge in Germany του European Eye on Radicalization  μπορείτε να διαπιστώσετε πόσα ισλαμικά γκρουπ σαλφιστών δρουν στη χώρα με βάση έκθεση του 2018. 

Η πολιτική της Γερμανίας στο μεταναστευτικό έχει δημιουργήσει χώρο και ανοχές για την ύπαρξη σοβαρών εστιών Ισλαμικού φανατισμού καθώς και μια σειρά ομάδων δράσης που θεωρείται σίγουρο πώς θα οδηγήσει σε θέματα ασφαλείας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως ο ΥΠΕΣ της Γερμανίας ήδη έχει κάνει δηλώσεις για μαζικές απελάσεις και κινήσεις που θα αλλάξουν την μεταναστευτική πολιτική της χώρας του, παρά τις αντιδράσεις από τον ηγετικό κύκλο της Μέρκελ.

Θα πρέπει να τονιστεί πώς οι παραπάνω χώρες (δηλαδή η Γαλλία, η Σουηδία και η Βρετανία), είχαν όλες εξ’ αρχής ανοιχτή πολιτική συνόρων για μετανάστες και πρόσφυγες, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν πλέον σοβαρά θέματα ασφαλείας, τόσο από νεο-εισερχόμενους μετανάστες και πρόσφυγες, όσο όμως και από δεύτερης και τρίτης γενιάς γόνους μεταναστών που δεν είχαν καμία προσαρμογή, όχι τόσο λόγω κράτους όσο λόγω της γκετοποίησης τους για να νιώσουν πιο άνετα (όπως λένε και κάποιοι πολιτικοί εντός και εκτός συνόρων της ΕΕ) αλλά και επειδή το οικογενειακό περιβάλλον τους κουβάλησε κάθε συνήθεια, ήθη και έθιμα από την χώρα τους στην Ευρώπη. Δεν είναι άλλωστε άγνωστο το θέαμα από τις “σιτέ” της Γαλλίας, τις “no-go zones” στο Λονδίνο και σε άλλες πόλεις της Βρετανίας και το κράτος εν κράτι στην Σουηδία όπου δεν μπορεί ούτε καν η αστυνομία να επέμβει.

Το ακόμα πιο προβληματικό για εμάς, είναι πώς αντί να πάρουμε το παράδειγμα της Ουγγαρίας, Πολωνίας, Ιταλίας, Τσεχίας, που είναι χώρες της ΕΕ αλλά καταφέραν με δική τους πολιτική να μειώσουν (και σε άλλες περιπτώσεις να εξαφανίσουν) κάθε περιστατικό ασφαλείας που έχει να κάνει με ισλαμικό φανατισμό, αντίθετα ακολουθούμε ως χώρα μια πολιτική “διαπολιτισμικής ένταξης” εδραιώνοντας κατά τον χειρότερο τρόπο για να βιώσουμε στο μέλλον ό,τι βιώνουν οι παραπάνω χώρες (ήδη στα νησιά μας στο Αν. Αιγαίο είναι εμφανές το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί, όπως και σε περιοχές της Αθήνας στο κέντρο όπου είναι κυριολεκτικά ένα άλλο κράτος).

Πρέπει να ξεφύγουμε κάποια στιγμή απ’ αυτή την αφελή εικόνα του ανθρωπιστικού χαρακτήρα ατομικών ιστοριών (π.χ. η κακόμοιρη οικογένεια κ.α. ) και να περάσουμε στην μεγάλη εικόνα που δείχνει 80-90% ανδρών, ισλαμιστικών πολιτισμικών καταβολών, με έμφαση σε ήθη και αξίες εντελώς απροσάρμοστες σε δυτικά πρότυπα ζωής που εισέρχονται άνευ ελέγχου κατά εκατοντάδες χιλιάδες κάθε χρόνο στην Ευρώπη και κατά δεκάδες χιλιάδες στην Ελλάδα. Το θέμα ασφαλείας είναι ΠΑΝΤΑ πάνω από το θέμα διάσωσης. ΠΑΝΤΑ πρώτα διασφαλίζεις πώς οι διασώστες θα μπορούν να λειτουργήσουν και να επιχειρήσουν σωστά και ορθά και μετά επιχειρείς προς υποστήριξη τρίτων. Αυτό είναι ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΟΓΜΑ σε κάθε επιχείρηση ασφάλειας και διάσωσης ανεξαιρέτως κατάστασης, κλίμακας και έντασης. Διότι αν οι διασώστες (εν προκειμένω οι Έλληνες) δεν καταφέρουν να αντέξουν από το βάρος της “διάσωσης/επιχείρησης”, τότε το πρόβλημα θα μεγαλώσει και θα επηρρεάσει ακόμα περισσότερους.

Αλέξανδρος Νίκλαν για το Geopolitics