Η Εθνική Ασφάλεια απαιτεί κυρώσεις προς την Τουρκία

Γράφει ο Δημήτριος Τσαϊλάς* 

Οι συντονισμένες επιθέσεις από ισλαμιστές που έχουν ομαδοποιηθεί σε  τρομοκρατικούς πυρήνες κατά διαφόρων στόχων στις ευρωπαϊκές πόλεις, και ιδιαίτερα σε γαλλικούς στόχους, φέρνουν στην επιφάνεια ένα από τα σενάρια τρόμου που στοιχειώνει τις υπηρεσίες ασφαλείας τα τελευταία χρόνια. Η απειλή κύματος τρομοκρατίας προδιαγραφότανε από την επίθεση που εκτελέστηκε ως “τζιχάντ” από μια ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση που είχε ασπασθεί το σαλαφιτισμό, στη Βομβάη στα τέλη του 2008, και κόστισε τη ζωή σε 166 θύματα. Από τότε υπήρξαν προειδοποιήσεις σχετικά με τις τρομοκρατικές επιθέσεις σε όλες τις μυστικές υπηρεσίες του κόσμου. Η απειλή της νέας τρομοκρατικής δραστηριότητας στην Ευρώπη έχει αυξηθεί τελευταία, κυρίως λόγω της πολιτιστικής επιθέσεως μεταξύ Τουρκίας-Γαλλίας και της επιστροφής από τη Μέση Ανατολή εκατοντάδων μουσουλμάνων των εξισλαμισμένων ευρωπαίων πολιτών στις χώρες καταγωγής τους, έτοιμοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους μετά από  πρόσκληση για μαχητική τζιχάντ ή της προκλητικής αναφοράς του Ερντογάν. Στο πλαίσιο της συμμετοχής τους στον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία, αυτοί οι εθελοντές εκπαιδεύτηκαν, έχουν αποκτήσει πλέον την εμπειρία της μάχης, και υπέστησαν κατήχηση που παρουσιάζει τη Δύση ως τον εχθρό που πρέπει να επιτεθούν.

Οι τρομοκρατικές επιθέσεις είτε από κύτταρα ισλαμικών τρομοκρατικών ομάδων είτε από “μοναχικούς λύκους” που ταυτίζονται με τη τζιχάντ, συνιστούν μεγίστη πρόκληση για τις υπηρεσίες πληροφοριών. Η αποτυχία να σταματήσει το ξέσπασμα ενός κύματος τρομοκρατίας τζιχάντ στις ευρωπαϊκές χώρες είναι ικανή να προκαλέσει μια βίαιη αντίδραση κατά των μουσουλμάνων από ακροδεξιές ομάδες, οι οποίοι αναμένεται να εκμεταλλευτούν το φόβο του ριζοσπαστικού Ισλάμ για να δικαιολογήσουν τη δική τους τρομοκρατική δραστηριότητα, η οποία θα υποκινείτε από το μίσος για τους ξένους, την ισλαμοφοβία και τον αντισημιτισμό. Για τις ομάδες αυτές, οι τρομοκρατικές επιθέσεις που πραγματοποιούνται από ακραίες ομάδες ισλαμιστών μπορεί να αποτελέσουν δικαιολογία για βίαιη δράση, η οποία θα επιφέρει έναν κύκλο βίας στις ευρωπαϊκές χώρες που οι δυνάμεις ασφαλείας θα πρέπει να καταστείλουν με σκληρότητα για να τις περιορίσουνε. Επιπλέον, η υφιστάμενη πρόκληση που θέτει η αυξανόμενη ένταση μεταξύ των διαφόρων κοινοτήτων σε διάφορες χώρες θα επιδεινωθεί σε μεγάλο βαθμό.

Για σχεδόν μια δεκαετία, οι υπηρεσίες ασφαλείας στη Δυτική Ευρώπη απέτρεψαν τρομοκρατικές επιθέσεις από την Αλ-Κάιντα και τις ομοειδείς ομάδες, αποδεικνύοντας ότι οι προσπάθειες από τρομοκράτες να διαταράξουν τον δημοκρατικό τρόπο ζωής θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά σε επιχειρησιακό επίπεδο. Οι πρόσφατες επιθέσεις, ωστόσο, εγείρουν την εντύπωση ότι απέτυχαν οι υπηρεσίες πληροφοριών. Αφού πληροφορίες σχετικά με τους δράστες υπήρχαν στις υπηρεσίες ασφαλείας και δεν έδωσαν τη δέουσα προσοχή. Βέβαια ακόμη και αν οι υπηρεσίες πληροφοριών σε όλη τη Δύση συνεργαστούν άριστα, δεν μπορούν να εξαλείψουν πλήρως την εμφάνιση τρομοκρατικών επιθέσεων καθώς δεν είναι δυνατό να εκμηδενίσουμε τις αστοχίες.

Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, η Ευρώπη δεν πρέπει να διστάσει να δράσει αποφασιστικά κατά οποιασδήποτε προκλητικής ενέργειας των αυτονομιστικών μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένης της βίας και της τρομοκρατίας των εμπόλεμων μειονοτικών ομάδων που ζούνε στις διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις. Η Ευρώπη βιώνει ήδη ένα αυξανόμενο κύμα ξενοφοβίας, και αυτό φαίνεται καθώς τα πολιτικά κόμματα που ενστερνίζονται τέτοιες ιδεολογίες σημειώνουν αύξηση στα ποσοστά τους. Την ίδια στιγμή, οι μειονότητες στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων των προσφύγων που έφτασαν τα τελευταία χρόνια από οικονομικά υποβαθμισμένες περιοχές της Μέσης Ανατολής και Αφρικής καθώς και εμπόλεμων ζωνών, δεν είναι μόνο ένα βάρος για τις υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας, αποτελούν επίσης μια πηγή φθηνού εργατικού δυναμικού. Για το λόγο αυτό, η παρουσία τους, όπου ο πληθυσμός γερνάει, έχει θετική οικονομική αξία.

Τα ερωτήματα που πρέπει να τεθούν, λοιπόν, είναι τα εξής: ποια μέτρα να λάβουμε, και κατά ποιων; Κατ’ αρχήν πρέπει να νικηθεί το Ισλαμικό κράτος και θα πέσει μόνο όταν θα έρθει αντιμέτωπο με ανώτερη στρατιωτική δύναμη, και πάλι κατόπιν σκληρής μάχης. Θα πολεμήσουν πολύ σκληρά. Ίσως χρειάζεται αρκετός χρόνος να καταρρεύσει, αλλά και πάλι δεν είναι σίγουρο κάτι τέτοιο. Το πρόβλημα μεγεθύνεται με τις προκλητικές δηλώσεις του Ερντογάν, ο οποίος εμφανίζεται και ως υπερασπιστής των απανταχού Μουσουλμάνων. Έτσι το μόνο που απομένει από τις δυτικές κυβερνήσεις είναι να ασχοληθούν με όλα τα διλήμματα στα πλαίσια ενός ιστορικού συνδυασμού κατανομής ισχύος και παγκόσμιας αλληλεξάρτησης, επιβάλλοντας κυρώσεις προς την Τουρκία.

*Ο Υποναύαρχος ε.α. Δημήτριος Τσαϊλάς είναι Senior Researcher  of Strategy International και Member of Institute for National and international Security. Διετέλεσε Διοικητής της Ναυτικής Διοίκησης Βορείου Ελλάδος.