Μόνο οι τύραννοι μισούν πατρίδες

Γράφει ο δρ Δημήτρης Γκίκας 

Το δικαίωμα να αμύνεσαι για την πατρίδα σου, που σημαίνει να πολεμάς για τις πολιτιστικές σου αξίες, είναι διαχρονικό. Το συναντάμε από την αρχαία εποχή. Οι Αρχαίοι Έλληνες πολέμησαν τους Πέρσες για να διαφυλάξουν την πολιτιστική τους ταυτότητα. Ο Πλάτων ταξίδεψε μέχρι τη Σικελία, με κίνδυνο της ζωής του, για να μπορέσει να διδάξει στον νεαρό και αμαθή άρχοντα των Συρακουσών Διονύσιο πώς να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τον κίνδυνο που είχε προκύψει για τον Ελληνισμό της Δύσης από τους Καρχηδόνιους. Η μέχρις εσχάτων άμυνα των υπερασπιστών της Κωνσταντινούπολης έναντι των Οθωμανών Τούρκων υπήρξε, επίσης ένα από τα πιο γνωστά ιστορικά παραδείγματα της άμυνας που αντέταξε ο λαός μας για να διατηρήσει τον πολιτισμό και τις αξίες του – έναν πολιτισμό που αναδείχθηκε γεννήτορας του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού.

Η αντίσταση των Ελλήνων απέναντι στους Ιταλούς και τους Γερμανούς στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο δεν ήταν τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από την αναβάπτιση αυτού του αγώνα. Για την ελληνική κουλτούρα και την ελληνική ιστορική παράδοση, το «μάχεσθαι» υπέρ πατρίδος ήταν το νήμα που ένωνε τον αρχαίο με τον νεότερο ελληνικό πολιτισμό.

Η Ελληνική ιστορία έχει αυτό το χαρακτηριστικό στοιχείο που την κάνει τόσο φωτεινή: πάντα προτάσσει τον αγώνα υπέρ της πατρίδας ως την υπέρτατη μάχη που εξυψώνει τον άνθρωπο από τη σφαίρα της ατομικής απομόνωσης, στη σφαίρα του συλλογικού αγώνα. Μόνος του ο άνθρωπος δεν μπορεί να αναπτύξει πολιτισμό, αξίες, κουλτούρα. Μόνος του ο άνθρωπος δουλοποιείται, γίνεται έρμαιο τυράννων, υποβαθμίζεται σε απλό ζώο. Πολλοί άνθρωποι μαζί, ενωμένοι, σχηματίζουν κοινότητες, έθνη, πατρίδες. Η πατρίδα συνδέεται με την πολιτική ζωή γενικότερα και με την ειδικότερη ιδέα της δημοκρατίας, δηλ. της οργανωμένης κοινωνικής και πολιτικής ζωής που βασίζεται στην ελευθερία της ύπαρξης.

Η εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου δεν είναι μια απλή γιορτή εν είδει πανηγυριού, ούτε μια παρωχημένη εκδήλωση. Την καταβιβάζουν σε απλή γιορτή όσοι επιθυμούν να απωλέσουμε την εθνική μας ταυτότητα, την πολιτική μας σκέψη, την πολιτιστική μας οντότητα, τη συναίσθηση της δύναμης που παρέχει η συλλογικότητα. Την καταβιβάζουν σε παρωχημένη εκδήλωση, όσοι πρεσβεύουν δήθεν «προοδευτικές» κοινωνικές θεωρήσεις που, όμως στην πραγματικότητα προσιδιάζουν σε «αυτοκρατορικές» πολιτικο-κοινωνικές δομές ολοκληρωτικού χαρακτήρα που έχουν εμφανιστεί πολλές φορές στην ιστορία ως αντίπαλον δέος της ελεύθερης πολιτικής ζωής. Μόνο οι τύραννοι μισούν πατρίδες, διότι οι πατρίδες αποτελούνται πάντα από ελεύθερους ανθρώπους που αγωνίζονται μαζί ενάντια σε κάθε μορφή ολοκληρωτισμού.

Το να αγωνιζόμαστε, άρα για την πατρίδα μας σημαίνει ότι αγωνιζόμαστε για τον πολιτισμό μας, τις αξίες μας, τον τρόπο ζωής μας, την ελευθερία μας. Είναι ο αγώνας που δικαιώνει την ανθρώπινη πολιτική ιδιότητα, δηλαδή την εξελικτική πορεία του ανθρώπου από μονάδα σε οργανωμένη κοινότητα. Μάλιστα, δεν είναι ένας αγώνας που δίνεται μόνο σε περίπτωση πολέμου. Είναι ένας καθημερινός αγώνας που δίνεται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, σε όλα τα έθνη και τους λαούς, σε ειρήνη ή σε πόλεμο.