29/03/2024

Πολιτική Εξουσία και άβολες αλήθειες

 

Γράφει ο δρ Δημήτρης Γκίκας

Ο σάλος που ξέσπασε με τις φημολογούμενες σχέσεις (που αφορούν και στην μεταναστευτική πολιτική) στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με την τουρκική πλευρά, σχέσεις, το είδος των οποίων “κραυγάζει” ενδεχόμενη περίπτωση εθνικής μειοδοσίας, ανοίγει αντίστοιχα το είδος εκείνο της πολιτικής συζήτησης που, δυστυχώς, εδώ και χρόνια το ίδιο το πολιτικό κατεστημένο αποφεύγει να ανοίξει.

Α. Ο πατριωτισμός εγκαλείται εύκολα ως φασισμός, ακριβώς επειδή έρχεται σε αντίθεση τόσο με τις αντεθνικές θέσεις (και πράξεις) πολλών φορέων της εξουσίας, όσο και με τη δεδηλωμένη, πλέον, πρόθεση δημιουργίας άναρχων πολυπολιτισμικών κοινωνιών – κεντρικός στόχος της παγκοσμιοποίησης και των υποστηρικτών της. Η υποτιθέμενη “συμβίωση” των λαών υπό όρους πολιτικού βιασμού (κι όχι δημοκρατικής συναίνεσης) δείχνει πόσο επικίνδυνο γεγονός είναι η απουσία πατριωτισμού από την εξουσία.

Β. Η προάσπιση της εθνικής ταυτότητας ενός λαού, ενώ θα έπρεπε να αποτελεί θεμελιώδης πολιτική αρχή, πλέον εγκαλείται ως οπισθοδρομική πολιτική στάση. Στον αντίποδα, προβάλλεται ως “προοδευτικότητα” η προαγωγή του θρησκευτικού φανατισμού της αντίπερα όχθης (η Τουρκία αυτή τη στιγμή αποτελεί τη βασική πολιτικο-ιδεολογική προστάτιδα χώρα του ισλαμικού φονταμενταλισμού)

Γ. Η πολιτική φιλοσοφία, διαχρονικά, θεώρησε ως βάση του”ορθώς πολιτεύεσθαι” την αδωροδόκητη άσκηση εξουσίας από τους αντίστοιχους φορείς, έτσι ώστε να υπηρετούνται τα συμφέροντα των πολιτών. Στη σύγχρονη εποχή, η πολιτική εξουσία, ειδικά στη χώρα μας, έχει αρχίσει να συμπεριφέρεται σαν να είναι επικεφαλής ΜΚΟ οργανώσεων κι όχι κρατικών οντοτήτων με συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο και κοινωνικοπολιτική οργάνωση. Με πρόσχημα μια ψευτοανθρωπιστική “ανάγνωση” των συνθηκών, εγκατέλειψε τα συμφέροντα των πολιτών της και ενδιαφέρεται περισσότερο για τα συμφέροντα δυστυχισμένων και βίαια ξεριζωμένων υπάρξεων, επειδή αυτά τα συμφέροντα “συνοδεύονται” από πακτωλούς χρημάτων.

Δ. Η πολιτική εξουσία θεωρείται πλέον μια μορφή κοινωνικής ανάδειξης και οικονομικής ευπραγίας που στοχεύει στα συμφέροντα αυτών που την ασκούν κι όχι ένα δυσχερές καθήκον που αφορά στην εξασφάλιση της ευημερίας των πολιτών ενός κρατικού οργανισμού. Σ’ αυτή τη βάση, το να ξεπουλήσεις την ίδια σου την πατρίδα δεν αποτελεί όνειδος, αλλά αναμενόμενη πράξη.

Ε. Η σύγχρονη πολιτική μορφή διακυβέρνησης, ακόμα κι αν αποκαλείται κατ’ ευφημισμόν δημοκρατία, στην πραγματικότητα χαρακτηρίζεται από την έλλειψη όχι μόνο ενδιαφέροντος αλλά και συμμετοχής των πολιτών για τα κοινά. Η λευκή επιταγή μέσω των εκλογών πολύ συχνά δυστυχώς εξαργυρώνεται από αργυρώνητους πολιτικούς στην εξασφάλιση προσωπικών και μόνο προνομίων κι όχι της συλλογικής ευδαιμονίας. Τα σαθρά ιδεολογικοπολιτικά θεμέλια πάνω στα οποία πατούν για να επιπλεύσουν κάθε μορφής κατακάθια είναι το πρόβλημα, κι απαιτείται σοβαρός πολιτικός διάλογος για να ανιχνευθούν.

 

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail
Geopolitics & Daily News Copyrights Reserved 2024