29/03/2024

Γιατί βρίσκονται σε ιστορικό χαμηλό τα ποσοστά δημοτικότητας του Πούτιν

Kremlin.ru

Του Andrei Kolesnikov
Carnegie Moscow Center 

Η ρωσική κοινή γνώμη ανατρέπει την τάση. Ενώ τα ποσοστά δημοτικότητας των περισσότερων Δυτικών ηγετών έχουν αυξηθεί εν μέσω της πανδημίας, τα ποσοστά του Ρώσου προέδρου Putin μειώνονται συνεχώς, παίρνοντας μαζί τους στην κατηφορά και ορισμένα κρατικά θεσμικά όργανα. Τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από την ανεξάρτητη εταιρεία δημοσκοπήσεων Levada Center, αποκαλύπτουν ότι τα ποσοστά δημοτικότητας του προέδρου υποχώρησαν σε ιστορικό χαμηλό, στο 59% τον Απρίλιο, και έμειναν εκεί τον Μάιο.

Αυτά είναι τα δύο πρώτα ποσοστά που εκτίμησε η εταιρεία δημοσκοπήσεων μέσω τηλεφώνου και όχι με face to face συνεντεύξεις, μεταξύ κοινωνιολόγων και ερωτηθέντων, εξαιτίας της πανδημίας. Ωστόσο αυτό δεν κάνει τα πράγματα καλύτερα για τον Putin. Συνήθως, όσοι συμμετέχουν σε δημοσκοπήσεις, έχουν την τάση να εκφράζουν πίστη στο κράτος μέσω τηλεφώνου. Είναι παλιό σοβιετικό αντανακλαστικό: ποτέ δεν ξέρεις ποιος ακούει.

Από το 2017, τα ποσοστά δημοτικότητας των αρχών εξαρτώνται όλο και λιγότερο από το συνολικό μεγαλείο και τις πολλές νίκες έναντι των εχθρών σε εξωτερικό και εσωτερικό. Η κατάσταση της οικονομίας και η κοινωνική ευημερία έχουν εξαλείψει την εθνική υπερηφάνεια, και η επίδραση της προσάρτησης της Κριμαίας το 2014 –η οποία αρχικά έστειλε τα ποσοστά δημοτικότητας του Putin στο 80%- έχει φθαρεί και έχασε τη δυναμική να κινητοποιήσει.

Το γεγονός είναι ότι το συμβολικό μεγαλείο δεν θα θρέψει πεινασμένα στομάχια. Η μετά την Κριμαία στασιμότητα της οικονομικής ανάκαμψης και τα πραγματικά εισοδήματα έχουν σαφώς αρχίσει να επηρεάζουν τη στάση των απλών Ρώσων έναντι του κράτους.

Η διάθεση για αλλαγή ικανοποιήθηκε στην αρχή του 2020 με την αλλαγή στην κυβέρνηση και τις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις στο σύνταγμα, συμπεριλαμβανομένου και του reset στο ρολόι με τις προεδρικές θητείες, επιτρέποντας στον Putin να είναι υποψήφιος ξανά το 2024 (και το 2030). Στη συνέχεια, δύο γεγονότα κινητοποίησης –η ψηφοφορία για την αλλαγή στο σύνταγμα που ήταν προγραμματισμένη για τον Απρίλιο και ο εορτασμός της επετείου 75 ετών από την Ημέρα Νίκης το Μάιο- υποτίθεται ότι θα ανάγκαζαν την καταρρέουσα φιλοκυβερνητική πλειοψηφία να ξεχάσει για λίγο τα χαμηλά της εισοδήματα και το στάσιμο ΑΕΠ.

Η πανδημία άλλαξε εντελώς την ατζέντα. Ο Putin έχει ξαφνικά βρεθεί σε έναν ρόλο που είναι λίγο από διευθυντής μιας πολιτικής ορχήστρας και περισσότερο ένας συντονιστής ενός ιατρικού συνεδρίου με στοιχεία λογοδοσίας για την κατανομή κεφαλαίων, τα οποία όταν ελέγχθηκαν, αποδείχθηκαν ότι ήταν εντελώς ασήματα. Η αλλαγμένη εικόνα του προέδρου απέχει πολύ από το να πείσει το κοινό, και είναι ο πρώτος λόγος για τη μείωση των ποσοστών του.

Η αλλαγή στην ατζέντα και η εξαφάνιση των μέσων για πολιτική κινητοποίηση έχουν συνδυαστεί με μια απότομη κάμψη της οικονομίας και τη μείωση των δημοσιονομικών εσόδων ως αποτέλεσμα των χαμηλών πετρελαϊκών τιμών, καθώς και το κλείσιμο των επιχειρήσεων εξαιτίας του lockdown. Αυτό έχει επιδεινωθεί από την υποτονική ανταπόκριση της κυβέρνησης στην κρίση.

Η πανδημία έχει πλήξει την οικονομία πολύ πιο γρήγορα από τις συνηθισμένες οικονομικές και χρηματοπιστωτικές κρίσεις. Η δυστυχία και η σύγχυση έχουν ενταθεί σαν σε τυφώνα, που προκλήθηκε από την πτώση των οικονομικών δεικτών και την αβεβαιότητα για τις πηγές εσόδων και την κατάσταση στην αγορά εργασίας.

