Η πανδημία οδηγεί σε νέα μοντέλα εργασίας

Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας 

Δυστυχώς το θέμα της διαχείρισης ψηφιακών δεδομένων είναι ιδιαίτερα  σημαντικό, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις εκείνο που συμβαίνει είναι πώς η άγνοια δημιουργεί αναχώματα. Οι περισσότεροι βλέπουν το θέμα της ψηφιακής υποδομής πολύ επιφανειακά και μόνο ως ένα μεταβατικό στάδιο για να ολοκληρώσουν κάποια εργασία. Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η διαφορά των μεγάλων εταιριών και, κατά την προσωπική μου άποψη,  εκείνων ειδικά των εταιριών που κινούνται έξυπνα.

Ας φέρουμε ένα απλό παράδειγμα: 

Το μοντέλο της επιχείρησης με 1-50 άτομα δυναμικό (το 80% των επιχειρήσεων στη χώρα μας) έχει μείνει στο κλασσικό σχήμα της εσωτερική δομής με μηχανήματα κεντρικής αρχιτεκτονικής (servers/cluster servers/databases) και φυσικά με μεγάλο ετήσιο κόστος υποστήριξης τόσο σε ό,τι αφορά στον εξοπλισμό όσο και στην ανάγκη υψηλής εξειδίκευσης την οποία  δεν μπορούν να πληρώσουν με αποτέλεσνα να έχουν κάποιον άμοιρο να τρέχει πάνω κάτω και να έχει το 20-30% των γνώσεων που χρειάζεται για να αποδώσει σωστά μια τέτοια δομή. Φυσικά ακολουθεί και το μοντέλο εργασίας του δημοσίου (09-17.00 ωράριο) που αποδίδει ακόμα λιγότερο και στοιχίζει περισσότερο.

Οι νεότερες επιχειρήσεις (startup κυρίως αλλά και μεγαλύτερες) δουλεύουν αποκεντρωμένα. Δηλαδή, ανοίγουν ένα λογαριασμό σε cloud υπηρεσία, δίνουν όλη την υποστήριξη τους σε μια εξειδικευμένη εταιρία που δεσμεύεται και με συμβόλαια όσον αφορά ζητήματα απόδοσης και παραγωγικότητας, ενώ, ταυτόχρονα, διατηρούν και μια ομάδα συμβούλων που λειτουργούν και αυτοί με συμβόλαιο ή με ad-hoc κλήσεις ανά έργο ή πρόβλημα που προκύπτει. Αυτό αμέσως μειώνει ανελαστικές δαπάνες, πρόσθετα έξοδα υποδομών και εύρεσης χώρου λειτουργίας (σ.σ. έχω δει εταιρία με 120 άτομα να δουλεύει σε 150 τετραγωνικά με τρία γραφεία και μια αίθουσα και όλοι οι άλλοι από τα σπίτια τους και ανά κλήση πάνε στο γραφείο αν και όποτε  χρειαστεί). Το μοντέλο εργασίας επίσης είναι πιο ελαστικό όσον αφορά στη φυσική παρουσία, αφού η αξιολόγηση τους γίνεται με δείκτες παραγωγικότητας και όχι με “χτύπημα κάρτας”.

Το δεύτερο αυτό μοντέλο εργασίας έχει πολλά ακόμη πλεονεκτήματα αφού διαμορφώνει συνθήκες συνεργασίας, ιδανικές για άτομα με υψηλή εξειδίκευση όπου μπορούν ανά έργο να συνεργαστούν και να λάβουν το αντίτιμο που θέλουν, παραδίδοντας εξίσου την ποιότητα του έργου που αποζητεί η επιχείρηση, άρα και την πρόσθετη αξία που ανεβάζει το δείκτη φήμης για τον οργανισμό όσον αφορά στο αποτέλεσμα του στο αντικείμενο που απασχολείται.  Θα πρόσθετα επίσης είναι πώς όταν λειτουργεί το συγκεκριμένο μοντέλο δεν υπάρχουν, σε μεγάλο βαθμό, αυτό που ονομάζουμε κακές συνθήκες εργασίας οι οποίες και επηρρεάζουν την αποδοτικότητα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχει  η δυνατότητα εξάπλωσης σε μεγαλύτερη γεωγραφική έκταση (απο το χώρο των γραφείων) αφού δεν περιορίζεται η έδρα του οργανισμού λόγω δομών.

Τελευταίο και εξίσου σημαντικό είναι ότι ο οργανισμός μπορεί και διατηρεί υψηλό βαθμό συμμόρφωσης με νομοθεσίες και σύγχρονες απαιτήσεις της αγοράς, καθώς όλη του η υποστήριξη γίνεται από ειδικές ομάδες συμβούλων και μηχανικών με σύγχρονες γνώσεις, οι οποίες διατηρούνται χωρίς έξοδα του πελάτη. Δε βάζω καν στην εξίσωση το γεγονός της εύκολης αναβάθμισης  αν και όταν οι εργασίες της επιχείρησης μεγαλώσουν σε κύκλο. Σ΄αυτή τη περίπτωση η πρόσθεση πόρων σε ψηφιακές υπηρεσίες από ειδικούς και υπηρεσίες cloud είναι πανεύκολη. 

Όλα τα παραπάνω ήδη γίνονται αισθητά στο κόσμο των επιχειρήσεων και στην Ελλάδα. Έτυχε να δω εσωτερική δημοσκόπηση που έγινε για λογαριασμό πολύ μεγάλης εταιρίας υπηρεσιών χρηματοασφαλιστικών αντικειμένων η οποία έδειχνε τη μεγάλη και θετική επίδραση που είχε σε εργαζόμενους αλλά και στην ίδια την παραγωγικότητα του οργανισμού. Η πανδημία υποχρέωσε το μεγαλύτερο ποσοστό ανθρώπων να εργάζονται από το σπίτι και η δυνατότητα αυτή βελτίωσε πάρα πολλά. Σε σημείο που να έχει γίνει πλέον σχέδιο εργασίας για μετάβαση σε μονιμότητα στοιχείων αυτής της “έκτακτης εργασιακής συνθήκης”.

Θα επιμείνω λοιπόν και θα αναφέρω πώς οι επιχειρήσεις που δεν θέλουν να προχωρήσουν στο νέο μοντέλο, σύντομα θα αποκλειστούν λόγω αυξημένου κόστους λειτουργίας (που θα περάσει και στις προσφορές προς εύρεση έργων και πωλήσεων) και θα φύγουν και από τον χάρτη της αγοράς. Ήδη άλλωστε έχουν κάνει την εμφάνιση τους οι “ψηφιακοί νομάδες”.