Εditorial: Απαιτείται ρεαλισμός και ομοψυχία
Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν
Τις τελευταίες ώρες γινόμαστε μάρτυρες γεωπολιτικών εξελίξεων που προμηνύουν καταιγίδες στις σχέσεις χωρών σε παγκόσμιο επίπεδο. Γι΄αυτό καλό θα είναι να κοιτάξουμε φύρω μας προσεχτικά και να αναλύσουμε την κατάσταση με δυο τρόπους.
Κάνοντας ένα βήμα πίσω και βλέποντας μακριά από την οπτική της χώρας μας
Ο ΥΠΕΞ της Ρωσίας συναντάει μέλη της Χεζμπολάχ. Οι ΗΠΑ κατηγορούν την Ρωσία και η Ρωσία το αντίστοιχο. Το ΝΑΤΟ λέει πώς η Ρωσία εξοπλίζεται με νέα όπλα και το ΗΒ ήδη αυξάνει κατά 40% το πυρηνικό του οπλοστάσιο. Η Τουρκία θέλει να επικρατήσει στην περιοχή όμως βλέπει πώς οι εντάσεις ανεβαίνουν και οι μεγάλοι παίκτες ευνοούν τους αντιπάλους της, ενώ η Ρωσία δεν είναι και ο πιο αξιόπιστος σύμμαχος. Η Αρμενία αρχίζει ασκήσεις με εύνοια της Μόσχας (και με ένα κρυφό βλέμμα προς το ΝΑΤΟ). Η ΕΕ, ως συνήθως ,είναι κάτι από άχρωμο άοσμο άγευστο, με μόνη την Γαλλία να λαμβάνει ηγετικό χώρο στο power game.
Κάνοντας ένα βήμα εμπρός και βλέποντας μέσα από την οπτική της χώρας μας
Η Ελλάδα κερδιζει χρόνο με τις δηλώσεις Δένδια και κλωτσάει μπαλάκι πιο κάτω με τις διερευνητικές με την Τουρκία, μάλλον έχοντας ως στόχο να έρθουν και τα πρώτα RAFALE που θα αλλάξουν ισορροπίες αλλά και για να δημιουργήσει τετελεσμένα με το καλώδιο ενέργειας του τριγώνου Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδος. Η Τουρκία προσπαθεί να πιέσει με δηλώσεις αλλά πλέον αυτές δεν φτάνουν και το γνωρίζει, καθώς γίνονται πράξεις που δεν μπορούν να αναστρέψουν οι δηλώσεις της. Παράλληλα βρίζει, απειλεί, προπαγανδίζει αλλά ο αραβικός κόσμος δεν πείθεται και εν χορώ για πρώτη φορά μετά την ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ Τράμπ να φέρει το Ισραήλ πλησίον ΗΑΕ και Σ.Αραβία, και έμμεσα και μέσω Αιγύπτου, της κουνάει το δάχτυλο. Μόνο η Ιορδανία μένει εκτός προς το παρόν και σύντομα Φλώρος και Δένδια προγραμματίζουν επίσκεψη εκεί.
Όλα τα παραπάνω συν μερικά ακόμη, δείχνουν πώς η Ελλάδα έχει προβάδισμα σε μια σκακιέρα που γίνονται συνεχώς «check» κινήσεις από τους μεγάλους ενώ αλλάζουν και ισορροπίες δεκαετιών, αν όχι αιώνων. Με βάση τα παραπάνω θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε σε μερικές παρατηρήσεις:
Ο βαθμός ρίσκου για την Ελλάδα έχει ανέβει εκθετικά καθώς έχει μπει σε μια αρένα με φόντο την ενέργεια που δεν υπάρχει χώρος για το «παθητικό παιχνίδι». Κάποια στιγμή θα κληθούμε για πράξεις και καλό είναι να φροντίσουμε να είμαστε έτοιμοι για αυτές.
Η Ελλάδα πρέπει οπωσδήποτε να βάλει σε τάξη το εσωτερικό της, είτε λέγεται «ακραίοι» , είτε λέγεται μεταναστευτικό, είτε λέγεται οικονομία κ.α. Δεν έχουμε κανένα περιθώριο να ασχοληθούμε με κακώς κείμενα εσωτερικού αν κληθούμε σε διαδικασία πράξεων.
Η κυβέρνηση, που καλώς ή κακώς ακόμα έχει μια υπεροχή στην προτίμηση του κόσμου, πρέπει να σοβαρευτεί και να θυμηθεί πώς οι προτεραιότητες ξεκινάνε από την ασφάλεια, την οικονομία και τα εθνικά θέματα . Αυτά είναι τα τρία σοβαρά ζητήματα που επηρεάζουν το μέσο ψηφοφόρο, ο οποίος και καλείται να στηρίξει την κοινωνία. Δεν τον ενδιαφέρουν ούτε η θεωρία των εδράνων, ούτε οι αμπελοφιλοσοφίες του καναπέ, ούτε καν οι κολακείες του κομματόσκυλου. Από το μέσο ψηφοφόρο πήρε ψήφο εκλογής και εμπιστοσύνης και αυτόν οφείλει να σκεφτεί η κάθε κυβέρνηση. Η πιο τρανή απόδειξη στήριξης δόθηκε στον Έβρο πριν ένα χρόνο έναντι των ορδών της Τουρκίας. Θυμίζω πώς την περίοδο εκείνη ένα ποσοστό της τάξης του 83% είχε συμφωνήσει με την αντιμετώπιση της κατάστασης ενώ η αποδοχή της κυβέρνησης είχε φτάσει στο 45% ( !!! ). Είτε λοιπόν αρέσει σε κάποιους είτε όχι η Ελλάδα απαρτίζεται από οικογενειάρχες, αυτοί είναι ο μέσος ψηφοφόρος. Αν τους έχει μαζί της ως κυβέρνηση, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να σταθεί μπροστά ως εμπόδιο σε εθνικά ζητήματα και οικονομία.
Οι απειλές για την χώρα είναι αρκετές και εφόσον ο πρωθυπουργός αναζητεί ομοψυχία Ελλήνων, ας ψάξει γιατί με όσα συμβαίνουν εντός της χώρας η ομοψυχία μοιάζει να απειλείται και τα αίτια είναι γνωστά. Αν λοιπόν η κυβέρνηση κοιτάξει κατάματα τον Έλληνα πολίτη και ενδιαφερθεί ουσιαστικά γι΄αυτόν, τότε έχουμε και μεγάλη πιθανότητα αλλά και ικανότητα, να παίξουμε εξαιρετικά σημαίνοντα ρόλο στην ευρύτερη περιοχή με αποκόμιση κέρδων που δεν είχαμε ποτέ στην νεώτερη ιστορία μας. Ειδικά με τον Ερντογάν απέναντι μας, ο οποίος με τη νέο-οθωμανική στάση του μας δίνει, χωρίς να το θέλει, πλεονέκτημα ισχύος. Απαιτείται λοιπόν ρεαλισμός.
