28/03/2024

Κίνα-ΗΠΑ: Eπικοινωνιακός “πόλεμος” εν μέσω πανδημίας

Του Κώστα Ράπτη

Στην Ιταλία ξεδίπλωσαν ένα πανό με τη φράση του Σενέκα “είμαστε κύματα από την ίδια θάλασσα”. Στην Ελλάδα, πάλι, επέλεξαν ένα ρητό του Αριστοτέλη περί φιλίας – στο πρωτότυπο και στα μανδαρίνικα.

Οι κινεζικές αποστολές ιατρικού υλικού προς τις δοκιμαζόμενες από τον κορονοϊό χώρες της Ευρώπης δεν είναι μόνο μια καλοδεχούμενη χειρονομία αρωγής, αλλά και μία μεγάλη, ενίοτε χονδροειδής, άσκηση προβολής μαλακής ισχύος.

Οι πιο επιφυλακτικοί θα παρατηρούσαν ότι εν προκειμένω το καταλληλότερο σύνθημα θα ήταν “ο τρώσας και ιάσεται”, δεδομένης της ολιγωρίας των κινεζικών αρχών μπροστά στο αρχικό ξέσπασμα της νέας επιδημίας, που είχε ως αποτέλεσμα την μετατροπή της σε παγκόσμιο πρόβλημα εφιαλτικών διαστάσεων.

Όμως η Κίνα μοιάζει αποφασισμένη να ανακτήσει τον έλεγχο του αφηγήματος και να μετατρέψει ό,τι αρχικά αποτέλεσε ταπείνωση του γοήτρου της σε μία ευκαιρία διατράνωσης του ρόλου της στην νέα διεθνή τάξη που με χαοτικό τρόπο γεννάται από την κρίση του κορονοϊου. Διαθέτει άλλωστε το ισχυρό επιχείρημα ότι με αποτελεσματικό τρόπο σταμάτησε την εξάπλωση της επιδημίας στο εσωτερικό της. Η εμφάνιση του (άφαντου κατά τις πρώτες εβδομάδες της κρίσης) Κινέζου ηγέτη Σι Τζινπινγκ στην πληγείσα Βουχάν στις 10 Μαρτίου αποτέλεσε το επικοινωνιακό ορόσημο της αλλαγής σελίδας.

Από κοντά και ο πολλαπλασιασμός των υπαινιγμών για τον ρόλο που πιθανώς είχαν οι ΗΠΑ στην εμφάνιση της επιδημίας – με τον εκπρόσωπο του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών να ενοχοποιεί εμμέσως τους Αμερικανούς στρατιωτικούς που συμμετείχαν στους Στρατιωτικούς Αγώνες της Βουχάν το φθινόπωρο. Στόχος: να αμφισβητηθεί η παραδοχή ότι η Βουχάν αποτελεί την αρχική εστία της επιδημίας και να καλλιεργηθούν κάθε είδους σενάρια για τις απαρχές της.

Είναι ακριβώς για αυτό τον λόγο, από την άλλη πλευρά, που ο Ντόναλντ Τραμπ επιμένει να αποκαλεί μονίμως τον Sars-Cov-2 ως τον “κινεζικό ιό”, καθώς ο παγκόσμιος συναγερμός κάθε άλλο παρά θέτει στο περιθώριο την σινο-αμερικανική αντιπαράθεση, την ώρα άλλωστε που τα κυβερνητικά επιτελεία της Δύσης, με πρώτο τον Λευκό Οίκο, ελέγχονται για τα αντανακλαστικά τους στην αντιμετώπιση της κρίσης.

Στην πραγματικότητα και η επικοινωνιακή αντεπίθεση των ΗΠΑ βρίσκεται, αν κρίνουμε λ.χ. από τις τοποθετήσεις του επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Μάικλ Πομπέο, σε πλήρη ανάπτυξη. Συναντά, ωστόσο, τρία σοβαρά εμπόδια.

