Η ναυμαχία της Σαλαμίνας επαναλαμβάνεται στη Μεγίστη

Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα 

Πρόσφατα, η Wall Street Journal δημοσίευσε άρθρο γνώμης με τίτλο: «For Greece, the Battle of Salamis Never Ended» ως αφορμή της επετείου της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας.

Όπως μάλιστα αναφέρει χαρακτηριστικά «στην 2500η επέτειο της ιστορικής νίκης των Αθηναίων, οι αυξανόμενες εντάσεις με την Τουρκία υπενθυμίζουν στην Ελλάδα τον ρόλο της ως φρουρού της Ευρώπης», συμπλέοντας ουσιαστικά με τον τίτλο του προηγούμενου newsletter του Geopolitics

Μάλιστα, η πρόσφατη επίσκεψη της Προέδρου της Δημοκρατίας στη Μεγίστη ήταν η πιο τρανή απόδειξη του ρόλου της χώρας μας ως ο φύλακας του Δυτικού Πολιτισμού, ένας ρόλος άχαρος αλλά πολλαπλά σημαντικός.

Την ώρα που η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας βρέθηκε δίπλα στους Έλληνες Ακρίτες μας, ο Υπουργός Άμυνας της Τουρκίας, Χουλουσί Ακάρ, βρέθηκε στο Κας, παρουσία της τουρκικής τηλεόρασης και με φόντο την Μεγίστη, έδωσε συνέντευξη θυμίζοντας τον Ξέρξη κατά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Ένας ακόμη οιωνός για το ρόλο της Τουρκίας ως χώρα εισβολέα στη Δύση. 

Όπως, ενδεχομένως, θα θυμάστε, ο Πέρσης βασιλιάς, γεμάτος αλαζονεία και υπεροψία, καθώς αριθμητικά ο στρατός του υπερτερούσε των Αθηναίων, πριν από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, ανέβηκε σε μια από τις βραχώδεις κορυφές του όρους Αιγάλεω, στο σημερινό Πέραμα που τότε ονομαζόταν Αμφιάλη για να παρακολουθήσει τελικά την συντριπτική ήττα του στόλου του.

Την ίδια αλαζονεία και υπεροψία, η οποία μοιάζει με τύφλωση μπροστά σε ό,τι συμβαίνει, επιδεικνύουν και οι πολιτικοί ταγοί στη γειτονική χώρα, συνεχίζοντας τις προκλητικές δηλώσεις. 

Όλα αυτά τη στιγμή που η τουρκική λίρα υποχωρεί, ενώ η Moody’s υποβάθμισε τη τουρκική οικονομία στην κατηγορία σκουπίδι (junk). Καθώς η έκτακτη Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, το διήμερο 24-25 Σεπτεμβρίου, πλησιάζει, το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι, αν η ίδια η Ευρώπη έχει συνειδητοποιήσει τον ρόλο της χώρας μας ως ευρωπαϊκό φρουρό και αν θα εκμεταλλευτεί την ευκαιρία με την επιβολή κυρώσεων στη Τουρκία.

Το παιχνίδι που διακυβεύεται δεν είναι μόνο γεωπολιτικό και δεν αφορά μόνο την ισορροπία ισχύος στην περιοχή μας. Είναι πρωτίστως, όπως αποκαλύψαμε σε ανάρτησή μας στη σελίδα του Geopolitics στο Facebook, οικονομικό.

Συνολικό ποσό 140 δισεκατομμυρίων δολαρίων είναι το χρέος που οφείλει η Τουρκία σε διάφορες τράπεζες. Σχεδόν 120 από αυτά τα χρήματα οφείλονται σε τράπεζες της ΕΕ. Ίσως αυτό ακριβώς να είναι και η αιτία της μη ξεκάθαρης στάσης της ΕΕ εναντίον της Τουρκίας και των εχθρικών προκλήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Πιο συγκεκριμένα, η Τουρκία χρωστάει:

– 64 δισεκατομμύρια δολάρια σε ισπανικές τράπεζες.

– 24 δισεκατομμύρια δολάρια, σε γαλλικές τράπεζες.

– 21 δισεκατομμύρια δολάρια, σε ιταλικές τράπεζες.

– 13 δισεκατομμύρια δολάρια, σε βρετανικές τράπεζες.

– 10 δισεκατομμύρια δολάρια, σε τράπεζες των ΗΠΑ.

– 9 δισεκατομμύρια δολάρια, σε γερμανικές τράπεζες.

– 7 δισεκατομμύρια δολάρια, σε ιαπωνικές τράπεζες.

 
Μπορεί ο Ερντογάν να κάνει μεγαλεπήβολα σχέδια και να ετοιμάζει το project 2023, στα 100 χρόνια από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, όπου επιθυμεί να αντικαταστήσει τη φιγούρα του Μουσταφά Κεμάλ στη συνείδηση του τουρκικού λαού με τη φιγούρα του εαυτού του ως χαλίφη και απόγονου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όμως τα σχέδια αυτά εύκολα ακυρώνονται μέσα από την πυγμή που οφείλει να δείξει η Ευρώπη. Άραγε η γηραιά ήπειρος μπορεί ή δεν αντιλαμβάνεται ότι η ναυμαχία της Σαλαμίνας επαναλαμβάνεται;

Σημείωση: Το συγκεκριμένο σημείωμα αποτέλεσε το editorial της εβδομαδαίας αναφοράς του Geopolitics & Daily News τη Παρασκετή 18/9 (Issue 11)

Κεντρική εικόνα πηγή: Δασκαλέματα