Στο επίκεντρο αυτού του τυφώνα είναι ο Putin. Όπως και πριν, η θέση του ως απολυταρχικός ηγέτης σήμαινε πως έπαιρνε τα εύσημα για οτιδήποτε καλό στα μάτια των περισσότερων ανθρώπων, από την οικονομική ανάπτυξη μέχρι την προσάρτηση της Κριμαίας, είναι τώρα αναγκασμένος να αναλάβει όλα τα άσχημα και όλη τη δυστυχία που έρχεται ως αποτέλεσμα της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης, και αυτός είναι ο δεύτερος λόγος για την πτώση της δημοτικότητάς του.

Το απολυταρχικό εξατομικευμένο μοντέλο, στο οποίο ο επικεφαλής είναι πιο σημαντική προσωπικότητα από έναν απλό πρόεδρο ή πρωθυπουργό σε μια Δυτική δημοκρατία, δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα για το ζωντανό σύμβολο της ρωσικής εξουσίας. Τα ποσοστά του Putin έχουν μειωθεί, παρά το ότι εκείνα των δυτικών ηγετών έχουν αυξηθεί.

Το μέγεθος της βοήθειας που παρέχεται στους Ρώσους, τόσο ως ποσοστό επί του ΑΕΠ όσο και σε απόλυτους όρους, είναι ασύγκριτο με την στήριξη που λαμβάνουν οι πολίτες και οι επιχειρήσεις σε άλλες χώρες ανά τον κόσμο. Ούτε εφαρμόστηκαν ιδιαίτερα γρήγορα ή αποτελεσματικά, τα ρωσικά μέτρα. Οι επιχειρήσεις έχουν παραπονεθεί ότι αντί της άμεσης στήριξης, έχουν επιβαρυνθεί με μελλοντικούς φόρους και δάνεια: τα κόστη έχουν αναβληθεί αλλά δεν αφαιρέθηκαν.

Φαίνεται ότι ο Putin έχει χάσει την στήριξη των ιδιοκτητών επιχειρήσεων, οι οποίοι αποτελούν το 20%-25% της αγοράς εργασίας, και οι φτωχοί εργαζόμενοι είναι δυσαρεστημένοι επίσης. Το κράτος έχει συνηθίσει να αντιμετωπίζει δυσαρεστημενους, μορφωμένους αστούς, αλλά η εργατική τάξη, η οποία αποτελούσε πάντα τον πυλώνα του καθεστώτος μέσω των προσδοκιών της για πατερναλιστική στήριξη από το κράτος, είναι ένα άλλο ζήτημα. Αλλά αυτή η βοήθεια δεν έχει προκύψει, και το να αιχμαλωτιστούν ολόκληρες κοινωνικές ομάδες σε αυτή την παγίδια της ούτε εργασίας ούτε κρατικής στήριξης, είναι ο τρίτος λόγος για την μείωση των ποσοστών δημοτικότητας.

Τέλος, η αυτό-απομόνωση του Putin προφανώς δεν κρίνεται ως υπεύθυννη συμπεριφορά αλλά ως πολιτική απομόνωση από την κοινωνία, και αυτός είναι ο τέταρτος λόγος για το πρόβλημα μς τη δημοτικότητά του. Όπως συμβαίνει συχνά, ο Putin έχει τραβήξει σε πτώση και τα ποσοστά δημοτικότητας άλλων τμημάτων της δομής εξουσίας: το ποσοστό δημοτικότητας των περιφερειαρχών μειώθηκε από το 65% τον Μάρτιο, στο 61% τον Απρίλιο.

Η ενανέναρξη της αναζήτησης πολιτικών εχθρών εντός και εκτός χώρας και η επιστροφή στο σενάριο κινητοποίησης -ψηφοφορία για την αλλαγή του συντάγματος και διεξαγωγή της Παρέλασης για την Ημέρα Νίκης- είναι τώρα δυνατή: ο δήμαρχος της Μόσχας, Sergei Sobyanin υποχρεώθηκε να χαλαρώσει δραστικά τους κανόνες του lockdown για να διευκολύνει την βιασύνη του Putin να διεξάγει την ψηφοφορία στις 24 Ιουνίου, και να ακολουθήσει η παρέλαση την 1η Ιουλίου. Ο Putin ειναι πρόθυμος να το κάνει αυτο πριν τα ποσοστά του μειωθούν περαιτέρω, και ενώ η έξοδος από την πανδημία μπορεί να αξιολογηθεί ως “νίκη”.

Η ελπίδα ότι αυτά τα δύο γεγονότα ίσως έχουν μια επίδραση στην κινητοποίηση, παραμένει. Αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση επιτυχίας. Οι περισσότεροι Ρώσοι αυτόματα θα ψηφίσουν για τις συνταγματικές τροποποιήσεις και την επανεκκίνηση του ρολογιού της προεδρικής θητείας, αλλά οι διάφορες κοινωνικές ομάδες που ήδη αισθάνονται απογοητευμένες, θα μπορούσαν να εξοργιστούν περαιτέρω. Όλα αυτά δημιουργούν ένα περιβάλλον για το Κρεμλίνο, τουλάχιστον για το β΄ μισό του έτους, που είναι σαφώς λιγότερο άνετο και περιέχει σύγκρουση.

πηγή:Capital.gr 

 

 

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Geopolitics & Daily News Copyrights Reserved 2024