Το πρώτο είναι ότι το Πεκίνο μιλά στο όνομα της διεθνούς συνεργασίας και αλληλεγγύης, την ώρα που η Ουάσιγκτον πλειοδοτεί σε εθνοκεντρισμό, λαμβάνοντας απροειδοποίητα μονομερή μέτρα ακόμη και έναντι των Ευρωπαίων συμμάχων της.

Το δεύτερο εμπόδιο είναι ότι το πλεονέκτημα της Κίνας έχει υλική βάση, καθώς στο πεδίο του ιατρικού υλικού (λ.χ. μάσκες) αλλά και των εξαρτημάτων ιατρικής τεχνολογίας (λ.χ. αιματολογικοί αντιδραστήρες) η παραγωγή και η τεχνογνωσία έχει εδώ και χρόνια μετακομίσει προς ανατολάς και οι δυτικές κοινωνίες αντιμετωπίζουν πραγματικές ελλείψεις εξοπλισμού.

Όπως σημειώνει το Atlantic το U.S. Strategic National Stockpile διαθέτει μόνο το 1% τω μασκών και αναπνευστήρων που θα είναι αναγκαίοι σε περίπτωση πανδημίας, ενώ και στα αντιβιοτικά (απαραίτητα για την αντιμετώπιση τυχόν δευτερογενών λοιμώξεων) οι ανάγκες των ΗΠΑ καλύπτονται κατά 95% με εισαγωγές από την Κίνα.

Ακόμη περισσότερο, τόσο η Κίνα όσο και άλλες ασιατικές χώρες με σχετική επιτυχία στην περιστολή της επιδημίας αξιοποίησαν όχι μόνο την πικρά εμπειρία του Sars το 2002-3 αλλά και τεχνολογικές εφαρμογές (γεωεντοπισμού κτλ.) που υπενθυμίζουν την ετοιμότητά τους να πρωταγωνιστήσουν στην τέταρτη τεχνολογική επανάσταση.

Το τρίτο εμπόδιο είναι ότι η Δύση μοιάζει να παγιδεύτηκε στην ίδια της τη ρητορική. Από τον αρχικό εφησυχασμό που ήθελε το Covid-19 να αποτελεί ένα γεωγραφικά περιορισμένο, ακραιφνώς κινεζικό φαινόμενο, που πήρε διαστάσεις χάρη στην κρυψίνοια και ανικανότητα των τοπικών αρχών, μέχρι τις μετέπειτα πανταχού παρούσες αναφορές των μέσων ενημέρωσης σε “Τσερνομπίλ του Σι Τζινπινγκ” η συζήτηση μεταφέρθηκε ουσιαστικά στην ανωτερότητα των δυτικών δημοκρατιών και την αδυναμία των κλειστών καθεστώτων να αντέξουν σε κλυδωνισμούς τέτοιου τύπου.

Η καταγγελία της μεταχείρισης της μειονότητας των Ουιγούρων, το κλίμα που διαμορφώθηκε όλο τον προηγούμενο χρόνο από τις διαδηλώσεις στο Χονγκ Κονγκ, η παρομοίωση του ήρωα γιατρού της Βουχάν που πρώτος αποκάλυψε τη νέα λοίμωξη με τον “άνθρωπο της Τιενανμέν” χρωμάτισαν τα δημοσιεύματα – αποκαλύπτοντας μιαν εκτός θέματος αυταρέσκεια.

Η ειρωνεία της τύχης θέλει τις (περισσότερες) δυτικές κοινωνίες να αντιγράφουν πλέον τις κατασταλτικές εκείνες πολιτικές αντιμετώπισης της επιδημίας που μέχρι πρότινος καταγγέλλονταν ως ενδεικτικές του κινεζικού αυταρχισμού. Χωρίς, προς το παρόν, την εγγύηση ότι θα τα καταφέρουν καλύτερα.

πηγή:Capital.gr 

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Geopolitics & Daily News Copyrights Reserved 2024