Γράφει ο δρ Δημήτρης Γκίκας
Η φράση «ευπαθείς/ευάλωτες ομάδες πληθυσμού» είναι σε χρήση από την ιατρική κοινότητα και αφορά κυρίως σε ηλικιωμένους και ανθρώπους με υποκείμενα νοσήματα που κινδυνεύουν περισσότερο από την έκθεσή τους στον κορωνοϊό (καθώς και σε άλλες ιογενείς ασθένειες).
Η μετατόπιση/αλλοίωση της εννοιολογικής χρήσης του όρου σκοπίμως σε άλλο πεδίο (αυτό που στη φιλοσοφία ονομάζουμε “μεταηθική), δηλ. της χρήσης του όρου με πολιτικά κριτήρια, καθώς με την ίδια φράση «δηλώνονται» πλέον και οι πρόσφυγες/μετανάστες, οι διαμένοντες σε κέντρα φιλοξενίας (ευφημισμός των κέντρων προσωρινής κράτησης έως την έκδοση ασύλου) δημιουργεί ζητήματα νομικής, πολιτικής και ηθικής τάξης.
Α. Η διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος δεν είναι αρμοδιότητα της ιατρικής κοινότητας. Οι αρμοδιότητές της σταματούν στο να εντοπιστούν ενδεχόμενες εστίες μόλυνσης στις δομές αυτές. Ως εκ τούτου, η χρήση της φράσης «ευπαθείς ομάδες πληθυσμού» με πολιτικό κριτήριο είναι εκτός του γνωστικού τους πεδίου και, κατά συνέπεια, ανεπίτρεπτο να χρησιμοποιείται διότι, εσκεμμένα, προκαλεί σύγχυση. Όπως είναι ανόητο να παριστάνουν κάποιοι τους λοιμωξιολόγους χωρίς να έχουν καν ασχοληθεί με κανέναν ιατρικό κλάδο επιστήμης, άλλο τόσο ανόητο είναι να παριστάνει ένας γιατρός τον πολιτικό επιστήμονα ή φιλόσοφο.
Β. Θα πρέπει να δοθούν πολιτικές εξηγήσεις για την ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων που διαμένουν σ’ αυτές τις δομές, παρά την απαγόρευση που ισχύει για όλους τους διαμένοντες (κι όχι μόνο για τους πολίτες) στη χώρα μας.
Γ. Θα πρέπει να δοθούν εξηγήσεις από την ιατρική κοινότητα για ποιο λόγο οι δομές αυτές δεν θεωρήθηκαν, ήδη από την αρχή που ξεκίνησε η κρίση, ως ύποπτες διασποράς του ιού. Σε περίπτωση που η ιατρική κοινότητα ενημέρωσε την κυβέρνηση για το ενδεχόμενο «υγειονομικής βόμβας» εντός αυτών των δομών, θα πρέπει να εξηγηθεί για ποιο λόγο η κυβέρνηση δεν ενήργησε με κάθε τρόπο για να απαγορεύσει τις μετακινήσεις, με τον ίδιο ζήλο που το έπραξε για τους Έλληνες πολίτες.
Κινδυνεύει να χαθεί κάθε ηθική και πολιτική νομιμοποίηση των μέχρι τώρα υφιστάμενων μέτρων, εξαιτίας παραλείψεων/λαθών/φοβικού συνδρόμου που αφορούν στις συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων. Να υπενθυμίσω ότι τα μέτρα περιορισμού τα τηρήσαμε η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, παρά την κριτική που ασκήθηκε σ’ αυτά (κυρίως λόγω του υπερβολικού τους χαρακτήρα σε κάποιες περιπτώσεις).
“Μένουμε σπίτι” δεν σημαίνει ότι δεν σκεφτόμαστε!
