H ονείρωξη για προστασία από το ΝΑΤΟ ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας
Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
Να μην εκπλήσσει η απόφαση του ΝΑΤΟ για ουδετερότητα. Η τακτική του ΝΑΤΟ ήταν, είναι και θα είναι αυτή. Δεν μπορεί να διατηρηθεί συμμαχία, έστω και σε επίπεδο λυκοφιλίας, αν υπάρχει συνεχή επιβολή και θέση της ιεραρχίας της συμμαχίας προς μια μεριά ή την άλλη. Το ΝΑΤΟ δεν είναι Χάγη, ούτε δικαστήριο που θα λύσει διεθνείς διαφορές. Αυτό δεν το κάνει καλά καλά ούτε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ που απλά επιβάλει κυρώσεις.
Το παραπάνω θα έπρεπε ήδη να είναι γνωστό στην Ελλάδα και σε όσους θεώρησαν πώς το ΝΑΤΟ θα λύσει μαγικά τα προβλήματα μας με την Τουρκία.
Ακόμα και αν σε ένα μαγικό κόσμο, το ΝΑΤΟ έπαιρνε θέση υπέρ μας, τα επακόλουθα θα ήταν πολύ χειρότερα. Για να το κατανοήσουμε, ας κοιτάξουμε καθαρά την κατάσταση ως τρίτοςι και όχι ως Έλληνες. Το ΝΑΤΟ δεν επιθυμεί να χάσει ούτε την Ελλάδα, ούτε την Τουρκία. Θα πει απλά βρείτε τα μόνοι σας, όπως έκανε με το ΗΒ και την Ισπανία για το θέμα του Γιβραλτάρ.
Θα πρέπει να κατανοηθεί πώς ζούμε ακόμα στο σύστημα της Βεστφαλίας και πώς είναι ανόητος όποιος θεωρεί πώς οι θεσμοί επιβάλλονται σε κράτη. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Τα κράτη έχουν συμφέροντα και οι θεσμοί αποτελούνται από κράτη. Οι θεσμοί δεν είναι ανώτερη δύναμη και δεν έχουν, προφανώς, δικό τους στρατό και δική τους οικονομία για να επιβάλουν τάξη και ισχύ. Αυτό σημαίνει πώς κάθε έθνος είναι τόσο κυρίαρχο και τόσο αυτόνομο και ανεξάρτητο όσο του επιτρέπει η ισχύς του σε κάθε επίπεδο. Ό,τι ακριβώς προσπάθησε να μας μάθει ο Θουκυδίδης και εμείς, ακόμα και σήμερα, δεν θέλουμε να το χωνέψουμε. Ή τουλάχιστον η ελληνική ηγεσία μοιάζει να αρνείται να το αποδεχτεί.
Η Ελλάδα σαφώς και σέβεται τους θεσμούς, τις συμμαχίες, το διεθνές δίκαιο. Είναι κανόνας να σέβεσαι κάποια πράγματα για να μπορείς να έχεις αρμονική συνύπαρξη. Αλλά αυτό δε σημαίνει πώς όλη η άμυνα και ισχύς της χώρας πρέπει να στηρίζεται στο διεθνές δίκαιο. Είναι φαιδρό και γελοίο. Κανένα γεμάτο πορτοφόλι, κανένα έγγραφο δεν σταμάτησαν ένα γεμάτο πιστόλι. Είναι δυστυχώς ο κανόνας της ανθρωπότητας και της ιστορίας μας μέχρι και σήμερα. Όσο και αν έχουμε προοδεύσει ως άνθρωποι, τίποτα δεν άλλαξε από την εποχή των σπηλαίων όπου επικρατούσε ο νόμος του πιο δυνατού. Οι ισχυροί καθορίζουν ακόμη τα τεκταινόμενα. Όχι οι θεσμοί, ούτε οι οργανισμοί, αλλά η ισχύς των κρατών είναι ο παράγοντας δύναμης και επιβολής.
Οπότε η ονείρωξη για προστασία από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και όποιον άλλον ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας. Είναι καιρός να γίνει κατανοητό και αντιληπτό το δόγμα του Θουκυδίδη. Μόνο έτσι μπορεί να δοθεί ισχύ και υπόσταση στα δικαιώματα μας ως χώρα. Με την δική μας αυτόφωτη και αυτοδύναμη ισχύ.
