Αντιμέτωπη με οικονομικές δυσκολίες η Τουρκία
Του Marc Pierini
Carnegie Europe
Η Τουρκία αντιμετωπίζει σοβαρές οικονομικές δυσκολίες: τα χρέη των επιχειρήσεων (κυρίως σε ξένο νόμισμα) δεν φαίνεται να σημειώνουν κάποια πραγματική βελτίωση, ενώ η κατάλυση του κράτους δικαίου και των ελευθεριών, θέτει σε επιφυλακή εγχώριους και ξένους επενδυτές. Το αναπτυξιακό μοντέλο που προώθησαν οι τουρκικές αρχές στη διάρκεια μιας δεκαετίας αδιάλειπτης προόδου, βασιζόταν σε έκρηξη του εγχώριου δανεισμού. Η εποχή σταθερής ανάπτυξης των πρώτων δεκαετιών του ΑΚΡ έχει τώρα τελειώσει εξαιτίας λανθασμένων αποφάσεων. Ωστόσο οι τουρκικές αρχές συχνά αποδίδουν την μη ευνοϊκή οικονομική κατάσταση σε ξένες δυνάμεις προκειμένου να ελαφρύνουν τις ευθύνες τους.
Λαμβάνοντας υπόψη τις επικρατούσες επιλογές, το τρέχον μείγμα πολιτικής με δυσκολία μπορεί να παράξει οποιαδήποτε σημαντική ελάφρυνση των οικονομικών δυσκολιών. Κυρίαρχη στο τρέχον μείγμα είναι η πολιτική των επιτοκίων, η οποία βασίζεται στην πεποίθηση ότι τα χαμηλά επιτόκια οδηγούν σε χαμηλό πληθωρισμό. Αυτή η πολιτική πιέζει το οικονομικό σύστημα, συμπεριλαμβάνοντας και την εξάλειψη της ανεξαρτησίας της κεντρικής τράπεζας και της αντικατάστασης της ομάδας από μια ομάδα που είναι υποτακτική στις πεποιθήσεις του προέδρου.
Ως αποτέλεσμα, οι διεθνείς χρηματοδότες της Τουρκίας και οι εγχώριοι επιχειρηματικοί κύκλοι έχουν γίνει πιο προσεκτικοί και παρακολουθούν στενά όχι μόνο τις εξελίξεις στην οικονομία αλλά επίσης και στο κράτος δικαίου, στην ηθική και στις ξένες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Τέτοιες αποφάσεις όπως η αναβολή (λόγω της επέμβασης στη Σύρια) μιας επένδυσης 1,3 δισ. ευρώ από την Volkswagen και η πώληση του ποσοστού της EBRD στο Χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης (εξαιτίας του διορισμού ενός πρώην στελέχους κρατικής τράπεζας που έχει καταδικαστεί στις ΗΠΑ, του Hakan Attila, ως διευθύνοντα σύμβουλο του χρηματιστηρίου της Κωνσταντινούπολης), αποτελούν υψηλά συμβολικά παραδείγματα.
Παράλληλα, η τουρκική ηγεσία δείχνει μια συνεχή τάση, ανεξάρτητα από την οικονομική κρίση, να αναλάβει μεγάλα έργα όπως το Canal Istanbul, ένα προτεινόμενο κανάλι που συνδέει την Μαύρη Θάλασσα με τη Θάλασσα του Μαρμαρά, ένα αποκαλούμενο “τρελό project” το οποίο δημιουργεί υψηλές προκλήσεις (αναφορικά με τις τιμές των γαιών, την υδρολογία, την περιβαλλοντική προστασία, το διεθνές δίκαιο και την στρατιωτική διαμετακόμιση) τα οποία δεν συζητούνται σχεδόν καθόλου στο δημόσιο βίο. Αυτές οι προκλήσεις ίσως μετατρέψουν ένα μεγάλο σχέδιο σε μια επικείμενη καταστροφή.
Διαβάστε επίσης: Ανάλυση του Carnegie Europe για την Τουρκία: Αμφισβήτηση του ΝΑΤΟ και αύξηση του εθνικισμού
